Zihnim karanlık bir oda gibi, o odanın içimde sanki daha önceden yaşanan olaylar varmış gibi, sanki zihnimi ve kalbimi yöneten biri varmış gibi....

silik yüzler, tanımadığım insanlar, karanlık taraflar, hiç olmayan yüzler, kırılmış bir cam, hatırlanamayan anılar, eskiler geçmişte yaşananlar, gelecek ise şimdi yaşanan olaylar...

Geçmişte kırılan kalpler, gelecekteki izler, üzülmüş insanlar, yıpranmış yaralar, kanamış yaralar, parçalanmış insanlar...

​​​​​​Susmayan zihinler, gözle görülür gerçekler, benim geçmişim acı, geleceğim belirsiz dünyam karanlık gelecek, gelecek belki aydınlık...

Bu anılar, silik yüzler hepsi zihnimde dönüyordu ben kimdim, pekiii zihnimdeki yeri belli olmayan insanlar kim gözlerimi ağırdan açtım başımın ağrısı sinmişti

Tanımadığım bir yerde, bir yatakta, ve tanımadığım bir odada kalıyordum o adam beni evine mi getirmişti peki ya o adam şimdi nerde, bana o an sarıldığında neden garip bir his içimi kaplamış tı neden neden?

Tekrardan uyumalıyım belki, uzandım yatağa bıraktım kendimi uykunun kollarına, artık ben dünyama emanettim.

İlk başta bom boş karanlık bir zihin, bir şey yok benim bir annem yok muydu?, peki ya babam? Neden beni aramadılar, neden biri bana sarılıp kızımmm demedi, iyi msin seni özledik demedi? Ben kimdim Allah aşkına

Ben kimim? , siz kimsiniz?

Kendinizi tanıyor musunuz?

Gerçekten?

Peki ya ben? Ben kimim, yada ben, ben kimdim?

​​​​​​...