Başım felaket derecede ağrıyordu. Midemden bahsetmiyorum bile. Dün gece ne olduğuyla alakalı gram fikrim yoktu. Ama anladığım kadarıyla hareketli bir gece olmuştu. Televizyondan gelen sese kulak verdim. Galiba şarkı çalıyordu. Kulaklarım uğuldadığı için tam olarak duyamıyordum. Yattığım yerden doğrulurken kendimi dün geceyi hatırlamak için zorladım. Lakin başarısız oldum. Yavaşça ayağa kalkıp, lavaboya gittim. Siktir! Yüzüm bok gibiydi. Saçlarım kuş yuvasından hallice. Gözlerim şişmekten küçülmüş aynı japonlara benzemiştim. Aynaya bakarak koca bir kahkaha patlattım. Sevgili ailem kızlarının geceden kalma olduğunu görseler kahrolurlardı. Neyse ki bu ilk ve son alkol alışım olacaktı. Elimi ağızıma götürüp nefesimi üfledim. Elim leş gibi rakı kokmuştu. En iyisi duş almaktı. Küveti doldurup keyif yapmayı çok isterdim fakat buna vaktim yoktu. O yüzden ben de kısa bir duşla bu işi kapattım.

Duştan çıkar çıkmaz civcivli bornozuma sarınıp, kapüşonunu kafama örttüm. Kısa ama etkili olan duşum beni aymaya tam olarak yetmemişti ama artık kulaklarım duyuyor ve başım ağrımıyordu. Banyoda ki rutin işlerimi halledip yatak odama geçtim.

Huuhhh! Sonunda kendime gelmiştim. Üstümü değiştirdikten sonra direk mutfağa geçtim. Zeynep'e minnettardım. Mutfak pırıl pırıldı. Sert bir kahve yaptım ve onuda alarak salona geçtim. Televizyonda ki şarkını sesini biraz daha açtım ve kahvemi sehpaya bırakıp, etrafı toplamaya başladım.

Batuhan Kordel- Anıları Sakla

Şarkıyı mırıldana mırıldana etrafı topladım. Şuanlık sadece toplamıştım ama evin güzel bir temizliğe ihtiyacı vardı. Hafif soğumuş olan kahvemi yavaş yavaş yudumlarken aklıma böbreğim kadar değerli olan telefonum geldi. Ciddiyim bu arada bir daha o telefonu böbreğimi satsam alamazdım. - Doğruyu söyle Efnan telefonu sen mi aldın?- Sanane! Gözlerim etrafta dolaşırken, koltuğun altından gelen bildirim sesiyle hemen koltuğun altına girdim ve telefonu aldım. Oyy şükür yarabbim sonunda buldum. Zeynep mesaj atmıştı.

*TELEFON*

CİCİ ANNE:

Efnan'cığım uyandın mı?

SİZ:

Uyandım, balım. Ama biraz daha dinlelenmeye ihtiyacım var.

CİCİ ANNE:

Tamam, canım.

🍂

Zeynep ile konuştuktan sonra mesajlar kısmında ki isimsiz numara dikkatimi çekti. Kimdi acaba? Ve ben niye ona yazmışım? Kim olduğunu anlamak için numaraya bakacaktım ki kapı çaldı. Öffff! sırası mıydı şimdi. Uyuşuk uyuşuk kapıya doğru ilerledim. Ben gidesiye kadar zibilyon kere çalan kapıya ters bir bakış atıp, "Kim o?" Dedim. Ne var bence çok mantıklı bir soru.

"Benim, kızım. Nadide Teyzen." Ahhh bir sen eksiktin başıma Nadide Teyzem. Kapıyı açtım, Nadide Teyzeden asla kaçamazdım.

"Buyur, Teyzeciğim. Bir şey olmadı inşallah?"

"Yok, Efnan kızım. Senden küçük bir ricada bulunacaktım."

"Elimden gelirse her türlü yardım ederim."

"Hehh ben dediydim zaten Efnan kızım yardım eder diye. Şimdi kızım, ben sana geçen gün bir telefon numarası verdim. İhtiyacın olursa ara güvenilir biridir diye... İşte o numara bana lazım şimdi. Benim evin parkeleri değişirken alt katın tavanına zarar vermişler. Biliyorsun senin karşının üzerinde oturuyorum ben. Adamcağız işten güçten eve uğrayamıyor. Eve geldiğinde tavanını görüp şok olmasın diye arayıp haber vereyim diyecektim. Yaşlılık ya geçen gün sana verdiğim numarayı hatırlamıyorum. Bir yere yamıştım ama onu da bulamadım. Sana zahmet bana numarayı versen."

Kadın taramalı tüfek gibiydi mübarek. Durdurak bilmiyordu. Bir yerden sonrasını kaçırmıştım.

"Tamam, Nadide Teyzem sen sakin ol. Sonuçta adamın evine bilerek zarar vermemişsiniz. Eminim anlayışla karşılar seni. Ben bir bakayım numaraya. İstersen geç içeride bekle."

"Yok, yavrum. Sen bana numarayı ver de şu işi halledeyim. Hadi kızım. Yoksa bu gece rahat uyku yok bana."

"Tamam."

Kapıyı hafifçe örtüp içeriye girdim. Nereye koymuştum acaba o numara yazan kağıdı. Fıldır fıldır etrafı ararken , gözümün önüne dün geceden kesitler gelmeye başladı. Önce dolaptan içkiyi alışım, Sonra...Sonra..Siktir! Koca bir SİKTİR! Ben dün gece karşı komşuma mı yazdım. Hani şu daha önce hiç görmediğim karşı komşuma. Allah belamı verdi sonunda. Cebime attığım telefonu ışık hızıyla açıp mesajlar kısmında ki isimsiz numaraya girdim. Hayır...Hayır...HAYIR! Bunları ben yazmış olamam. Alkol beni hiç tanımadığım birine dönüştürmüştü. Kendimi televizyon programlarında şaka yapılan insanlar gibi hissediyorum. Hani kamera nerede? Gösterinde el sallayayım. Bok kafalı Efnan. Senin neyine alkol almak! Kadın kapıda bekliyor. Hemen bir şey yapmam lazım. Tamam, sakin ol Efnan. Derin derin nefesler alarak kapıya doğru ilerledim. Adamın profil resmine tıkladım. Bakalım neye benziyor. Allah'ım lütfen hırbonun birine yazmış olmayayım.

Ben şok ben iptal. Hasss... Adam taş. Ne taşı be! Meteor. Maşallah subhanallah! Yarabbim sen neler yaratıyorsun öyle? Salyalarım telefonuma damladığında ancak kendime gelebilmiştim.

"EFNAN! yavrum iyi misin?"

"İyiyim, Nadide Teyzem. Geliyorum." Hızlı hızlı kapıya ilerledim.

"Teyzem bu fotoğraftaki adam değil mi?"

"Evet, yavrum. Hadi ver numarasını."

"Yaz, Teyzeciğim. 0542*******

Nadide Teyzeyi uğurladıktan sonra hemen adama yazdım. Dün attığım mesajları görmüş ama cevap vermemişti. E haklı ama salak salak şeyler yazmışım.

SİZ:

Dün gece yazdıklarım için çok özür dilerim Beyefendi. İlk defa alkol aldım ve gördüğünüz gibi biraz saçmalamışım. Ne birazı ben baya saçmalamışım. Tekrardan çok özür diliyorum. Bir daha olmayacak. İyi günler dilerim.

🍂

Umarım bölümü seversiniz.

Lütfen oy verip, yorum yapmayı unutmayın.

Bir sonraki bölüme kadar sevgiyle kalın...♥️

S. SU YÖRDEM.