" Gözlerin Tek Gerçeğim " 6. Bölüm

Hanzade, karanlık depoda Yaman’ın karşısında, titreyen ama kararlı bir sesle konuştu:

“Evleneceğim... Annemin hayatını kurtarmak için bu evliliği kabul ediyorum. Ama bunu hiçbir zaman bir zafer olarak görmeyeceksin, Yaman Karaca.”

Yaman’ın gözlerinde hem öfke hem de kırıklık vardı. Hanzade’nin kararı bir galibiyet değil, gönülsüz bir fedakârlıktı. Yüreğindeki yangın, Hanzade’nin sözleriyle daha da büyüyordu. Ama yine de hiçbir şey söylemedi. Sessizce Zehra’nın iplerinin çözülmesini işaret etti.

Hanzade’nin evlenmeyi kabul ettiği haberi, Karaca Konağı’na ulaştığında büyük bir şaşkınlık yaşandı. Boran Öfke ile ;

“Ne demek evleniyor? Hanzade bunu nasıl kabul eder? Bu, ailemize ihanetten başka bir şey değil!”

Dilber, sesiz Kalıp Herkesi Alıp Eve Götürür , Destan ise sessizce zafer sandığı şeyi kutlar ...

Zehra’yı yanına alarak Depodan ayrılan Hanzade, kapının önünde Yaman’a döndü ve gözyaşları içinde konuştu:

“Güvenmiştim sana... Senin aşkına, yalanmış her şey! Seni sevdiğim o güne lanet olsun, Yaman! Lanet olsun!”

Yaman bir adım ileri attı, ama sonra durdu. Sesi titredi:

“Benim bu halimden sebebiyet sensin. Eserin ile gurur duy, Hanzade!”

Hanzade arkasına bakmadan, annesini alıp hızla konağı terk etti. Yaman’ın gözlerinden yaşlar süzülürken, içindeki öfke ve aşk birbirine karıştı.

Hakkı, Kadim’in sırrını öğrenmişti. Kardeş Katili Olan Kadimin kardeşi Murat’ın kanının onun ellerinde olduğunu bilmek, içinde büyük bir öfke ve çaresizlik yaratıyordu. Kadim’in karşısına geçti ve sadece bir cümle söyledi:

“Kimseye söylemeyeceğim. Ama Allah senin belanı versin, Kadim.”

Hakkı arkasını dönüp giderken Kadim sessizce yere çöktü. Ne bir kelime söyleyebildi ne de kendini savunabildi.

Alabey Konağı’na geri dönen Hanzade’yi ilk karşılayan Dilber oldu. Yaşlı kadın, Hanzade’nin yüzüne sert bir tokat indirdi:

“Bu evliliği kabul ettin ha? Bu aileyi ne duruma düşürdüğünün farkında mısın?”

Hanzade gözlerini yere dikti, ardından sessizce konuştu:

“Bu evliliği sizin için yapıyorum. Annem için, abim için... Eğer beni anlamıyorsanız, başka bir şey demem.”

Dilber kısa bir süre sessiz kaldı. Sonra derin bir nefes alarak salona geri döndü. Herkes, Hanzade’nin kararına saygı duymaya mecbur kaldı.

O gece, Yaman Karaca Konağı’na döndüğünde, tüm aile onu zaferle karşıladı. Destan Hanım, kollarını açarak:

“İşte böyle, oğlum. Karaca ailesi düşmanlarını böyle dize getirir!”

Yaman hiçbir şey söylemeden, sessizce salona geçti. Zaferin tadını çıkaran herkesin aksine, içindeki boşluk her geçen saniye büyüyordu. Gönül, Boran’ın nefret dolu bakışlarını hatırladıkça, Yaman’ın bu suskunluğunun ardında daha büyük bir hikaye olduğunu hissediyordu.

Kadim, gece sessizce Murat’ın mezarına gitti. Diz çökerek kardeşinin mezar taşını okşadı:

“Pişmanım, abi... Ama ne yapabilirdim? Seni hep kıskandım. Babam seni daha çok sevdi. Sen her zaman bir adım öndeydin. Ama bu... Bu benim hatam değil. Her şey senin yüzünden oldu.”

Kadim’in gözlerinden yaşlar dökülürken, bu itiraf gecenin karanlığında yankılandı.

Sabah olduğunda, Karaca ailesi Hanzade’yi istemek için Alabey Konağı’na geldi. Ancak isteme töreni, iki aile arasındaki gerilimi çözmekten uzaktı. Soğuk ve sessiz bir ortamda geçen törende, Destan Hanım kararı açıkladı:

“İbreti alem için bu gece kına, yarın düğün olacak. Sözümü kimse bozamaz.”

Alabey ailesi bu kararı sessizce kabul ederken, Hanzade’nin gözlerinde kararlılık vardı. O bu evliliğin sadece bir başlangıç olduğunu biliyordu.

Gece çöktüğünde, Karaca Konağı’nda kına gecesi için hazırlıklar tamamlanmıştı. Hanzade’nin kınası yakıldı, türküler söylendi. Ancak Zehra’nın gözleri dolu, Boran’ın ise nefretle buğuluydu. Hanzade ise bir an için balkona çıkıp durgun kalabalığı izledi.

Ellerini demirlere koyarak sessizce yemin etti:

“Abim için her şeyi yapacağım. Allah şahidim olsun ki, katiline gün yüzü göstermeyeceğim!”

Bu sözlerden birkaç dakika sonra, Hanzade’nin çığlıkları kalabalığı böldü. Gözler yukarı çevrildiğinde, Hanzade balkondan aşağı Gizemli bir şekilde Düşmüştü ama Hayla Yaşıyordu . Zehra, kızına doğru koşarak çığlık attı:

“Hanzade! Yavrum! Kalk! Kalk kurban olduğum, ne olur kalk!”

6. Bölüm sonu