-​Önsöz-

Arkada çalan televizyonun sesini biraz daha açıp psikologum Zehra Yılmaz'ın söylediklerini düşünmeye başlamıştım.

"Sorunlarını anlatmıyorsun.Anlatmazsan yardımcı olamam.İyileşmek istiyorsun değil mi?"demişti.

Hızlıca"Evet"demiştim o yüzden bu koltukta oturuyordum.Her şeyden çok istiyordum."Sanırım sorunlarını,problemlerini anlatamıyorsun."Başımı salladım.

"Pekala o zaman bir defter ve bir kalem al.Anlatamadığın dile getiremediğin şeyleri yaz.Rahatsız olduğun şeyleri yaz.Olur mu?"

"Deneyeceğim"dedim ve yavaşça kalktım.Ayağa kalktı."Seni geçmişinden kurtaracağım,Hayal."

"Umarım Zehra Hanım.Çok mutlu olurum."Arkamı döndüm ve siyah kapıyı kapatır kapatmaz kulaklığımı aldım ve şarkı açtım.

Orası sessizdi.Çok sessizdi.Herkes sessizce oturuyorlardı.

Arabama binmiş eve gelmiştim ve o zamandan beri sürekli masanın üstünde kırtasiyeden yeni aldığım beyaz lale desenli siyah deftere bakıyordum.Koltuktan heyecanla kalktım ve yeni aldığım kalemlerime de baktım.Defteri açtım kareli sayfalarını çevirdim boştu şuanda ve güzeldi ama birazdan benim berbat hayatımı yazacaktım bu sayfalara.

Kalemi aldım elime ve yazmaya başladım.En başından o lanet günden 07.05.2000 yani doğum tarihim...