Bizim hikayemiz yeni bir ışıktan doğuyor yeni bir sevgi ekliyordu..

Sözler şarkılar gibi aslında ne anlam içerirse içinde bir kırığı her zaman taşır..

Hayat dediğin şey sınanmadan bilinmez yazılmadan ve yaşamadan'da öğrenilmez..

Sessizlik en büyük kırgınlıktır acı ise hiç geçmeyen yaradır..

~Yazarın Sözlerinden~

Keyifli okumalar dilerim.

Yazar'ın Anlatımı: Her sabah yapmaktan nefret ettiği şeyi yapmak zorunda olan Oğuzhan erken kalkıp üstünü giyindi.

Liseden beri arkadaşları olan Eser ve İbrahim'i kaldırmaya gitti.

Onlarda zor da olsa kalktılar kahvaltı yapıp hemen Bkm'ye gittiler.

Bkm'de Zeynep onları bekliyordu.

Pencereden onların geldiğini görünce koştu hemen yanlarına gitti.

Oğuzhan'nın dalgın olduğunu gördü ve Oğuzhan'a soru sordu.

Zeynep: Oğuzhan neyin var senin?

Oğuzhan: Hiç dalmışım noldu?

Zeynep: Günaydın diyorum da..!

Oğuzhan: Uykum var da ondan sana da günaydın.

Zeynep: Neyse. Yılmaz Abi sizleri çağırıyor gelin de bir bakalım.

Eser: Ya.! sen bizi sormayı unuttun ama neyse.!

İbrahim: Evet, Oğuzhan'ı soruyorsun ilk.

Hadi gidelim bakalım niye çağrıyor yılmaz abi bizi.

Yazar'ın Anlatımı: Ortak salona gelen ekip Yılmaz Abi'yi dinlemeye koyulur.

Yılmaz abi: Çocuklar bugün bir tane güzel bir skeçimiz var onu oynuycaksınız.

Rollerinizi bölüşün aranızda bu arada'da Bkm'ye bugün yeni kişiler katılıcak haberiniz olsun.

Eser: Acaba kim bunlar merak ettim öğreniriz yakında skeçte ki rollere bakalım.

İbrahim: Evet hadi bakalım.

Oğuzhan: Hadi o zaman.

Yazar'ın Anlatımı: Beraber skeç'i okurlar.

Skeçte bir adam bir kadın'ı seviyordur.

Kadın adam'ı bir sebepten dolayı bırakıyor.

Zeynep: Harika benim hoşuma gitti kadın rolün de ben oynuyacağım.

Oğuzhan: Ben de erkek rolün de oynayayım bari.

Eser: Ben de o adamın arkadaşı rollün de oynayayım o zaman.

İbrahim: Ben de o rol de oynuyorum.

Zeynep: O zaman anlaştığımıza göre ne zaman çalıcağımızı sormaya gidiyim ben.

Eser: Hadi sor bakalım biz kuliste olucağız.

Zeynep: Tamam.

Yazar'ın Anlatımı: Zeynep Yılmaz Abi'yi aramaya başlar.

Bir  süre sonra Yılmaz Abi'yi bulur ve  arkasından seslenir.

Zeynep: Yılmaz abi.!!

Yılmaz Abi: Efendim Zeynep noldu?

Zeynep: Abi ne zaman biz çalışmaya

Yılmaz Abi: Zeynep 1 saat sonra çalışmaya başlayabilirsiniz onlar da 25 dakika sonra gelicekler.

Zeynep: Tamam abi sağol.

Yazar'ın Anlatımı: Zeynep hemen Eserlerin yanına geri döner.

Yanlarına geldiğin de Oğuzhan'a bakar ama göremez.

Eser olduğu yerden söze girer.

Eser: Noldu? Kaçta geliceklermiş ne zaman çekimlere başlıyoruz?

Zeynep: Çekimlere 1 saat sonra başlıyacak yeni gelen kişilerde 25 dakika sonra burada olucaklarmış.

İbrahim: Ay! şimdi çok merak ettim bakalım nasıl insanlar ya.!

Zeynep: Oğuzhan nerde?

Eser: Su almaya gitti gelir birazdan.

Oğuzhan'nın Ağızından: Su almak için gidiyordum ki başıma yine her zaman ki gibi bir şey geldi.

Tam marketten çıkmıştım ki bir kız hızlı bir şekilde bana çarptı.

Benle birlikte yere düştü çok sert çapıştığımız için elimden fazlaca kan yere aktı.

Kız hemen toparlanmaya başladı.

Sonra elini uzattı benim de yerden kalkmama yardım etti.

Sonra konuşmaya başladı.

Kız: Çok özür dilerim inşallah bir yerinize bir şey olmamıştır.

Oğuzhan: Biraz daha dikkat ederseniz sevinirim.

Kız: Off! Özür dilerim hep benim yüzümden oldu.

Ben size bir pansuman yapıyım en azından bunu yapıyım izin verin lütfen.

Oğuzhan: Hiç gerek yok zaten iyiyim siz gidin isterseniz hem benim yüzümden geç kalmayın.

Kız: Bir şey olmaz zaten vaktim var.

Kendimi suçlu hissederim sonra lütfen.

Oğuzhan: Peki  o zaman arabanız var mı? Yoksa benimkiyle gidelim.

Kız: Yok sizinkiyle gidelim o zaman ben sürerim.

Oğuzhan: Anlaştığımıza göre gidelim.

Yazar'ın Anlatımı: Oğuzhan kızın adını sormak için tanışalım o zaman diye sorar kız ise şu cevabı verir.

Kız: Ben Yağmur memun oldum.

Oğuzhan: Ben de Oğuzhan memnun oldum.

Yazar'ın Anlatımı: Yol boyunca susarlar.

Oğuzhan olucaklardan habersizdir.

Zeynep onun bu son davranışlarından şüphelenmiş ve o yüzden peşine bir adam takmıştır.

Oğuzhan ve Yağmur bir süre yol aldıktan sonra bir yere gelirler.

Güzel bir bahçesi olan manzaralı güzel bir yere sahip olan harika bir manzaralı eve gelirler. 

Oğuzhan: Harika bir yermiş. Sanırım burası evinizin olduğu yer değil mi?

Yağmur: Evet, beğenmeniz beni mutlu etti. Hadi inelim de az bir mesafe yürüceğiz hemen şu karşıda ki yer benim evim.

Oğuzhan: Peki.

Yazar'ın Anlatımı: Oğuzhan ve Yağmur arabadan inip eve kadar yürür.

Evin kapısına gelince Yağmur anahtarı çıkarıp kapıyı açar.

Önden Yağmur arkadan da Oğuzhan girer eve. Yağmur kapıyı kapattıktan sonra Oğuzhana salonu gösterir.

Kendisi de hemen geliceğini söyler bu durum karşısında da şöyle bir diyalog ortaya çıkar.

Oğuzhan: Tamam da, zahmet etmeseniz hiç gerek yoktu.

Yağmur: Tüm olanlar benim suçum, bu küçük iyiliği yapmama izin verin lütfen.

Oğuzhan: İçiniz rahat edecekse, peki.

Yazar'ın Anlatımı: Yağmur içeri eşyaları almak için gider ve o kocaman evde bir sessizlik oluşur.

Bir kaç gürültü ve bir kaç eşya sesinden sonra içeri Yağmur gelir.

Yağmur  pansumanı yapmaya başlar.

Aralarında uzun bir sessizlik olur.

Daha sonra Yağmur pansuman'ı bitirir.

Oğuzhan ise şunu söyler.

Oğuzhan: Teşekkür ederim bunu için uğraştın sağol, artık ben gideyim görüşürüz tanıştığımıza sevindim.

Yağmur: Ben de görüşürüz.

Yazar'ın Anlatımı: Oğuzhan kapıya gelir.

Tam  giderken teşekkür için sarılan Yağmur  ile birlikte fotoğraflarını  çekmiştir bile ve fotoğraflar anında Zeynep'e gider.

Aklı hâlâ Oğuzhan'da olan Zeynep cam kenarına geçmiş oturuyordur.

Oğuzhan'nın gelmesini bekliyordu bir yandan da neden bu kadar uzun sürer işi diye endişeleniyodur.

Telefonunu aldı Oğuzhan'ı aradı ama

Tekrar aradı yine açmadı en son bir kez daha deniyim derken tutuğu adamdan gelen mesaji gördü ve şok oldu...

~Bölüm Sonu ~