TANITIM

Mutlu Son'un tanıtımına öncelikle hoş geldiniz :)

Bu benim ilk hikayem, aslında uzun zamandır yazmak istiyordum. Ama bir türlü vakit bulup yazamıyordum. Malum üniversite koşuşturması derken şu anda yazıya geçirebildim. Umarım hikayemi beğenirsiniz. İyi okumalar :)

Yıl 2009, saat:01.30

- Bu saatte neredesin?

-Sana hesap mı vereceğim.

-Bana hesap vermeyeceksin de dışarıdaki herhangi birine mi hesap vereceksin? Ben senin karınım hatırlatırım!

-Ehh yeter be! Bıktım senden de çocuklarından da çıkın artık hayatımdan! Ben seni sevmiyorum ve şimdide nereden geldim biliyor musun? Sevgilimin yanından geliyorum! Oldu mu? Mutlu musun lan şimdi?

- Adi köpek! Şerefsiz, pislik herif! Defol git evimden benden ve çocuklarımdan uzak dur! Defol git oruspu sevgilinin koynuna!

Ömer bu laflardan sonra Nergise tokat atmıştı. Nergis yere düşmüştü. O sırada Berrin ve Arda annesinin ve babasının yanına gelmişti.

-Baba çek ellerini annemin üstünden!

Berrin daha fazla tutamaz kendini,

-Yeter artık bıktık sizden ve kavgalarınızdan! Hadi beni düşünmüyorsunuz ama Arda ve Dilem daha çok küçük...

Ömer, Berrine de tokat atmıştı. Nergis bağırmaktan ve ağladığından dolayı kısılmış sesiyle,

-Allah belanı versin, defol git hayatımızdan DEFOL!

Arda buna dayanamamıştı ve küçük bedeniyle babasına saldıracakken Dilem ağlayarak abisinin bacağına sarılmıştı. Ömer daha sonra çıkıp gitmişti evden. Nergis çocuklarını etrafına alıp sarılmıştı

-Her şey geçecek korkmayın, korkmayın kuzularım.

Berrin ise annesine sarılmamış ve odasına çıkmıştı

...

-Levent, yarın çocuklarla dışarıda yemek yiyelim mi aşkım? Levent ses çıkarmıyordu, Melisa bu kadar kısa sürede uyumadığını düşünmüştü. Levente yaklaşıp nefes alıp almadığını kontrol istemişti. Levent nefes almıyordu. Melisanın yüreğini koca bir korku kaplamıştı.

-Levent! Levent aşkım ne olur uyan Levent! LEVENT UYAN YALVARIRIM, lütfen beni yalnız bırakma levent!

Aras annaesinin bağırışına uyanmıştı. Babasının adını sayıklayarak bağırıyordu annesi. Koşarak annesinin ve babasının odasına gitmişti. Odaya girdiğiinde annesinin ağlayarak ambulansı aradığını görmüştü. Aras korktuğu şeyin başına geldiğini düşünmüştü. Hemen babasının yanına giderek

-Baba uyan ne olursun annem neden ağlıyor? Baba lütfen uyan! Baba, beni bırakmayacaksın değil mi? Aras babasını sarstığı esnada ağladığının farkında değildi. Itırın geldiğini de fark etmemişti. On beş dakika, yirmi dakika belkide beş dakika sonra ambulans gelmişti. Aras zamanın çok ağır ilerdiğini hissetmişti o an. Ambulanstaki abiler ve abla gelmişti evlerine. Aras, Itırı yanına çekmiş ve sarılmıştı kardeşine. Itırda sıkı sıkı sarılmıştı abisine. Itır kafasını kaldırıp abisine,

-Abi babam hasta mı? İyileşecek değil mi? Aras dahada sıkı sarılmıştı kardeşine ve kız kardeşini öpmüştü. Acı haberi annesinin feryadı ile almıştı.. Küçük yüreğinin bununla nasıl baş edeceğini bilmeden kaçıp gitmişti evden..

.

..

...

Merhaba, küçük bir geçmiş ile giriş yapmak istedim :)