05.10.2024, 04:02 🥊
Yeni bölüme hepiniz hoş geldiniz,
ve keyifli okumalar!

Okumaya başladığınız tarihi ve saati buraya yazın lütfen.

Lara, aynadaki yansımasına bakarken kendisini daha hafif, daha güçlü hissediyordu. Dans ona yalnızca bedensel bir rahatlama değil, zihinsel bir özgürlük de sağlamıştı. Vücudu yorgun, fakat ruhu dinçti. Bir süre daha aynadaki görüntüsünü izledi; terden hafifçe parlayan teni, gergin kasları ve dansa teslim olmuş ifadesiyle kendini bulmuş gibiydi.

Derin bir nefes aldıktan sonra hafifçe gülümsedi. "Pekala," dedi kendi kendine, "Bugünlük bu kadar çalışma yeterli."

Stüdyodan çıkıp soyunma odasına yöneldi. Duş aldıktan sonra temiz kıyafetlerini giyip saçlarını kuruttu. Daha sonra sessize aldığı telefonunu eline alıp ekranı açtı. Maria’dan bir mesaj gelmişti.

"Nasıl hissediyorsun?"

Lara, bir süre düşündü. İyi hissediyordu. Dansın etkisi, Nathan’ın söylediklerini uzaklaştırmıştı. O an, Maria’nın sözlerini hatırladı: "Kendine zaman ayırmak her zaman işe yarar." Gülümsedi ve yanıt yazdı.

"Daha iyiyim. Teşekkür ederim. Birazdan eve döneceğim."

Telefonunu çantasına koyduktan sonra stüdyodan çıktı. Hava serinlemişti. Derin bir nefes aldı, taze hava ciğerlerini doldururken kendini daha canlı hissetti. Artık Nathan'ın söylediklerinin onu daha fazla üzmesine izin vermeyecekti.

Bir taksiye binip eve döndüğünde Maria kapıda onu karşıladı. "Nasıl geçti?" diye sordu. Aslında sorduğu dansı değildi, Lara'nın nasıl hissettiği ve o hislerle boğuşurken neler yaptığıydı.

Lara içten bir gülümseme ile cevap verdi, "İyi geçti. Dans bana iyi geldi."

Lara, arkadaşının kendisini dikkatli gözlerle süzdüğünü gördü ama bir şey demedi. Daha sonra "Biliyordum," dediğini duydu. Sesi yumuşaktı. "Sen hep güçlü oldun, Lara. Güçlü olmaya da devam edeceksin."

Lara, arkadaşının sözü üzerine derin bir nefes aldı. "Evet," dedi onu onaylamak için. "Güçlü olacağım ve güçlü olmayı da sürdüreceğim."

Odasına girip eşyalarını bırakmasının ardından tekrardan arkadaşının yanına döndü. O sırada hazırladığı kahveyi bardağa doldurduğunu gördü. Lara hemen "Ben de içeceğim. Bana da bir bardak koyar mısın?" diye sordu.

Lara'nın bakışları eşliğinde Maria, dolaptan aldığı başka bir bardağa sıcak kahveden doldurdu. Ardından iki bardağı da masanın üzerine bırakarak sandalyeye oturdu. Tam elini bardağa uzatıp bardağı eline alacağı sırada telefonu titredi. Bunu duyan Lara, meraklı gözlerle önce arkadaşına sonra da telefona baktı.

Maria, telefonu eline alırken Lara, hala ona bakıyordu. Bakışları kısa sürede değişip tatsız göründüğünde Lara, endişeli bir sesle "Bir sorun mu var?" diye sordu. Uzanıp arkadaşının eline dokundu.

Lara'nın kendisine dokunduğunu fark eden Maria, Lara'nın elinden elini çektikten sonra "Yok bir şey," dedi. "Sanırım ben kahvemi odamda içeceğim. Yarın görüşmek üzere."

Maria ile ne kadar yakın olursa olsun Lara biliyordu ki, o istemedikçe onun hakkında ve hayatı hakkında bir şey öğrenemezdi. Bugünkü gelen mesajda her ne yazıyorsa, diğer mesajlar gibi öğrenemeyecekti. Tabii Maria uyuduktan sonra telefonunu açıp mesajı okumazsa... Bugün kesinlikle kafaya koymuştu. Arkadaşının canını sıkan neyse bunu öğrenecekti. Ona yardımcı olmalı, onun yanında olmalıydı. Bunu ona borçluydu.