Selam kurt kadınlarım ve kurt adamlarım. Nasılsınız? Kurtarıcı Serisi 1 - Kanlı Geceler'in dördüncü bölümü sizlerle. Şimdiden keyifli okumalar dilerim. Yorum yapmayı ihmal etmeyiniz.

Okumaya başladığınız tarihi ve saati buraya yazın lütfen. Bölüm sonundaki soruları cevaplayınız.

--------------------------------

JENNY

Jenny’nin yolculuğu boyunca karşılaştığı insanları dikkatle incelemesi devam etti. Bazılarının derisi, buruşmuş bir kâğıt kadar kırışık ve solgundu. Bu görüntü, midesini bulandırıyor ve tiksinti hissi uyandırıyordu. Burnunu hoşnutsuzlukla kırıştırdı, kusmamaya çalışarak çevresini dikkatli gözlerle incelemeye devam etti.

Yaklaşık beş dakika sonrasında bakışlarını pencereden çekip telefona çevirdi ve çalan müziği değiştirmek isteyip istemediğini düşündü. Aslında çalan müziği sevse de müzik şu anki ruh durumuna hiç uymamaktaydı. Dolayısıyla da ne yapacağına karar veremiyor, öylece telefon ekranına bakmayı sürdürüyordu.

Müziği değiştirmeyip bakışlarını telefonundan çektiğinde önce annesinin oturduğu ön koltuğa, sonra da babasının oturduğu sürücü koltuğuna baktı. Babası dikkatli gözlerle araç sürmeye devam ediyor, annesi ise hala uyuyordu. Başını iki yana salladıktan sonra ofladı. Gözlerini yeniden pencereden yana çevirdiğinde neden bu kadar mutsuz olduğunu düşündü. Yüzünde mutlu olduğu anlarda ortaya çıkan gülümseme epeydir yoktu. Böyle olmasının sebebini içten içe biliyordu aslında. Biliyordu bilmesine ama durumu asla kabul edesi yoktu.

Ailesine karşı hissettiği öfkeyle derin bir nefes aldı, alt dudağını ısırdı ve başını salladı. Sonra, neredeyse kendisinin bile duyamayacağı bir sesle mırıldanmaya başladı. Gözleri hala kapalıydı. Birkaç saniye sonra, dudakları yaşadığı acıdan dolayı kıvrıldı. Kalbinin atışını hissederken –nabız atışı yaşadığı gerginlikten dolayı hızlanmış, bu da kalp atışını iyice hissetmesine sebep olmuştu- ellerini kaldırıp göğsüne götürdü ve kalbine dokunmak istercesine ellerini göğsünün üzerinde bıraktı. Derin bir soluk alıp aldığı soluğu bıraktığında ruhunu canlandıran ve varlığını hissettiren kelebeklerinin neredeyse tamamen yok olduğunun farkına vardı. Sağ kalan ve hayata karşı isteksizce boyun eğen kelebekler, ölüme hazırlanıyordu. Hepsi, zamanının azaldığının farkındaydı.

Jenny için bu kelebekler çok özel ve çok değerliydi. Onlar olmadan bir hiç olduğunun farkındaydı. Ruhunu canlı tutan tek şey onlardı. Eğer ki onlar da ölürse mutlu ve neşeli Jenny’den eser kalmayacaktı. Bir şeyler yapması gerektiğinin farkındaydı. Ama ne yapması gerekiyordu? Çok sevdiği, ruh durumunu canlandıran bu kelebekleri eski haline döndürmenin bir yolu varsa bunu bu aptal kasabada nasıl bulacaktı? Düşünüyor, düşünüyor ama bir türlü yapması gereken şeyin ne olduğunu bulamıyordu.

Artık eskiye dönüşün imkânsız olduğunun farkına vardığında, ruhu solmuştu ve ruhunu canlı tutan kelebekler öldüğü için bir daha dirilemeyeceklerdi. Dolayısıyla da Jenny eski Jenny olmayacaktı.

Devamını okumak için beşinci bölüme geçiniz.