BÖLÜM 26

12.10.2024, 14:37

Savaşın Gölgesi'ndenin yirmialtıncı bölümüne hepiniz hoş geldiniz,
ve keyifli okumalar!

Okumaya başladığınız tarihi ve saati buraya yazın lütfen.

Yorumlarınızı satır aralarına yazmayı ihmal etmeyin.

Not : Bu kitap savaş, askeri birlik, askerler, inanç, vatan ve bayrak sevgisi, aşk ve nefret gibi temaları içermektedir. Eğer ki askeri kurgu arayışındaysanız sizin için uygundur.

Emre, Elif’e son bir kez daha bakarak, “İyi şanslar, teğmen,” dedi ve yanlarından ayrıldı.

Elif, göz ucuyla Emre’yi takip ederken, kendisini karşısındaki birlik üyeleriyle başbaşa buldu. İçinde bir hafif tedirginlik hissetse de, asker olmanın gerektirdiği ciddiyeti elden bırakmamaya kararlıydı.

Yüzbaşı Ali, Elif’e doğru yaklaşıp, “Burada olmandan memnunuz, teğmen,” dedi sıcak bir ifadeyle. Ardından hafif bir kahkaha attı. “Binbaşım disiplinlidir ama böyle zamanlarda ondan korkmana gerek yok. Rahat ol.”

Elif, Yüzbaşı'nın sözleri üzerine gerginliğinin bir kısmının kaybolduğunu hissetti. Hafifçe gülümsedikten sonra “Teşekkür ederim Yüzbaşım," dedi.

Ali, ekibin geri kalanına attıktan sonra “Hadi çocuklar, Elif’e kendinizi biraz daha tanıtın." dedi. "Sizleri ne kadar çok tanırsa kendisini o kadar rahat hisseder.”

Bunun üzerine Burak, Kerem ve diğerleri sırayla Elif’e kendilerini tanıtmaya başladılar.

Burak, dost canlısı bir tavırla yaklaşıp elini uzattı. “Üsteğmen Burak Vurnaz, tanıştığımıza sevindim,” dedi. Elif, elini uzattı ve komutanının elini sıktı. “Ben de tanıştığımıza sevindim, Üsteğmenim,” dedi. Burak'ın rahat tavırları Elif'in gerginliğini biraz daha hafifletmişti.

Sonra sıra Kerem'e geldi. Elif'in kalbi hızlandı, ancak dışarıya bunu belli etmemeye çalıştı. Kerem, derin bakışlarıyla Elif’e doğru yürüyüp elini uzattı. “Üsteğmen Kerem Demir,” dedi alçak ama net bir sesle. Elif, Kerem’in gözlerine bakarken ellerinin bir an terlemiş olduğunu hissetti. Zihninde "Sakin ol," diyerek kendisini telkin etti. Elini uzattı ve Kerem'in elini heyecanını belli etmemeye çalışarak güçlü bir şekilde sıktı. Başını hafifçe salladığı sırada Kerem’in soğukkanlı duruşu onu bir kez daha etkiledi. Kalbi hızla çarpmaya başladı.

Daha önceleri böylesine hisleri çok az kişiye beslemişti ama şu anda ortaya çıkan hisler daha baskındı. Kalbi hızla çarparken vücudunu bir sıcaklık dalgası ele geçiriyordu. Üstelik bu sıcaklık dalgası Kerem'in elini tutmasıyla kendisini daha da hissettirmişti Elif'e. Bu durum hoşuna gitmiyordu Elif'in. Çünkü hislerini belli etmek istemiyordu.

Kerem’le kısa bir bakışmadan sonra Elif, başını hafifçe eğdi ve ona nazik bir şekilde gülümsedi. O sırada karnında bir şeylerin kımıl kımıl ettiğinin farkındaydı; bunlar aşk kelebekleri miydi yoksa? Elif, ondan hoşlandığını daha ilk anda anlamıştı. Kendisini birinden hoşlanıp hoşlanmadığını anlayacak kadar tanıyordu. Fakat bu duyguyu ne kadar bastırmaya çalışsa da, Kerem’e olan ilgisi gitgide daha da büyüyordu. Bunun olmasına, bu hislerin olmasına izin veremezdi. Elif, profesyonel kalmak zorundaydı; bu tür hislerin işini etkilemesini sağlayamazdı. Ne olursa olsun, içinde yükselen bu duyguyu kimseye, özellikle de Kerem'e belli edemezdi.

Diğer üyelerle de tanıştıktan sonra birlikte çay ocağına gittiler. Boşta olan masalardan birinin çevresine oturduktan sonra Elif'i daha çok tanıyabilmek için onunla sohbet ettiler. Bu süre zarfındaysa Elif, hala heyecanını hissediyordu. Özellikle Üsteğmen'i olan Kerem ile konuştukça bu heyecan daha da artıyordu. Ona fark ettirmemeye çalışarak zaman zaman Kerem'e bakıyor, onun ciddi ve odaklanmış tavırları karşısında kendini daha da derin bir merakın içinde buluyordu. Onu tanımayı çok ama çok istiyordu. Onu tanımak için ortaya çıkan merağına karşı koymak için çabalarken, bu gitgide zorlaşıyordu.

Kerem ise profesyonelliğini bozmadan, ara ara kısa bakışlarla Elif’i süzüyordu. Her ne kadar o da Elif’in bakışlarını fark etmiş olsa da, işine odaklanmış gibi görünüyordu. Elif, onun bu mesafeli ve soğukkanlı tavrından daha da etkileniyor, aynı zamanda bu mesafenin arkasında ne olduğunu merak ediyordu. İçinden bir ses bu mesafenin normal olduğunu söylese de Elif kabul etmeyi kesinlikle istemiyordu.

Birlikteki sohbet ilerlerken, Elif’in aklında sürekli aynı düşünce dönüyordu. Duygularımı nasıl kontrol altında tutacağım? Bu çok zordu ve aşırı çaba gerektiriyordu.