BÖLÜM 27

13.10.2024, 01:34

Savaşın Gölgesi'ndenin yirmiyedinci bölümüne hepiniz hoş geldiniz,
ve keyifli okumalar!

Okumaya başladığınız tarihi ve saati buraya yazın lütfen.

Yorumlarınızı satır aralarına yazmayı ihmal etmeyin.

Not : Bu kitap savaş, askeri birlik, askerler, inanç, vatan ve bayrak sevgisi, aşk ve nefret gibi temaları içermektedir. Eğer ki askeri kurgu arayışındaysanız sizin için uygundur.

Kerem, Elif’in birliğe katıldığını öğrendiği andan itibaren onu dikkatle gözlemlemeye başladı. İlk tanıştıklarında, Elif sıcakkanlı biri gibi görünse de ciddi ve soğukkanlı duruşu hemen fark ediliyordu. Profesyonel bir tavır sergiliyordu, ancak gözlerindeki derin duygular Kerem’in dikkatinden kaçmamıştı. Elif’in içinde sakladığı bir şeyler olduğunu hissedebiliyordu.

Kerem, onu incelerken duygularını kontrol altında tutmayı başarsa da bu konuda zorlandığını hissetti. Elif’in onlardan gizlediği bazı şeyler vardı, ama zamanla her şeyin ortaya çıkacağını biliyordu. Zamanında kendisi ve birliği de böyleydi; bir süre kapalı kalmış, sonra birliğe uyum sağladıkça tüm sırlarını açığa vurmuşlardı.

Kerem, işine son derece odaklanmış bir askerdi ve bu mesafeli duruşu çoğu zaman çevresindekilerin ona dair düşüncelerini sınırlandırıyordu. Yıllar boyu birlikte görev yaptığı ekibiyle duygularını bir kenara bırakmayı öğrenmişti. Ancak Elif’te farklı bir şeyler vardı. Onun masum ama güçlü tavırları, Kerem’in içinde tarif edemediği bir etki bırakıyordu.

İlk başta bu durumu önemsememişti. Sonuçta, mesleği gereği duygularını geri plana atmak zorundaydı. Ama Elif ile her sohbet, her bakış, onu zihninde daha fazla yer kaplamaya zorluyordu. Çay ocağında birlik üyeleriyle otururken, Elif’in ona bakışlarını yakalamıştı. Elif’in gözlerindeki hayranlığı anlamış olsa da, hiçbir şey belli etmemeye çalışıyordu. “O da benim gibi profesyonel kalmaya çalışıyor,” diye düşündü ve ona aynı mesafeli duruşla yaklaşmaya devam etti.

Elif’le kısa sohbetlerinde Kerem, her kelimeyi dikkatle seçiyor, duygularının kontrolünü kaybetmemek için çaba gösteriyordu. Ancak her konuşma, her göz teması aralarındaki çekimi biraz daha güçlendiriyordu. Kerem, profesyonelliğini korumakta kararlıydı, fakat Elif’in etkisi altında kalmamak her geçen saniye daha da zorlaşıyordu.

İlk gördüğü andan beri Elif’e karşı bazı hisler beslemeye başlamış ama bu hisleri asla kabul etmek istememişti. Bu duyguları açığa çıkarmak, görev ve sorumlulukları açısından büyük bir risk oluşturacak ve düzenini altüst edecekti. Bunun olmasını istemediğinden buna asla izin veremezdi. Her zamanki yaptığını yapacak ve hislerini görmezden gelmeye devam edip karşısındaki kadına alt kademesinde olan insanlara davrandığı gibi davranacaktı. Daha farklı bir davranış, kabul edilemezdi.

"Ben dinlenmeye çekiliyorum," deyip birliğinin yanından ayrılmak için ayaklandığında, hepsi şaşırsa da kimse gıkını çıkarmamıştı. Kerem, onlardan uzaklaşıp ilerlerken duygularının kalbini hızlandırdığını hissediyor ama kalp atışını dizginlemek için çabalıyordu.

"Yapamam," diye düşündü. "Yapamam. Birliğimde olan bir kadına veya başka bir kadına hayran olamam. Benim tek aşkım var, o da vatan. Başkası asla olamaz."