Gösterişli diye tanımladığı kırmızı renkteki koltuğundan ağır hareketler ile ayaklanan soğuk adamın gri gözleri, Kirk'in bedeninde gezerken elindeki kadehi parmağının ucuyla tutarak ona yaklaştı.

"B-ben..."diyerek konuşmaya başladığında sözlerini gri gözler, "Neden geldiğini biliyorum" diyerek kesti. Yaklaşırken beyaz teni yüzüne bolca pudra sürülmüş gibi soluk görünüyordu. Kirk soğuk burnun boynuna değdiğini hissettiğinde irkilip kendini geri attığı saniyelerde gri gözlerin sahibi alaylı bir ifadeyle gülümsüyordu.

"Kan grubun ne?"

"Konumuz ile ilgisini olduğunu düşünmüyorum!" Diyerek kestirip attığında sesindeki öfkeli tınıya mani olamadı.

"Aslında var" uzaklaşıp bardağını uzun bacakları olan sehpaya koyarak odada yürümeye başladı.

Kirk, soğuk bedeni arkasından süzerken bu yaşadıklarının artık bir rüya olmadığına inanmıştı. Zira bu varlığı rüyasında görebilecek kadar hayal gücünün geniş olmasını bırak, yakınına geldiğinde ondan gelen kokuyu nereye koyacağını bilmiyordu.

O kadar gerçekçi ve farklıydı ki, rüyasında görmesi imkansızdı. Hatta bir an rüyada koku alma diye bir şey var mıydı, diye düşündü.

Kan emici bir yaratık olsa da kokusu insan gibi bir varlığı sarhoş edecek kadar etkileyiciydi. Bir dağın zirvesinden yere kuş bakışı bakarken, fazla oksijenden başı dönmüş gibi.

"Şöyle ki; ben Alaaddin'in sihirli lambası değilim. Size neden yardım edeyim?" Diye sorarken muhattabına dönmüştü.

İşte! bu soru: Kirk'ün çalışmadığı yerden gelmişti. Bir süre ne diyeceğini bilmeden gri gözlere baktı ve daha sonra, "Ne istiyorsun?" Diye sordu.

"Seni" derken tereddüt bile etmeyerek bakmıştı. Kirk'ün kaşları şaşkınlıkla kalkarken, "Aslına bakarsan, damarlarında gezen kana ilk görüşte aşık oldum ve onu istiyorum" dedi.

"Yani, kendimi feda mi etmemi istiyorsun?"

"Yapmaz mısın?" Diye sordu alaylı bir tebessümle ve kırmızı koltuğuna geri oturdu. Kirk şaşkındı. Kalbi korkudan atarken, hayatını feda edebilecek kadar cesur olup olmadığını düşündü.

"Dünyanın sonu geliyor ve hatırlatırım, bu dünyada sen de yaşıyorsun." Dediğinde soğuk bedenin dudaklarından bir kıkırdı döküldü. Yüzündeki eğlenen ifade görülmeye değerdi.

"Açıkçası yeterince yaşadım ve benim gözümde bu bir fırsat gibi geliyor" dedi gülerek ve devam etti, "Ayrıca dünyanın sonunu getiren sizsiniz, neden ben savaşacak mışım?" Diyerek sorarken Kırk cevapsız bıraktı. Zira haklıydı, dünyanın sonunu insan oğlu getirmişti.

Kendi elleriyle bir cehennem yaratmıştı.

"Tamam!" Dedi Kirk bakışlarını yerde tutarak. Zira adamın gözlerine bakarsa, ürküp vazgeçmekten korkuyordu.

"Tamam?" Diye sordu soğuk beden neye tamam dediğini anlamaya çalışarak.

"İstediğin her şeye tamam" dedi tekrar bakışlarını adama çevirerek ve devam etti, "Ama önce dünya kurtulacak, ben gözlerim ile kurtulduğunu gördüğümde istediğini alırsın" dedi meydan okurcasına. Zaten ölümü bu canavarın elinden olacaktı, ondan korkmuyordu.

Gri bakışlarında bir şaşkınlık ifadesi görür gibi olsa da bir şekilde bu ifadeyi anında silip yok etmişti.

Yerinden hızla kalkıp salise kadar büyük bir hızda Kirk'ün dibine girmiş sıkmak için ellerini uzatmıştı. Kirk birkaç saniye soluk ince parmaklara baktı. Bir erkeğe göre çok ince ve zarif duruyordu. Ama soluktu. Tereddüt etse de ellerini uzatıp o soğuk parmakları sıktı.

"Hayatım boyunca dört ayak üstüne düştüğüm belki ikinci büyük anlaşma" derken dudakları büyükçe kıvrılmıştı.

Ellerini bırakmadan önce Kirk'e yaklaşıp kulağının hemen altına yaklaşıp derin bir nefes alarak "Benim için çok zor olacak. Zira lezzetli bir yemek ile beraber olup dokunamamak tam bir işkence" diyip uzaklaştı. Kirk ise tüyleri diken olmuş kaskatı kesilmişti. Zira onun için de bir kokudan hoşlanmak ilkti.

Üstelik bu koku yarı ölü bir yaratıktan geliyordu. Üzerinde doğanın kendisini barındırıyordu sanki.

"Anlaştık öyleyse" dedi kendini hemen toparlayarak. Duraksamış bedenini Kirk'e çevirmeden önce beyaz uzun saçlarının arasından bir bakış attı. "Merak ettiğim bir şey var" dedikten sonra gri gözlerini kahvelere çevirdi. "Neden değersiz insanlık için kendini feda ediyorsun? Sence hak ediyorlar mı?" Diye sorarken düşünceliydi.

"Bence en çok onlar hak ediyor. Çünkü kısacık ömürlerine rağmen vazgeçmiyorlar. Her geçen gün kendilerini geliştiren bir varlıktır insan. Ölümlü bedenlerinin bilincinde üretmeye devam ediyorlar."

"Ben daha çok tüketme odaklı olduklarından eminim hâlbuki. Zira dünyanın sonu bu yüzden gelmedi mi?"

"Senin yaptığın yumurta vermeyen birkaç tavuk yüzünden kocaman bir tavuk çiftliğini yakmaktan farkı yok. Ben iyi insanlar için yapıyorum. İnsan varlığı sürmeli" dediğinde Amor'un dudakları yukarı kıvrılmış, tebessüm ediyordu.

Sessizlik koca bir salonu kapladığında ikisinin bakışları sanki bu sohbete devam ediyor gibiydi. Devasa kapı hızla açılıp duvara çarpana kadar da sürdü. İki bedende irkilip görüş acılarına giren adama baktı.

"Umarım duyduklarım doğru değildir Amor!" Diyerek adeta kükreyen başka bir soğuk beden Amor'a kıyasla daha korkutucu görünüyordu. Zira Amor'u çekici yapan hiçbir özelliği yoktu. Adeta korku filmlerindeki wampirlere benziyordu. Üzerindeki siyah takıma deri bordo bir pelerin eşlik ediyordu. Uzunluğu belki de üç metre kadardı. Zira yaratığın arkasından kuyruk gibi sürünüyordu. Kısa dalgalı saçları, kırmızı gözleri ve uzun dişleri vardı. Neredeyse çenesine değiyordu.

Yaratığın öfkeli bakışları sonunda Kirk'e değdiğinde dehşet dolu bir bakış atıp, "Doğruymuş!"diye mırıldandı.

"Bu ne cüret Draven! Salonuna paldır küldür girme cesaretini nereden buldun?" Diye bağıran gri gözler öfke saçıyordu. Bir an grilerin koyulaştığına bile yemin edebilirdi Kirk.

İsminin Draven olduğunu öğrendiği adam cüssesine göre absürt bir şekilde irkilse de sertçe yutkunduktan sonra, "Amor böyle bir şeyi nasıl yaparsın? Dünyayı yaşanmaz bir hâle getiren bu zavallı varlıklara yardım etmekte nereden çıktı!" Diyerek sesini biraz alçaltmaya çalışsa sesinde bir miktar öfke hissediliyordu.

"Sana hesap vermek zorunda olmadığımı biliyor olmalısın. Bu ne cesaret!"

"Bırak yok olsunlar ve bu dünyanın hükmü sadece bizim elimizde olsun. Saklanmaktan bıkmadın mı? Onlardan daha güçlü varlıklar olmamıza rağmen ne zamana kadar biz saklanacağız?" Diye sordu ikna etmeye çalışarak. Kirk karşısında oynanan bu onur kırıcı tiyatroya daha fazla dayanamayarak, "Kanlarına ağzınız sulanırken de böyle düşünüyor muydunuz bari?" Diye alaylı konuşurken dişlerini sıkıyordu Kirk.

Karşısındaki yaratık alaylı ve korkutucu bir tebessümle bakıp yaklaşırken, "Sizden gelen hiçbir şey artık lezzet vermiyor zavallı yaratık" derken korkutucuydu.

"Biz kendi yapay kanımızı geliştirdik, size artık ihtiyacımız yok!" Derken çoktan yaklaşmıştı ki, olduğu yerde kaskatı kesilmiş havayı derince koklamıştı. Daha sonra bakışları Kırk de durup gözlerini büyütmüş saliseler içinde Kirk'ün dibine girip ağzını açarak dişlerini olabilirmiş gibi daha büyüterek üzerine atlamıştı.

Her şey saniyeler içinde olmuştu. Güçlü bir hırlama ile üzerine atlayan bedeni başka büyük güç salonun diğer tarafına savurmuştu. Kirk kendini savunmak için attığı dirsek yanındaki soğuk bedene değmisti. Ama soğuk beden yerinden milim bile kıpırdamadan onun önünde duruyordu. Bedenine ise aşılması güç bir kalkan olmuştu.

Kendini toparlayan ürkütücü yaratık bakışlarını ikisinin arasında gezdirip, "Seni anlıyorum şimdi ama neden sadece istediğini almak yerine onların istediklerini yapıyorsun?" Diye sordu merakla. Kendine hâkim olmaya çalıştığı beden hareketlerinden anlaşılıyordu.

Kirk konuşulanları anlamaya çalışarak ikisininde mimiklerini takip ediyordu. Her ne kadar işi yüz ifadelerinden onları okumak olsa da, bunlar insan değildi ve kesinlikle kolay olmuyordu.

"Bu seni ilgilendirmez!" Dedi tehdit dolu bir sesle.

"Az önce yavan bir tadımız olduğunu iddia ettikten sonra kendini kaybetmen gülünç oldu" dedi Kirk araya girerek.

Draven alaylı bir tebessümle Kirk'e baktıktan sonra gri gözlere döndü.

"Ona söylemedin değil mi?"

Salonda bir anda meydan okuyan bir tavır oluşmuştu. İki yaratık da birbirine korkutucu bakışlar atarken Kirk, burnunun dibindeki kokuyla bir müddet bulunduğu yerden soyutlanmış üzerine bir dinginlik gelmişti. Lâkin daha sonra Draven'in son sözleri onu kendine getirmiş sorgulayıcı bakışlarını ikisi arasında gezdirmişti.

Şimdi Kirk ile ilgili gerçekler açığa çıkmak için çırpınıyordu.

Yorumları alayım...

Sadece okunup gecilince kitaplarıma bölüm atmak istemiyorum.

Bu da aylarca sürüyor. Düzenli bölüm atabilmem için sizin desteğinize ihtiyacım var çiçeklerim. Öpüldünüz 😘