7.Bölüm: kan...​​​​​​​​​​

Alev, odasına girdi ve ardından hızla kapıyı kapattı. Bu yaşadıkları, Bahar'a yalan söylemek zorunda kalması ve ailesine anlatamıyor olması Alev'i deli ediyordu.

Olduğu odada ki cam önüne geçmiş sinirle dışarıya izliyordu. Ateş odaya girince gözlerini camdan ayırıp ona baktı.

"Aşağıda söylediğin o saçmalık asla olmayacak." Alev, sinir ile Ateş'e doğru yaklaştı.

"Asıl senin bu yaptığın saçmalık Ateş! Ona yalan söyleyemem olmuyor, inanmıyor işte. Artık o da öğrenecek." Sonda ki söylediği cümleyi biraz daha vurgulamıştı. Alev'in söylemek için bu kadar direnmesi Ateş'in sinirlenme sine sebep oluyordu. Ama anlamıyordu ki bu yaşadıkları Alev için çok zor şeylerdi. Ama Alev de anlamıyordu ki ne kadar kişi bilirse o kadar can yanacaktı, belki de o kadar can son bulacaktı...

"Alev! Eğer o kıza anlatırsan birinin canını daha tehlikeye atmış olursun! Arkadaşından saklayarak ona kötülük değil iyilik yapıyorsun, anla şunu artık!" Alev sinirle odada ki yatağa oturdu ve Ateş'e döndü.

"Sen de duydun, inanmıyor işte!" Günlerdir her baktığında korktuğu o gözlere şuan tereddüt etmeden bakıyordu. Çünkü bazı şeyler artık onunda sinir olmasına sebep oluyordu.

"İnanacak, inanmak zorunda! Ona hiç bir şey söylemeyeceksin yoksa.." Alev, öfkeyle ayağa kalktı ve Ateş'in tam karşısına geçip sinirli bir şekilde ve yüksek bir ses ile konuşmaya başladı.

"Yoksa ne?! Öldürür müsün? Ya da beni burada zorla mı tutarsın? Belki de o adamlara kendi ellerinle verirsin belli mi olur ha?!" Ateş de öfkeyle karşılık verdi.

"Saçmalamayı kes artık! Seni o adama verecek olsam evlerine gelince seni başıma bela edip, buraya kadar getirmezdim!" Alev sinirle gülerek oda da gözlerini gezdirdi ve tekrar Ateş'e dönüp konuşmaya başladı.

"Tabii ya. Zaten neden getirdin ki beni buraya?! Neden geldim ki seninle?! Aptal kafam işte! Ben gidiyorum böylelikle bir beladan da kurtulmuş olursun." Dedi ve kapıya doğru gitti tam kapıyı açıyorken Ateş yine kolunu tuttu.

"Sen ne dediğinin farkında mısın Alev!? Hiç bir yere gitmiyorsun, burada kalacaksın!" Alev tekrar sinirle bağırarak konuşmaya başladı.

"Sana ne Ateş! Yeter ya! Burada kalmak istemiyorum, bir kaç gün önce tanıdığım, daha kim olduğundan bile emin olamadığım birinin saçma sapan emirleriyle hareket etmek istemiyorum!" Ateş söze girecekken, Alev konuşmaya devam etti. "Ve biliyor musun? Mecbur da değilim." Ateş'in tuttuğu kolunu hızla çekti ve kapıyı açıp merdivenlerden inmeye başladı, Ateş ise arkasından geliyordu.

Solana girdi, telefonunu ve çantasını alıp onun ne yaptığını anlamaya çalışan Demir'i görmezden gelerek hızla kapıya doğru giderken sırtında bir sertlik hissetti ve olduğu yerde durdu...

Devam edecek...

Merhaba arkadaşlar, bir bölümün daha sonuna geldik. Kitap hakkında ki düşüncelerinizi her zaman ki gibi bekliyor olacağım. Yeni bölümün en kısa zamanda gelmesini istiyorsanız yorum yapmanız ve oylamanız gerekiyor. Çünkü kitabın sizlerin tarafından beğenilip beğenilmediğini böyle anlayacak ve devam edeceğim.

Bir sonra ki bölüm de görüşmek dileğiyle 🤍