30. BÖLÜM: SAVAŞ KRALHAN GERİ DÖNDÜ!

3. Kişi ağzından:

İshak Deniz ölmüştü.. yaptığı bunca kötülüklere karşılık işkencelerle hemde..

Karısına çektirdiği işkencelerin cezasını çektirmişti ona Savaş Kralhan..

Kendi acısını yaşatmıştı ona üstelik bunu hapisteyken yapmıştı şimdi daha fazla kalabilme ihtimali de vardı ancak çoktan bi iki buçuk üç ay geçmişti..

Bebeği de aynı şekilde o kadar olmuştu.. bu süreçte yanında olamamış bebeğini hissedememişti.. sadece görüşlerde eli ile karnını sert olmayacak şekilde ovuyordu Savaş Zehra ise mayışık tepkiler veriyordu çok hoş ortam oluşturuyordular lakin gardiyanlar gelip bu anlarını bozuyordu..!

Ve Savaş buna çok sinirleniyordu.

Savaş kendi koğuşunda yatağın üzerinde oturmuş dirseklerini dizlerine yaslamış sol eli sağ elinin üzerine gelmiş kaşları çatık halde düşünüyordu .. neyi mi?!

Sıradaki kim olacaktı?

Sırf karısına zarar verildi diye kimin canını alacaktı!

Kafasında biri daha vardı. Annesi Reyyan Ahu Deniz... O acıları çekerken susmuş üstüne üstlük o da ona işkenceler çektirmişti.

O da cezasını çekmeliydi. Kadına şiddet sevmezdi ama cezasını alması şarttı.

İshak Deniz işkenceli ve daha nice acılar içinde ölmüştü. Sıra Reyyan hanımda idi.

Onu neler bekliyordu acaba ?

" Bu iş bitti.. İshak Deniz geberdi.. " dedi kendi kendine Savaş

"Sonunda !" Dedi ardından..

Sonra kendi kendine durdu ve şöyle söyledi

' benim çocuğum anneannesi olmadan mı büyüyecek?!' diye düşündü sonrada kafasına dank etti

' böyle anneannenin a*** koyayım!' dedi

... 

" Bak Savaşı sadece sen kurtarabilirsin.." dedi Zehra arkasını dönüp gidiyordu ki seslendi

"Umay! " Dedi Zehra

Zümrüt yeşili gözleri ile kan kardeşini kurtarmak için harekete geçmişti Umay Güçlü

... 

Hızla Karargâha girdi Zehra Kralhan..

Emre'yi gördü Emre hızla yaklaştı ona ve

"Zehra bitiyor yani Savaş Kralhan kurtulacak.." dedi Emre

"Aynen öyle o kurtaracak.." dedi Zehra

"Ne nasıl yani?!" Dedi Emre anlamazca

"Şöyle ki zamanında beni hapisten kurtaran sevgili savcımız Umay Güçlü.. bu seferde kan kardeşini kurtaracak! Konuştum... O olduğunu duyunca kabul etti." Dedi Zehra

"Aman ! Bak bu kadın-" dedi ki Zehra elini kaldırıp susturdu Emre'yi

"Sakın! Ayrıca öyle birşey olamaz! Onlar kan kardeşi ve de Umay olmaz ! Neyse söyleyemem bu bi sır " dedi Zehra

"Ne ne sırrı Umay'ın ne gibi bir sırrı olabilir ki?!" Dedi Emre merakla

"Sanane Emre sanane!" Dedi Zehra sinirle

"Of tamam be gidiyorum!" Dedi Emre ve gitti

Zehra ise hiç umursamadı ve pencerenin önüne geldi yavaşça elini karnına koydu ve bebeğini sevdi.

"Çok yakındır sevgili bebeğim.. baban yanımızda olacak.." dedi fısıltı ile

"Çok yakında.." diye fısıldadı en sonda..

... 

• Zehra Kralhan •

"Kurtarılmana çok az kaldı sevgilim.." dedim elim karnımda iken

Geçmiş;

"Umay... Lütfen benim , onun ve " dedim karnıma sarılarak

Gözleri karnıma kaydı sonra da yavaşça gözlerime geri baktı şok olmuştu beklemiyordu.

"Sen ve Savaş evlendiniz.. üstüne bir de o .. yani Bebek mi?" Dedi şok içinde

"Evet .. benim , Savaş'ın çocuğu.. " dedim

"O sadece Savaş'ın değil senin de çocuğun.. ve de biliyorum zor olacak ama kabul .. ben kar kardeşimi içerde bırakmam.. " dedi

Hiç beklemeyeceği bir şey yaptım o an dayanamayıp sarıldım..

1.85 boyu ile ben sadece göğsüne gelebiliyordum ama olsundu..

"Teşekkür ederim Umay çok sağol " dedim

O ise ilk bi saniye şok içindeydi sonra yavaşça oda sardı kollarını bana

Tam o sırada kapı çalındı

"Oğhm " diyerek ayrıldı benden

Ve " gir !" Dedi sert sesi ile

"Savcım." Diye içeri girdi naif sesli bi kız

Kız çok güzeldi ve sebepsizce bu kızı Umay ile yakıştırmıştım.

"Gel Leyla." Dedi Umay

Leyla .. güzel bir isimdi..

Sarışın bir kızdı Leyla

Leyla girdiği zaman hafiften beni bi süzdü sonra hamile olduğumu görünce başta bi şüphelendi bakışlarında gördüm ve o an emin olmuştum ki bu kız Umay'a aşıktı..

"Merhaba " diyerek elimi uzattım o da çok bekletmeden kendi elini uzattı ve el sıkıştık

"Ben Leyla " dedi

"Bende Zehra.. Zehra Kralhan " dedim

"Memnun oldum" dedi gülümseyerek

Çok tatlı duruyordu.. yani bizim duvar yüzlü Umay'dan daha iyi gülüyordu en azından

"Leyla. Savaş Kralhan davası ben bakacağım" dedi Umay

"Ama savcım-" dedi ki Umay elini kaldırdı ve susturdu onu

"Ben son sözümü söyledim. O dava dosyası benim.! " Dedi Umay

"Peki savcım" dedi Leyla

"Çok sağol Umay.. ben gidiyorum o zaman" dedim

Başını salladı ve bir kart uzattı

"Numaram kaydedersin" dedi

"Peki dedim ve alıp çantama attım.

Sonra da ordan ayrıldım

"Vay be Umay Güçlü ama yani bakışlarından belli o da bi hoşlanıyor gibi Leyla ' dan.." dedim kendi kendime

"Aman banane canım onun aşk hayatı sonuçta yargılamak ya da bir şey demek bana düşmez " dedim yine kendi kendime

"Efendim gidiyor muyuz?" Dedi Akif

"Evet Akif abi. Gidiyoruz.. Karargâha.." dedim

Şimdi:

* Tak tak tak !*

Diyen sesle kendime geldim çalan kapıydı

"Gel!" Diye cevapladım.

Gelen kişi Emre idi.

"Efendim Emre" dedim

"Zehra görüş ayarlandı artık gidebilirsin Savaş beye bilgileri vermeye .." dedi

"Peki ben gidiyorum o zaman" dedim

"Tamamdır." Dedi Emre

Tam çıkacaktı ki seslendim

"Emre.." dedim

"Ne oldu?" Dedi

"Kusura bakma .. sana bağırdım belki.. ama üzgünüm söylemem hiç bir şeyi meraklı olmanı anlıyorum.. ama bazı şeyler söylenmez" dedim

"Beni anlıyor musun? Özür dilerim.." dedim

Emre ağır ağır başını salladı

"Anlıyorum" dedi

"Ve özrün kabul edildi küçük hamile seni" dedi şakalaşarak

Affetmişti..

"Neyse o zaman ben gideyim artık" dedim ve masamın üstünden çantamı aldım.

Kabanımı da omzuma attım hazırdım.

Önden ben çıktım aşağıda Akif abi beni bekliyordu.

Görüşe gidecektim Savaş'ı görmeye..

Bebeğim nerdeyse 3 aylık oluyordu ve bu süreçte babası da yanımda olmalıydı..

Ama ben çoğunlukla babasını kurtarmak ve ona ait olan karargâhı idare etmekle meşguldüm

Bu süreçte mide bulantısı elbette olmuştu ama çok sık değil aşerme de çoğunlukla evet aşermem olmuştu ama bu süreçte Deniz ve Ayşe hanım yanımdaydı .

Emre zaten yanımdaydı.. Akif abi Arif.. hepsi

Ama ben sadece tek bir kişinin yanımda olmasını istiyordum.. o da Savaş

Ha bu arada babam da sürekli yanımdaydı yok yok gerçek Babam..

Ne kadar aşersem yanımdaydı bir süredir de bende yani yalıda kalıyordu.

Gerek yok desemde " en azından Savaş gelene kadar/ en azından kocan gelene kadar yanında kalayım" diyordu

Aynı anda yoldayken bunları düşünüyordum ... Ve elim karnımda sürekli kendime az kaldığını hatırlatıyordum.

*Dink* diye bir mesaj sesi düştü..

Telefonu açıp mesajlara girdim Umay yazmıştı yani savcı

" - Davayı aldım.. 5 gün sonra Dava var kanıtlarla gel bana peşindeyim. Ancak öyle yardım edebilirim." Dedi

Bende ona cevap olarak

" + Peki çok teşekkür ederim.. merak etme kanıtları ile getireceğim" yazdım ve gönderdim.

...

Görüşte;

• Savaş Kralhan •

Ranzamda oturmuş düşünüyordum.

Ki o sırada gardiyan gelmiş ve bana

"Savaş Kralhan ziyaretçin var !" Demişti bende kalktım..

Hızlı hızlı gidiyorduk

"Kim gelmiş?" Diye sordum

O ise "karın" demişti sadece

Ama o bile mutlu olmama yetmişti.

İçeri girdim ve girdiğim gibi oturmuş beni bekleyen karım ile karşılaştım.

Beni gördüğü gibi heyecan ile ayağa kalktı ve gardiyanın bizi yalnız bırakmasını bekledi.

Gardiyan " sadece yarım saat unutmayın" dedikten sonra bizi yalnız bıraktı.

O ise daha fazla dayanamayıp gelip bana sarıldı

Tabi şişkin karnının izin verdiği kadarı ile zira hamile idi.

Benim , bizim çocuğumuzu taşıyordu.

"Sevgilim.. benim güzel karım hoşgeldin" dedim

"Hoş buldum aşkım" dedi

"Seni çok özledim" dedi

"Bende seni çok özledim" dedim

"Otur sana anlatmam gerekenler var " dedi bende oturdum anlatmasını bekledim.

İlk olarak çantasından bir şey çıkardı.

Baktığımda bunun bir ultrason görüntüsü olduğunu gördüm.

"Çocuğumuz babası onu görsün istedi." Dedi

"Buraya gelmeden önce hastaneye uğradım ve bi kontrol yaptırmak istedim sonra da ultrason görüntüsü istedim. Sana da getirdim bir tanesi de bende çocuğumuza özel karnıma ilk düşüşünden ve büyüyene kadar hepsini albüm yapacağım." Dedi heyecan ile

Gözlerim dolu dolu .. elimde ki ultrason görüntüsü inceliyordum.

Dayanamayıp bir kaç damla düştü gözlerimden

Ve düşündüm..

Ben bunu hak edecek ne yaptım? Ben kendi çocuğunu hissedemeyecek kadar ne suç işledim.. ben bunu hak edecek ne yaptım?

Diye düşündüm..

Junior Kralhan geliyor ama ben onun yanında bile olamıyorum..

Göz yaşlarımı geri ittim.

"O ne yapıyor haberin var mı?" Dedim

Kim olduğunu anlamıştı sevgili kardeşim (!) Rojhat...

Başına yıkacağım onun o emniyeti..!

"Yok ilgilenmiyorum sen çık sonra.." dedi

"Ben çıkayım?" Dedim merakla

Güldü ve

"Hallettim.. Umay ile konuştum Kan kardeşini burada koymayacağını söyledi ama kanıtlarla gelmemizi istedi. Ben halledeceğim. " Dedi

"Gözleri ile beni aciz kılan sevgilim..." Dedim gözlerimin içine bakıyordu gülümseyerek...

....

5 Gün sonra;

3. Kişi ağzından:

Zehra bütün kanıtları Umay' a sunmuş idi.

Ve her şey tamamdı... Sadece Savaş Kralhan 'ın çıkışı kalmıştı.

Zehra Kralhan ayrı bir araba ile Emre kendisi , Arif abi birlikte Adalet Sarayına gitti.

Arabadan çıktığı gibi kapının önünde olan mitingi gördü.

Bir tanesi çok hoşuna gitti..

GERÇEK ADALETE ÖZGÜRLÜK!

yazıyordu...

Onlar içeri giriyordu ki büyük gardiyanların da içinde olduğu o büyük mavi araba geldi. Magazinler ve dahi herkes burdaydı..

Savaş Kralhan üstünde takım elbisesi elinde kelepçeler ve da ağzında o klasik maskesi ile yavaşça arabadan iniyordu.

Herkes çığlık çığlığa idi..

Savaşı sevenler .. ve sevmeyenler herkes burdaydı ama tek bir kişi biliyordu onun çıkacağını o da Zehra Kralhan..

Pencere de ise herşeyi izleyen Umay Güçlü!

Savaş ellerinde kelepçe kendisi koymuş gibi yukarı baktığında orda onu gördü Kan kardeşini Umay 'ı

...

" Davalı Savaş Kralhan Davacı Rojhat Güneş..!" Dedi polis memuru

Başta Umay yukardaydı.

Yanında diğerleri..

Zehra ve Emre arkadaki sıralardaydı.

Savaş ortada ki yerdeydi ve bi köşede Savaş'ın avukatı diğer tarafta ise Rojhat ve avukatı vardı.

Umay söze başlama gereği duydu ki başladı.

"Evet hazırsanız davaya başlıyoruz.. " dedi

"Davacı Sayın Komiser Rojhat Güneş.. anlatın bakalım neden?" Dedi Umay

"Sayın Savcım , kendisi benim anne ve babamı öldürdü!" Dedi sertçe Rojhat

Savaş sadece kafasını önüne koymuş alttan gülüyordu. Kafasını kaldırıp

"Söz alabilir miyim?" Dedi Savaş

"Peki buyrun" dedi Umay

"İyi ki yaptım. Öyle değil mi? Kardeşim!" Dedi Savaş

Bombayı patlatmıştı.

Rojhat'ın kendisinin kardeşi olduğunu söylemişti.

"Savaş.." dedi fısıltı ile Zehra

"Sen benim abim değilsin!" Diye nerdeyse Savaş'ın üstüne yürüyecekti ki Umay durdurdu!

"Yeter!" Dedi

"Kavga vs istemiyorum!" Dedi

"Peki Rojhat bey.. " dedi Umay Güçlü

" Herhangi bir delil olmadan nasıl olur da kalkıp Savaş beyi hapse gönderebiliyorsunuz?" Dedi

"Delillerim burda " dedi ve delilleri uzattı Rojhat

Hepsine tek tek baktı Umay Güçlü

Zehra ordan söz istedi.

"Söz hakkı alabilir miyim?" Diye seslendi

"Buyrun" dedi Umay Güçlü

" Bizim de delillerimiz burda bunlara bakarsak Savaş'ın çıkması lazım." Dedi ve avukata verdi avukatta Umay'a verdi.

Umay hepsini inceledikten sonra yanındakiler ile konuştu kanunlara baktı ve dedikleri gibiydi..

"Karar!" Dedi tokmak ile birlikte minik tahta yuvarlağa vurdu.

" Kanunlara göre.. ve de elimde olan delillere bakarak davalı Savaş Kralhan 'ın beraatine karar verilmiştir!" Dedi Umay

Rojhat direkmen oturmuş ve gözleri dolmuştu kaybetmişti! O da Savaş Kralhan ' a karşı kaybetmişti!

Savaş ise sadece gülüyordu.

Zehra sevinçten koştu ve Savaş'a sarıldı.

Savaş'ın kelepçeleri açıldı ve artık çıkıyordu...

SAVAŞ KRALHAN BERAAT ETMİŞTİ!

Gelecek bölümden fragman;

Savaş sağ kolunun altına Zehra'yı aldı ve oradan çıktı kapının önünde magazinciler bekliyordu.

" Savaş bey beraat ettiniz? Ne düşünüyorsunuz bundan sonra sizleri neler bekliyor?" Diye sordu

"Arkadaşlar evet beraat ettim. Bundan sonra da beni neler bekliyor bilmiyorum kim varsa gelsin!" Dedi ve resti çekti Savaş Kralhan

... 

Dava odasından çıktıktan sonra Savaş Zehra ile sarılıyordu.

Rojhat ise bir anda hınç ile onların üstüne yürüdü

"Senin yüzünden! Herşeyimi çaldın! Ailemi, herşeyimi!" Dedi Rojhat

Savaş ise hiç bir şey demeden ordan ayrıldı..

...

Gelecek bölümden fragman bitti!

SON