Yine yağmurlu ve kasvetli bir güne uyandım. Saate baktığımda 9.30 olduğunu gördüm saat 12 de dersim vardı. Evet üniversite okuyorum ve hukuk bölümündeyim. Bu aralar içim ayrı kıpır kıpır çünkü mezun olmama ve avukat olmama az kaldı

Hemen banyoya girdim ve işlerimi hallettim saate baktığımda saat 10 olmuştu. Ver evet kahvaltı saati. Üzerimi giyinip aşağı indiğimde annemle babam çoktan kahvaltı masasına oturmuş beni bekliyorlardı. Hemen annemin karşısındaki sandalyeye oturdum ve neşeli bir sesle günaydın dedim.

Ama cevap gelmedi ikisininde yüzü asıktı

Hiç keyifleri yoktu

"Ne oldu bir sorun mu var baba"

Dedim babam daha fazla dayanamamış olacak ki konuşmaya başladı

"Kızım biliyorsun ben çok ünlü bir mafyayım ama şuan batıyoruz varımız yoğumuz gidiyor"

Dedi ve bir süre sustuktan sonra devam etti

"Bende yeraltı mafya lideriyle bir konuda anlaşma yapıp ortak oldum bu sayede bu battığımız bataklıktan kurtulabilir ve itibarımı kurtarabilirim:

"Ne anlaşmasıymış bu baba"

Dediğimde sıkıntıyla iç çekti ve konuşmaya devam etti

"Bu büyük mafyanın çok ünlü bir oğlu var oda babası gibi çok ünlü bir mafya

Ortak olmamız şartıyla onunla nişanlanacaksın hemde bu akşam"

Babamın dedikleri karşısında dilim tutulmuştu ne diyeceğimi bilemez hale gelmiştim

"Baba sen ne diyorsun ne evlenmesi ne nişanlanması ben okuyacağım bilmediğim tanımadığım biriyle evlenmem ben"

Son sözlerimi sesimi yükselterek söylemiştim ve buda babamın sinirlerine oynamıştı hemen yerinden kalkıp bana bağırmaya başladı

"Sana soran olmadı evleneceksin dediysem evleneceksin evlenincede okursun tabi eğer kocan isterse şimdi odana git akşama kadar seni gözüm görmesin"

Dedi ağlyarak odama çıktım ve kapıyı sertçe kapıyı kapatıp yatağıma oturarak saatlerce ağladım.

Zaman o kadar hızlı geçmişti ki akşam olduğunu farkedememiştim birden odamın kapısı çaldı ve içeri annem ve bir kadın elinde çantasıyla girdi

"Evet sevgicim eflale güzel bir makyaj yap bir saat sonra nişanı var"

"Makyaj yapmasınlar istemiyorum"

Diye diretsemde annem beni dinlememişti. Makyaj masama geçtim ve kuaför makyajımı yapmaya başlamıştı. Makyajım bittiğinde üzerimi giyindim ve en son saçım yapıldığında aynaya son bir kez baktım geçekten çok güzeldim zaten çok doğal bir makyaj yapılmıştı

Annem odaya girdi ve geldiklerini söyledi annem salona inerken söylemişti nişanlımın ismi Koray mış merdivenlerden indiğimizde annem beni kahve yapmam için mutfağa gönderdi o sırada salondan geçerken koltukta oturan 26 yaşlarında siyah saçlı sert bakışlarla etrafı inceleyen birini gördüm

Sanırım bu Koray olmalıydı oda beni fark ettiğinde bakışları yumuşadı ve dudağının kenarı yukarı kıvrıldı. Ona sert bir bakış attıktan sonra bakışlarımı kaçırdım ve mutfağa yöneldim kahveleri yaptıktan sonra tepsiye koydum ve salona doğru yürümeye başladım

Kahveleri dağıttıktan sonra korayın karşısındaki koltuğa geçtim. Korayın babası olduğunu düşündüğüm adam konuşmaya başladı

"Evet efendim sebebi ziyaretimiz belli Allahın emri peygamberin kavli ile kızınız eflali oğlumuz koraya istiyoruz"

"O zaman hayırlı olsun"

Babamın bu söyledikleri içimi acıtmıştı.

Ben Koray ve babam ayağa kalktık babam bize yüzükleri taktı ve kurdeleyi kestiler herkes ayağa kalktı ve alkışladı.

Bir süre sonra kapı çaldığında gidip kapıyı açtım. Kapıda araz vardı araz benim çocukluk arkadaşımdı. Hiç birşey söylemeden içeri geçti ve bana sımsıkı sarıldı

"Eflal bak herşeyi biliyorum istemediğin birşeyi yapmak zorunda değilsin biletleri ayarladım hemen yurtdışına çıkıyoruz”

Dedi ve elimden tutarak beni evden dışarı çıkardı korumalara görünmeden evin arka kapısından çıktık ve arabaya bindik araba hareket edeceği esnada biri aniden arabanın önüne geçti ve araza silah doğrulttu. Bu koraydı gözlerinden ateş saçıyordu

"Bırak ulan nişanlı mı. Eflal eğer hemen o arabadan inmezsen bu köpeğin beynini patlatırım"

"İnme sakın eflal"

Arazı dinlemedim ve arabadan inip korayın yanına gittim çünkü araza birşey olsun istemiyordum. Koray elimi tuttuğu gibi beni eve getirdi

"Odan nerede"

Sinirinden resmen tıslayarak konuşuyordu normalde olsa ters cevap verirdimde şuan çok korkuyordum adam tam manyaktı şuracıkta öldürürdü beni

"Yukarıda sondaki oda"

Tekrar kolumdan tutarak beni peşinden sürüklemeye başladı ve odama geldiğinde kolumu bıraktı ve üzerime yürüdü

"amacın ne lan senin bıraksam o itle mi kaçacaktın"

”evet kaçacaktım çünkü seninle evlenmek istemiyorum seni istemiyorum sen iğrenç bir insansın"

Busöylediklerim onu dahada sinirlendirmiş olacakki birden çenesi seyirdi ama hiç birşey demeden iki üç dakika sustu ve tamamen sakinleşince konuşmaya başladı

"Bak eflal sen istesende istemesende biz evleniyoruz ben seni bir yıldır seviyorum yani anlayacağın sen beni tanımasanda ben seni tanıyorum. Ha olurda evlenmem dersen arazın vay haline"

"Sen beni tehdit edemezsin anladınmı manyakmısın sapıkmısın nesin be bırak peşimi arazdan da uzak dur"

"Ben diyeceğimi dedim küçük hanım yarın nikah var ona göre düşün taşın arazı ne kadar sevdiğin

yarnı ki nikahta belli olacak bakalım ona gerçekten o kadar değer veriyor musun"