5 yıl önce

Kaleye attığım gol ile ders bitmişti,ders bedendi kız erkek karışık futbol oynamıştık 2-0 yendiğimiz için bizim takım sevinirken karşı takım ise kıskanç bir şekilde bize bakıyordu sınıflara girmiştik karşı takımda olan ego bozuntusu Berk’e dil çıkardım o sinirden titrerken ona aşık olan sınıfın pick me kızı Berra koşarak beni ittiğinde yere çakılmam bir oldu ben yavaş yavaş sinirlenirken o yapmacık şekilde gülümseyip “ay pardon”dediğinde Berk bile gülüyordu artık sinirden titremeye başlamıştım.

O an sınıfın pencereleri bir anda açılmaya başladı içeri rüzgarlar dolarken aniden sınıfa biri girdi herkesi itip yanıma gelmişti elindeki iğneyi koluma sapladığında sinirim yavaş yavaş geçmişti sakinleşmiştim, içeriye rüzgarlar girmiyordu.Anneme baktım yüzünde çözemediğim bir ifadeyle bana bakıyordu bir anda kolumdan tutup kaldırması ile “anne ne oluyor”dedim ama cevap vermedi

Sanırım görüldü yedin

Kendi kendime neyse diyerek annemin peşinden ilerlemeye devam ediyordum o an aklıma bir şey takıldı benim çantam yukarıda kalmıştı “anne çantam yukarıda kald-”diyecekken annemin sözümü kesmesiyle susmak zorunda kaldım “çantanı boşver milon”dediğinde kaşlarım çatıldı ne oluyordu neden apar topar okuldan çıktık.Eve geldiğimizde arabadan indim ve içeri girdim tam merdivenlerden odama doğru gidecektim ki annemin söyledikleri ile durmak zorunda kaldım “bundan sonra evden asla çıkmayacaksın,eğer çıkmaya çalışırsan seni odana kapatırım anlaşıldı mı”dediğinde kaşlarımı çatıp ona baktım ne dediğinin farkındamıydı “anne sen ne dediğinin farkında mısın”diyerek sorduğumda yavaşça başını aşağı yukarı salladı “ne dediğimin gayet farkındayım bir daha bu evden çıkılmayacak”

Gayette ciddi

Diyecek bir şey yoktu annem ne derse oydu başka çaremiz yoktu.Arkamı dönüp gidecekken aklıma sınıftaki olaylar aklıma geldi o an çok büyük bir rüzgar esmişti sonra ise durmuştu bunlar hep ben titrerken olmuştu sakinleştiğimde ise rüzgar durmuştu bu nasıl olurdu “anne ben sinirden titrerken bir anda büyük bir rüzgar esmeye başladı ben sakinleştiğimde ise durdu”dediklerim ile annem kaşlarını çatmıstı “basit bir rüzgardı milon artık odana çıkarmısın”beni başından göndermek ister gibi söyledikleri ile gözlerimi devirdim ne zaman beni dinlerdi ki?

Sorman hataydı

5 yıl sonra

Günümüz

Okuduğum kitabın kapağını kapatıp duvara doğru baktım 5 yıl olmuştu 5 yıl dile kolay yaşaması zor.Bu 5 yıl boyunca sadece evdeydim dışarıyı çok merak ediyordum insanları her şeyi…

Açılan ve kapanan kapı seslerinden annem ve babamın geldiğini anladım odamın kapısını açıp aşağı baktım gerçektende annem ve babam gelmişti annemin ismimi seslenmesiyle aşağı doğru inmeye başladım “MİLON” aşağı indiğimde annem ve babamın suratı yerlerdeydi​​​​​

Cenaze mi var?kim ölmüş

Karşılarındaki koltuğa oturup “bir şey mi oldu” diye sorduğumda annem derin bir nefes aldı “öncelikle bu söylediklerimiz sana garip gelebilir,saçma gelebilir,lütfen bize inan”dediğinde bir şey diyemedim hala onlara alık alık bakıyordum “bizim soyumuz eski güç sahiplerinden geliyor”dediğinde ağzımdan ‘ha’ nidası kaçtı annem hiç duraksamadan devam etti “güç sahiplerinin belirli güćleri olur bizim ailede şuana kadar gördüğüm iki kişi var biri babaannen biri ise sen”dediğinde “ben”dedim elimle kendimi göstererek babam yavaşça başını salladı annem ise devam etti “soyumuzda bazı kişiler güç sahibi olurlar bunlardan biride sensin”dediğinde küçük bir kahkaha attım nasıl bir şakaydı böyle, bir zamanlar anasınıfında olan ben bile bu şakaya inanmazdı babam uyarıcı bir ses tonu ile “milon bu bir şaka değil”dediğinde artık sinirlerim bozulmaya başlamıştı,dışarıdan rüzgar sesi gelirken gözlerimin önüne beyaz bir perde yerleşiyordu en son gördüğüm babamın bir kamera çıkarmasıydı bir süre sonra annemin sesini duydum “milon sakin ol yoksa iğne yapacağım”derken benim sinirlerim dahada bozuluyordu benden birşeyler saklıyorlardı ve ben benden birşeyler saklanmasından nefret ederdim.kendi düsündüklerim ile sinirlerim iyice bozuluyor rüzgar yüzünden düşen vazo ve tabloların sesini çok rahat bir şekilde duyuyordum kolumda bir acı hissederken yavaş yavaş sakinleşiyordum gözümün önündeki beyaz perde kalkarken artık annem ve babamı çok rahat bir şekilde görebiliyordum.

Tam anlamıyla sakinleştiğimde annem beni koltuğun üzerine oturttu ve tekrar babamın yanına oturdu “bak kızım lütfen kendine hakim ol ve bizi dinle”dedikten sonra tekrar konuşmaya başladı “sana soyumuz ta ki bazı kişilerin güç sahibi olduğunu söylemiştim bu kişilerden biride sensin”yutkundum,annem çok ciddiydi ve bunun bir şaka olduğunu düşünmemeye başlamıştım. annem devam etti “senin gücünü daha yeni gördük rüzgar gücü”dediğinde eğdiğim başımı kaldırdım “rüzgar gücü de ne”diye sorduğumda eliyle etrafı göstermeye başladı etrafa baktığımda her yer kırık cam vazolarının parçaları ve birçok şey ile kaplıydı bakışlarımı oradan çekip onlara baktım annem tekrar konuşmaya başladı “sana bunu açıklama sebebimiz 5 yıldır verdiğimiz ilaçlar artık sana etki etmiyor bu yüzden seni gönderiyoruz”dediğinde kaşlarımı çatıp”nereye”diye sorduğumda “güçler okuluna”..

Orasıda neresiydi tanımadığım bir yere gitmezdim bana benim güçlerim olduğuna dair bir kanıt lazımdı onlara bakıp “bana bir kanıt gösterin,benim güçlerim olduğuna dair bir kanıt gösterin”dediğimde yastığın altından bir telefon çıkarıp bir video göstermeye başladılar videoda daha yeni ki görüntüleri vardı,önce ben sinirleniyorum göz bebeklerim yukarı doğru kayıyor ve bir anda içeri rüzgarlar doluyor tablolar,vazolar düşüyor.

Bunları ben mi yapmıştım kafamı yere hayır anlamında salldım o sırada içeri yine rüzgarlar doluşmaya başlamıştı annem yanıma çöktü o an göz bebeklerim yavaş yavaş yukarı kayıyor beyaz bir görüntü geliyordu “milon lütfen sakinleş,MİLON”diye bağırdığında kendime geldim ve ona baktım “peki bu zamana kadar neden güçlerim ortaya çıkmadı”dediğimde annem yutkundu ve babama baktı

Benden birşey saklıyorlar

İç sesim haklıydı benden bir şey saklıyorlardı.onlara anlamaz bir şekilde bakarken annem bana döndü “bunu bizde bilmiyoruz” dedikten sonra durdu “ne kadar söylemesi zor olsada kızım güçler okuluna sandığımızdan daha erken gitmek zorudaymışsın” anlamaz gözlerle ona baktım

“Ne zaman yani”

“Şimdi”

Tam ağzımı açacaktım ki içeriye bir ışık girmesiyle gözlerimi kapattım, bu ışıkta neydi?bir süre sonra ışık söndü gözlerimi açtığımda garip kıyafetli bir kız girmişti

Kapı ne zamandır açık

Kapıya baktığımda kapı açık değildi,nasıl girmişti bu kız? Aklımda binlerce soru ile başa çıkmaya çalışırken kız beni baştan aşağı süzdü “kız bu mu”dediğinde annem kafasını salladı “selam ben Sailer seni yeni okuluna götürmeye geldim”diyerek kendini tanıttığında gülümsedim

“Milon” gülümsedi “hazırsan artık çıkalım”dediğinde kalbim küt küt atmaya başlamıştı.Annem ve babama baktım ikisinde hüzünle bana bakıyordu onlara son kez gülümsedim ve kıza döndüm.

“Gözlerini kapatman lazım milon yoksa gözlerini kaybedebilirsin”diyerek uyarı yaptığında kafa salladım sadece kelimeler ağzımda durmuştu konuşacak kelimelerim yoktu sanki hepsi birden tükenmişti.Bir şey demediğimi fark edince “tamam…o zaman ailene el salla uzun bir süre onları göremeyeceksin”dediğinde ona baktım sonra ise aileme döndüm onları gerçekten özleyecektim gözlerim yavaşça dolarken onlara el salladım belkide geri dönüşü olmayan bir yere gidiyordum

Nereye gittiğini bile bilmiyorsun milon!!

ben nereye gittiğimi bile bilmiyordum okul demişlerdi ama nasıl bir okuldu,umarım burdakiler gibi olmazlardı.artık gözlerimi kapatmam gerektiğini düşünerek gözlerimi kapattım o an biri elimi tutup beni bir yere doğru götürmeye başladı gözlerimi kapattığımda gelen karanlık beyaza dönüştümüştü

“Artık gözlerini açabilirsin”Sailer’in sesini duyduğumda gözlerimi açtım.okulu görmemle şok geçirmem bir oldu bu ne kadar büyük bir okuldu bir sürü öğrenci okul bahçesinde dolaşıyordu hepsi genelde gülüşerek konuşuyordu.

Yanımıza 45-50 yaşlarında bir kadın geldiğinde önce bana baktı “sen Milon olmalısın ben bayan Xo,kafan karışmasın diye söylüyorum bu benim ismim değil”sadece kafa sallamakla yetindim ne diyebilirim ki? “Sailer arkadaşına okulumuzu gezdir lütfen” diyerek uzaklaşmaya başladı sailer morumsu gözlerini bana dikti fark ettiğim detay ise şuydu giydiği kıyafet ile gözleri aynı renkti.

Sailer konuşmaya başladı “okulumuz güçler okulu güç sahiplerine daha iyi kullanmak amacıyla vardır,okulumuzda bir çok güç vardır örnek vermem gerekirse ilk olarak ben,portal açabiliyorum 3 senedir burdayım ama hala mezun olamadım bir diğer örnek ise ikizim Eailer onun gücü ise uçmak EAİLER”diye bağırdığında bir kız uçarak yanımıza geldi,bu Eailer olmalıydı değil mi ablasından ayrı olarak beyaz bir kıyafete sahipti gözleride kıyafeti gibi beyazdı artık anlamıştım giydikleri kıyafet ve göz renkleri aynı oluyordu Sailer ikizine “bize okulu gezdir”dediğinde Eailer bizi bileklerimizden tuttu ve kaldırdı artık uçuyorduk bizi arka bahçeye getirdi “burası arka bahçemiz,yere indir Eailer”

Eailer alçalıp bizi yere indirdiğinde arka bahçe daha netti Sailer konuşmaya başladı “okulumuzun arka bahçesi en gözde yerdir salıncak,futbol,voleybol,basketbol,golf sahaları buradadır ayrıca en güzel yeridir öğrenciler genelde burada takılır”haklıydı çünkü burası çok kalabalıktı “hadi burayıda gördüyse odanı görelim”diyerek yürümeye başladı bende arkasından gelmeye.Okulun içide dısı gibi büyüktü asansöre geldiğimizde Sailer boynundaki kartı asansörün kat sayısı gösteren yere bastı,asansör çok geçmeden gelmişti içine binerek yukarı çıkmaya başladık 4.kata geldiğimizde düz ilerleyip sağa dönüp soldan üçüncü odaya girdik odayı girdiğimde çok garipsemedim çünkü dünyadaki KYK odalarıda böyleydi.

Neden dünyada değilmişsin gibi davranıyorsun

Belli ki dünyada değildik gerçekten neredeydik,aklıma takılan soru işaretleri ile gözlerimi odadan çekip Sailer’a çevirdim “şuan neredeyiz,yani dünyada mıyız”Sailer biraz düşündü sonra ise bana döndü “çoklu evrenlere inanırmısın?”bu sefer düşünme sırası bendeydi evet inanıyordum ama o kadar bağlı değilim ama bana göre uzayda yalnız değildik “yani inanıyordum ama bu konulara hakim değildim”dedim kafasını yavaşça sallayıp cevap verdi “şuan çoklu evrenlerden birinde sin” ne?çoklu evren mi dedi o?

Evet öyle dedi

Şok içinde ona bakarken açıklaması gerektiğini düşünerek tekrar konuşmaya başladı “bak şuan çoklu evrenlerden birinde sin bu evren güçlerin olduğu bir evren”yaptığı açıklama kafamı karıştırmıştı “anlamadım benim evrenimde güçler yoktu o zaman nasıl oluyor”Sailer bunu sormamı beklemiyor gibiydi sanki verebilecek bir cevabı yok gibiydi biraz bekledi sonra ise “bunu zaman içerisinde öğreneceksin zaten.Ben gidiyorum Milon yarın seni arkadaşlarımla tanıştırayım şimdilik iyi geceler”iyi geceler mi akşam mı olmuştu.Kendimi aşırı yorgun hissediyorumdum galiba portal geçmenin yorgunluğuydu başımı yatağa koydum gözlerim yavaştan kapanırken kendimi göreceğim rüyaya kendimi teslim ettim….

Selam kitabı sevdiniz mi?

İleri bölümlerde bizi neler bekliyor

Keyifli okumalar

​​​​