Kumsal...sadece 16 yaşında bir kız çocuğu. Aslında Türk olan kumsal ailesi yüzünden Rusya'da yaşamak zorunda. Tabi kumsalın ailesine aile denirse.Henüz kumsal 6 yaşındayken babası,kumsal ve annesi ezgiyi bırakıp Fransaya gidiyor ve bir daha geri dönmüyor.

Annesi ezgi kumsal 8 yaşında girdiği sene hasta olup yataklara düşüyor.

Annesi hastalığı daha ileriye gidince kumsala Rusya'da zorda olsa bir bakıcı buluyor.Kumsal Rusya'da yaşamasına rağmen Türkçeyide çok iyi bir şekilde konuşabiliyor.

Annesi kumsal 9.5 yaşındayken vefat ediyor ve artık kumsal bakıcısı Duru ile birlikte yaşamaya devam ediyor

-Kumsal Deniz-

Ben kumsal 16 yaşındayım küçüklük bakıcım olan Duru abla ile yaşıyorum.

Babam bizi bırakıp Fransaya gitti.Bir süre iletişim kurduk ama annemin vefatından sonra iletişimimiz kesildi.

Annemin adı Ezgi ,neredeyse bana annem kadar yakın olan küçüklük bakıcımın ise Duru,babamın adı ise Demir.

Her sabah olduğu gibi okula gitmek için evden çıkıyordum.

"Duru abla ben çıkıyorum."

"Tamam kumsalcım ama çıkışta hemen oyalanmadan gel olurmu?"

"Tamam merak etme sen."

4 katlı olan apartmandan çıkıp yoluma koyuldum ancak karşı apartmanın önünde bekleyen siyah bereli bir adam vardı.Onu daha önce buralarda hiç görmemiştim.Düşüncelerimi bir yana bırakıp yoluma devam ettiğimde adam ile göz göze geldik içimden buraya yeni taşınmış olabileceğini umarak yürümeye devam ettim.

Ancak bir süre sonra adam benim arkamdan aynı yollardan gelmeye başladı.

Yavaş yavaş tedirginleştim.

Telefonumu açarak 102'yi tuşladım (Rusyadaki polis numarası)

Telefonun açılmasını beklerken arada sırada arkamı kontrol ediyordum.

-Rusça konuşuyorlar-

"Alo, nasıl yardımcı olabilirim?"

"Sanırım takip ediliyorum!"

"Yaklaşık ne kadar süredir?"

"10 dakika."

"Mümkün olduğu kadar yoğun yolları seç."

"Tamam."

"Ekip yanına geliyor."

"Okula gidiyorum."

"Sen yoluna devam et seni tekrar arayacağım."

"Tamam "

Oldukça sessiz bir şekilde konuştuktan sonra yolumu uzatarak kalabalık bir caddeden geçmeye karar vermiştim.

Adam gitgide daha çok yakınlaşıyordu ve bu durumda 2 çarem vardı.

Ya hızla koşarak okula varacaktım yada burdan bir mağazaya girip bana yardım etmelerini isteyecektir ama o sıradaki salak kafam okul yolunu seçti.

Adam daha fazla yaklaşınca kalbim deli gibi atmaya başlamıştı ve hala polislerden bir haber yoktu nerdeyse okula varacaktım.Okulun önünde Türk olan arkadaşlarımı görünce nedense kendimi güvende hissetmiştim.Hızla onların yanına yürüyerek gizlice arkamı işaret ettim.

"Ne anlatmaya çalışıyorsun kumsal?"

"Arkadaki adam?"

"Ne olmuş adama?"

"Takip ediyor!"

"Kimi?"

"Beni!"

"Ne!"

"Polise haber verdin mi?"

"Vermiştim birazdan burda olurlar."

"Hadi gelin okula girelim birileri ile konuşup yardım isteriz polisler gelene kadar."

Arkadaşlarım Simge ve Ada ile bahçeye doğru adım attığımız anda biri beni arkamdan ismimle çağırmıştı,ürkekçe arkamı döndüm.Arkamı döner dönmez beni takip eden adam ile göz göze gelmiştim ve sonrasında derin bir acı hissetmiştim vucüdumda.

Ardından çığlıklar ve bağırarak haykırılan ismim "Kumsal". Gözlerim kapalıydı belkide nefes almayı kesmiştim ancak çevremdeki insanları duyabiliyordum aynı zamanda geç kalmış polis siren seslerinide...

________________________________

İlk bölüm böyleydi biraz kısa oldu diğer bölümler biraz daha uzun olabilir bundan.🫶💕