Artık kumsalın yeni hayatı başlıyordu...

&&&

Her zamanki gibi sabah erken kalkıp okula gitmek için hazırlanmaya başladım ancak asıl amacım okula gitmek değildi tabikide.

Kahvaltımı yaptıktan sonra tam evden çıkarken Duru ablanın sesiyle duraksadım.

"Efendim?"

"Bundan sonra okula servis ile gidip geleceksin haberin olsun."

"Neden?"

"Senin iyiliğini düşündüğüm için Kumsal,hadi servisin çoktan gelmiş olması lazım."

"Abla ama-"

"Ama yok tatlım hadi akşam görüşürüz."

"Peki...görüşürüz."

Oflaya poflaya evden çıktım ama yinede içim bir buruktu.

__________________

A:"Kumsal gitmesen olmazmı?"

K:"Olmaz Ada,zaten geri dönücem."

S:"Al Kumsal bunlar sahte kimlik ve pasaport."

K:"Çok teşekkürler simge."

S:"Rica ederim arkadaşım ne demek."

Bir süre daha öğle arasında sohbet ettikten sonra konu benim umuta not vermeme gelmişti.

A:"Gerçekten eminmisin notu vermeye?"

Aslında fazlasıyla notu vermek geçiyordu içimden ancak diğer yanım hayır diyordu.

K:"Emin değilim kafam çok karışık."

S:"Kumsal yine sen bilirsin ama bence vermelisin."

A:"Evet ya bencede vermelisin,sonuçta gidiyorsun-ki geri geliceksin-seni üzmek istemem ama bence o seni sevmiyor."

K:"İşte bende bu yüzden şüphe duyuyorumya,ya olumlu bir sonuç almazsam?"

S:"Hiiç bişeycik olmaz unutur gidersin,hem belki geri dönünce ailenle bambaşka bir hayatın olur."

K:"Off tamam kızlar vericem ama sizde uzaktan beni bekleyeceksiniz."

A:"Tabi bekliyo olacağız kızım ben bu anı kaçırmıyım he."

S:"O zaman git ver gel hadi."

K:"Ya şimdi olmaz hem dışarıda değilki ben sınıfından çağıramam onu bi kere."

A:"Bak sen gel ben söz çağırırım onu dışarı,sonra kaçar giderim."

Adanın bu sözü üzerine hala ikna olmamıştım çünkü hem korkuyor hemde utanıyordum ama sonunda kendimi umutun sınıfının önünde bulmuştum.

Bir süre kendimi sakinleştirmeye çalıştırdıktan sonra Ada nihayet sınıfından çağırmıştı umutu.

K:"E-e şey sana bi not vermek istiyorum bende."

Aptal ya sadece bumu söylenir insan bir iki kelime daha eder!

​​​​​​Notu verir vermez hemen kendi sınıfına koşup kendimi yere atmıştım.​​​​​​

S:"Kumsal iyimisin?"

A:"Knk ağlıyomusun?"

Evet şimdide ağla gerizekalı.

K:"İyiyim bir sorun yok."

A:"Kumsal seni üzmek istemiyorum ama notu verirken senin hiç yüzünde bile bakamdı bide-."

K:"Bide ne,he bide ne Ada.Ben nasıl böyle bişey yaparım, zaten kabul etmeyeceğini biliyorum ne diye kendimi rezil ettim?"

A:"Bide sen umuta notu verdikten sonra umut burdan geçerken açıcakmı diye bakmak için sınıftan çıktım ve şey dediğini duydum-"

S:"Yeter Ada sus artık onu üzüyosun."

A:"Bilmesi gerekiyor ama!"

Gözlerim ağlamayı bırakamıyor sadece böyle birşeyi nasıl yaptığıma dair kendimi soruguluyordum.

K:"Neyi bilmem gerek?"

A:"Burdan geçerken 'ne saçma işler' dedi umut, yüzünde ise kızgın bir ifade vardı."

K:"Ben cevap vermesini bekleyemeyeceğim gidip direk konuşucam."

S:"Kumsal yapma artık tamam."

Hiç birini duymayıp umutu her zaman bulabileceğim yere kütüphaneye gittim.

Ve gitmez olaydım.

Umut bir masaya yaslanmış ve karşısında duran kızın ellerini tutarak ona bişeyler anlatıyordu.

​