Kitappadde yayımlanma tarihi; 30 Eylül 2024...

1. BÖLÜM;

"Sen ne dediğinin farkında mısın be?" Diye bağırarak ablamı duvara ittiğimde sırtını duvara çarpmıştı.

Evet ablamla tartışıyoruz. Hoş bize abla kardeş demeye bin şahit gerektirirdi ama neyse.

"Evet ne dediğimin farkındayım küçük orospu. Orospu dedim sana. Çünkü öylesin. Çevrende kaç tane erkek var. Değil misin şimdi sen orospu?" Dediğinde dişlerimi sıktım.

"İlk önce o elindeki aynayı bir indir de yüzyüze konuşalım. Sen beni kendin mi sanıyorsun kızım? Onlar benim arkadaşım. Bak anlamazsın diye heceliyorum ar-ka-da-şım. Anladın mı kıt kafalı? Arkadaşım onlar benim. Senin gibi önüme geçen her karşı cinsi sevgili olacak biri olarak görmüyorum ben."

Her cümlemle ses tonum aynı oranda yükselmişti ve cümlemi bitirdiğimde de nokta niyetine yanağıma bir tane tokat yemiştim.

Kendi cümlemi resmen başkasının tokadı ile noktalamıştım...

"Ablanım ben senin haddini ve ses tonunun sınırını bil. Erkekten arkadaş falan olmaz kızım. Beni mi yiyorsun sen?" Dediğinde sinirle hızlı hızlı nefes alırken yerden çantamı aldım ve kapıyı çarparak çıktım.

Sinirli adımlarla okula doğru giderken sanki her adımım ile yer ateş alıyordu.

Okulun kapısına geldiğimde sinirim biraz daha azalmıştı.

Bunların hepsi kıskançlıktandı. Biliyordum. Emindim. Kendi ağızlarıyla itiraf etmişlerdi bana. Saçımın , gözümün rengini, fiziğimi, her şeyimi kıskandıklarını söylemişlerdi.

Onların esmer benim beyaz olmam sanki benim suçummuş gibi beni kıskanıp kıskançlıklarını da benim canıma okuyarak çıkartıyorlardı. Evet çoğul eki kullanıyorum çünkü bunu yapan sadece ablam değil benden 2 yaş küçük kız kardeşim de yapıyor.

Sanki toplumun güzellik algısını ben yönetiyordum. Onlara güzel değilsiniz demişim gibi gereksiz sinirlerini bana yönetiyorlardı.

Gereksizler.

"Oha lan yine bok suratlı ile mi kavga ettin?" Kolunu omzuma atarken konuşan Atakan'ı başımla onayladım.

"Yine abla demeye bin şahit gerekecek o pis karı ile kavga ettim. Nereden anladın?"

"Yanağın kızarmış." Dediğinde gözlerim kocaman oldu. "Ulan!"

"Hey sakin ol, Şule burada yanında vardır o yüzüne sürdüğü şeyden." Dediğinde gözlerim ile Şule'yi arayıp gördüğümde yanına koştum.

"Şule yanağımda ki kızarıklığı kapatmamız lazım yardım et. Help meeeee"

Ellerimi birleştirip çenemin altına koyduktan sonra tatlı tatlı yüzüne baktım. Bu hareketim Şule'yi güldürmüştü.

"Tamam yürü deli kız." Kolumu tutarak beni okulun tuvaletine soktuğunda aynada gördüğüm şey ile gözlerim kocaman oldu.

"Yok ebenin örekesi. Bu ne lan? Cidden benim ablam olamaz o. Kevaşe ya. Şuraya bak resmen beş parmağının izi var yanağımda." Sinirle konuşurken Şule çantasından fondöten çıkarmıştı.

"Tamam korkma bebek. Yüzünü benim güvenilir ellerime bırak." Dedikten sonra yüzüme çıkardığı fondöteni sürmeye ve onu dağıtmaya başladı.

Ders zili çalmadan işini bitirince aynaya baktım ve güldüm.

"Sen kralsın kızım. Yok kraliçesin sen. Var ya, aslansın aslan. Eyvallah"

Cümlelerime güldükten sonra göz kırpık döktüklerini topladı ve koluma girdi. Tuvaletten çıktıktan sonra sınıfa girdiğimde ben Arda'nın Şule de sevgilisi Atakan'ın yanına oturdu.

"Yine niye kavga ettiniz?" Arda'nın konuşması ile ona başımı çevirdiğimde önümüzdeki Atakan ve Şule de bize dönmüştü.

"Ne olacak beni kendisi sandı yırtık çorap. Neymiş çevremde çok erkek varmışmışmış. Ben orospuymuşum. Dedim ki ben de 'beni kendinle karıştırma onlar benim arkadaşım' ama anlamıyor ki kıt beyinli. Öyle yani." Sustuğumda üçü de gözlerini devirmişti.

"Ben artık ablana hiçbir şey demiyorum." Diyerek arkasına yaslanan Arda'ya Şule ve Atakan katıldığını belli eden birkaç mırıltı çıkardı.

"Valla bazen durup 'acaba üvey miyim?' demeden duramıyorum. Anne-babamla, ablamla ve kardeşimle hiç anlaşamıyorum. Farkındayım dördü de beni sevmiyor. Onlara benzemiyorum da."

"Ulan kanka düşünsene bir de başka bir bebekle karışmışsındır. Düşünsene. Dizi gibi." Gülerek konuşan Atakan ile ben de güldüm.

"Özel hastanede doğum yapmış annem imkansız o. Kaç kez başıma kakarak beni özelde doğurduğunu söyledi. Sanki ben dedim özelde doğur diye. Tövbe estağfurullah. Neyse hem belli zaten sevmiyorlar başka şeyler düşünmeye gerek yok. Sevmiyorlar."

"Amaaaaaaan kanka boş veeeeer. Daha yeni 17 oldun. 18 olmana bir sene kaldı. Üniversiteyi şehir dışında okursun kurtulursun onlardan." Diyerek kafamı dağıtmaya çalışan Şule ile gülümsedim.

"Ulan ben onlar için üzer miyim bu tatlış, minnoş, ponçik kalbimi? Manyak mıyım ben?" Dediğimde gülmüşlerdi.

Hoca içeriye girdiğinde derse odaklanmıştık.

👨‍👨‍👦‍👦👨‍👩‍👧

"Heh baba geldi."

Benden 2 yaş küçük kardeşim Lila'nın sesini duyunca gözlerimi devirdim. Anlaşılan ablam olacak kişi babama her şeyi anlatmıştı.

Salona girdiğimde babam sinirle ayağa kalktı.

"Sen ablana bugün karşı mı geldin? Duvara mı ittin onu?" Dediğinde başımı sallayarak onayladım.

"Bak bir de pişkin pişkin onaylıyor." Sinirle üzerini yürüyüp tokat atmak için elini kaldırdığında gözlerimi kırpmadan yüzüne bakıyordum.

Tam elini indirecekken evin zili çalınca babam elini yüzüme değil de bedeninin yanına yavaşça indirip anneme döndü.

"Birini mi bekliyordun?"

Annem başını sağa sola sallayıp kapıya doğru ilerlediğinde babam da peşinden ilerlemişti.

Ablam ve kardeşim de onlara katılırken ben hiçbirini takmadan odama çıktım.

"Defne çabuk gel aşağıya. " Üstümü değiştirirken babamın bağırışı ile hemen üzerimi giyinip aşağıya indim.

"Ne oldu?" Derken salona girmiştim. Gördüğüm kalabalık ile durduğumda kaşlarım havalandı.

Maddiyat olarak bizden daha yüksek bir mevkide oldukları belli olan 5 kişi salonda oturuyordu ama beni şaşırtan şey içlerinde büyük olduğu belli olan adam ve kadına çok benziyor olmamdı.

Sorar bakışlarımı anneme ve babama çevirdiğimde bana bakmıyorlardı bile.

"Defne geldiğine göre konuya giriyorum. 17 sene önce ******* özel Hastanesi'nde bizim kızımız karışmış. O gün o hastanede doğan kız çocukları ile DNA testi yaptırdık hiçbiri çıkmadı sadece Defne kaldı. O yüzden sizden ricam DNA testi yaptırmayı kabul etmeniz."

50'li yaşların başında olduğu belli olan ve göz rengime aşırı benzeyen göz rengine sahip adamın söylediği şeyler ile gözlerim resmen yuvalarından fırlayacak kadar açılmıştı.

Amca yani bu kadar da olay bodoslama girilmez.

"Ne?" Dediğimde "Olur. Hemen yaptıralım." Diye konuşan babam ile bakışlarım ona döndü.

"Ne demek yaptıralım baba. Ben sizin kızınızım." Dediğimde aptala bakar gibi bakmaya başladı.

"Testin sonucunda göreceğiz kızımız mısın değil misin?"

👨‍👩‍👧👨‍👨‍👦‍👦

Paldır küldür gittiğimiz hastanede kan vermiş ve sonucun çıkmasını bekliyorduk.

Başımı öne eğmiş fayansların desenine, çizgilerine, rengine bakarken aslında kafamı boşaltmaya çalışıyordum.

Eğer gerçekten de benim ailem onlarsa ne yapacaktım?

Başımı kaldırdığımda karşımda benimle yaşıt olan karıştığımız düşünülen kız İrem vardı.

O da annem, babam ,ablam ve kardeşim gibi esmerdi.

Aslında bulunduğumuz kısıma dışarıdan baksam hiç tereddüt etmeden çocuklar karışmış derdim ama işte olayın baş karakteri ben olunca öyle diyemiyordum.

Hem korkuyorum hem de seviniyorum.

Seviniyorum çünkü eğer onların kızıysam 17 senedir yanında yaşadığım kişilerden kurtulacağım, psikolojik ve fiziksel şiddetten kurtulacağım. Korkuyorum çünkü onların da ailem gibi olma ihtimali geliyor aklıma.

Başımı çaprazımda açılan kapıya çevirdiğimde odadan doktor çıkmıştı.

Bulunduğumuz yere geldiğinde büyükler kalkmış doktorun karşısına geçmişti.

"Ben hepinizden özür diliyorum ilk başta. Evet dediğiniz gibi bebekler karışmış. Gerçekten üzgünüm. Hemşirenin bir hatası yüzünden bu olay meydana geldi. Ben gerçekten üzgünüm."

Doktorun konuşması sinirimi arttırmaktan başka bir işe yaramazken sinirle ayağa kalktım.

Ulan Atakan sen müneccim falan mı oldun? Bu ne derece atmak ve tutturmaktır?

"Ulan ne özürü ne özürü!? 17 yaşındayız biz 17. 17 yıldır aslında ailemiz olmayan birileri yanında yaşadık gelmiş sanki çok ufak tefek bir karışıklıkmış gibi özür diliyor. Şaka mısın sen ? Şaka mı yapıyorsunuz abi? Gizli kamera falan mı var? Dalga mı geçiyorsunuz siz?"

Sinirle konuşarak adamın üzerine yürürken kolumu tutan kişiye baktım. Benim yaşlarımda duran o ailenin erkek çocuğuydu.

Babasına döndü "Aynı Lodos abim gibi." Dediğinde kolumu ellerinin arasından çektim.

"Gerçekten üzgünüm." Dedikten sonra adam paldır küldür odasına girdiğinde "Ulan gel buraya, kaçmasana!" Diyerek peşinden giderken bu sefer babam kolumu tuttu düzeltiyorum babam sandığım ama babam olmayan adam kolumu tuttu.

"İrem bizimle kalmak istiyor musun kızım?"

Sevecen sesi ile konuştuğunda şokla yüzüne baktım. Gözlerinde gördüğüm merhamet ve sevgi istemsizce canımı yakmıştı. Bana bir kere yumuşamayan sesi kızına yumuşamıştı bana bir gere merhamet ve sevgi dolu bakmayan gözleri kızına bakmıştı. Oysa ki beni de kızı zannediyordu. Şimdi ne değişmişti ki?

"Evet babacım." Dedikten sonra eski babam olacak adamın kollarına atladığında üvey babam kollarını kızına dolamış beni de ileriye yeni yani öz ailemin önüne doğru fırlatmıştı.

Dengemi sağlayamayıp tam düşecekken gerçek babam kollarımı tutup düşmemi engellediğinde yüzüne baktım.

"Dikkat et kızım."

O adamın aksine sevecen ve merhamet dolu ses tonu ile konuşup bakarken yutkundum ve düzgünce ayaklarımın üstüne bastım.

"Sakın evime gelme almam seni. Ben kızıma kavuştum. Sen de git kendi ailene." Diyen babama yani üvey babama baktım.

"Kızımı sana bırakacağımı mı düşündün?"

Başımı öz babama çevirdiğimde yutkundum. Beni mi korumuştu o az önce?

Yalnız öz baba üvey baba diyip duruyorum öz babamın adını öğrensem iyi olacak.

"Hadi gidelim."

Öz babam elimi tutup ilerlerken ben de peşinden takip ettim. Arabaya bindiğimizde çalıştırmadan bana döndü.

"Kızım tanışmadık. Çok garip oluyor farkındayım ama ben Özgür Marsis, babanım. Annen Leyla Marsis. İkizin Erim Marsis ve erkek kardeşin Emir Marsis." Tanıtırken elleri ile kişileri de göstermişti.

"İkiz mi?" Dediğimde başını sallamıştı.

"Hatta 3 tane de abin var." Diyen Leyla hanıma baktığımda gözlerim kocaman olmuştu. Şaşkınlıktan tükürüğüm genzime kaçmış ve bu beni öksürük krizine sokmuştu.

Solumda olan Erim sırtıma vururken Emir de bana su uzatmıştı. Sudan bir yudum alıp Leyla hanıma baktım.

"Şaka?"

Gülerek başını sağa sola salladığında hâlâ şaşkınlığımı üzerimden atamamıştım.

Ulan kadın 3 tane abi diyordu. Boru değil. 3 tane abi. Üç. Tane. Abi. Bir de yanımda duran bir ikiz ile bir erkek kardeş. Toplam 5 erkek. Evde resmen 6 erkek 2 kız olacaktık.

Kabus gibi. Korkunç.

"Ama şu an burada değiller. Tatildeler ve biraz kafaları dağılsın diye bu olaydan bahsetmedik." Diyen Özgür Bey'e bakıp kafamı salladığımda tebessüm ettikten sonra arabayı çalıştırdı ve sürmeye başladı.

Demir kapılı bir yere geldiğimizde kapının önünde durdu ve kapıların açılması ile içeriye sürmeye başladı.

Gördüğüm ev pardon saray yavrusu ile ağzım bir karış açıldı.

Arabayı durdurup indiğinde ben de şaşkınlık içinde arabadan indim.

"İşte evimiz burası kızım." Dediğinde "Ev değil burası ev olsa duramazsın. Saray yavrusu resmen bu hey maşallah." Mırıldandığımda Özgür bey duymuş olmalı ki gülmüştü.

Özgür Bey'e tebessüm ettiğimde yanında duran oğlanları bana hiç hoşnut olmamış bir şekilde bakıyordu.

Leyla Hanım koluma girip beni eve oradan da oturma odasına götürdüğünde yaptığım tek şey onu takip etmekti.

"Geç otur kızım." Koltukları göstererek konuştuğunda koltuklara ilerleyip oturdum.

Karşımdaki ikili koltuğa Erim ile Emir, yanımdaki tekli koltuklara da Leyla Hanım ve Özgür Bey oturmuştu.

Bakışlarımı Erim ve Emir'e çevirdim ve onları incelemeye başladım.

Erim siyah saçlara ve yeşil gözlere sahipti. O yeşilin çok güzel bir tonu olan gözleri ifadesiz bir şekilde bana bakıyordu.

Emir ise Erim'in tam tersi olarak sarı saçlara ve mavi gözlere sahipti. O an Emir ile daha çok benzediğimizi fark ettim ama o da bana soğuk bir şekilde bakıyordu.

Hoş pek de umrumda değildi bana soğuk bir şekilde bakmaları.

Bakışlarımı Özgür Bey'e çevirdim ve incelenmeye başladım. Siyah saçları ve masmavi gözleri vardı. Gözlerini ondan aldığımı anladığımda istemsiz hafif bir tebessüm oldu yüzümde. Yüz hatlarım da biraz onu anımsatıyordu.

Özgür Bey'in yanındaki tekli koltukta oturan Leyla Hanım'ı incelemeye başladığımda kumral saçlarımı da ondan aldığımı anladım. Kumral saçları ve yeşil gözleri vardı. Bunun yanında teni bembeyazdı. Ten rengimi de ondan almıştım. Göz yapım onun göz yapısına çok benziyordu.

Gözlerimi onlardan çektiğimde Leyla Hanım ve Özgür Bey'in tam manası ile karışımı olduğunu daha iyi anlamıştım.

"Kızım senin odanı hazırlatamadık çok üzgünüm bir haftalık İrem'in odasında kalabilir misin?"

Leyla Hanım'ın sesini duyunca ona döndüm.

"Önemli değil. Kalabilirim Leyla Hanım." Dediğimde Leyla hanım demem yüzündeki tebessümü hafif soldurmuştu.

"Hah! Anne demeye bile tenezzül etmiyor."

Konuşan Erim ile ona döndüğümde kaşlarımı çattım.

"17 sene boyunca annem babam sandığım kişilerin annem babam olmadığını öğrendim ha bir de o yetmedi anne babamın başkaları olduğunu da öğrendim. Ne dememi bekliyorsun anne baba dememi mi? Hiç tanımadığım kişilere?" Sinirle konuştuğumda Erim de bana bakıyordu.

"Tamam sorun yok. İçinden geldiği zaman der anne baba diye. Emir sen ablanı geçici odasına götür. Hadi oğlum." Diyen Özgür bey ile ayağa kalktım. Emir de kalktı ve bana yol göstermek için ayağa kalktı.

Koridorda merdivenin hemen yanındaki asansöre binip 3. Kata bastığında kaşlarım havalandı.

Abi lükse bak evin içinde asansör var asansör.

Odaya girdiğimde gördüğüm manzara ile yüzümü buruşturdum.

"Pembe rengi komasına gireceğim abi bu ne?"

Duvardan tutun tavana kadar her şey pembe ve pembenin tonuna sahipti.

Ben odayı incelerken Emir hiçbir şey demeden odadan çıkmıştı.

Emir'in çıkmasının ardından üstümü değiştirmeden kendimi yatağa attım ve günün yorgunluğu ile uyuyakaldım.

Bölüm sonu...

Çok abi konulu kitap okuduktan sonra o zamanlar (2021'den bahsediyorum dmdmdmd) yazmaya başladığım ve wattpadde 1 milyonu aşkın okunmuş kitabım ileeee Kitappade geldimmmm.

Yavaş yavaş wattpadi buraya taşıyorum anlayacağınız fkfmdkdkkskssk. Bunda da ilerleyince bir sonraki kitap yüksek ihtimalle Merhaba güzelim olacak gibi dkdkdkdkdk. En son da artık final yapmamış yazdığım kitaplar ile devam edeceğim.

Evet UTK'de wattpadde finallediğim bir kitabım. Bu kitabımı hatırlayanlara tekrar merhaba dmdmdmsms yeni okuyanlar ise hoş geldiniiiiiz.

Lütfen cringe falan demezseniz dkdmdmdmd (bölümü okumadan atıyorum dldlsl ki ilk bölümü ben 2021'de yazmışım. 3 sen önceee dmdmdmd 17-18 yaşlarımdaki hâlimleeee) o yüzden hiçbir değişiklik de yapmadım. Mazur görün lütfen öfmfmfm

İlk bölüm sizce nasıldı?

Oy atmayı ve yorum yapmayı unutmayın. 🌼

Dikkat edin, bir dahaki bölümde görüşmek üzere. 👨‍👨‍👦‍👦👨‍👩‍👧🌼