YAYIMLANMA TARİHİ; 3 Kasım 2024..

Özel bölüm 3 (SON);

10 Sene sonra;

"Küçük civcivim, güzel kızım, dünyam benim

Bunun adı aşksa eğer, bu aşk yalnızca sana değer

Bu adam yalnızca sana boyun eğer"

Ares Delal'in yatağına uzanmış Delal'in saçlarını okşarken aynı zamanda her akşam yaptığı gibi Tuğkan'ın civciv şarkısının belli bir kısmını ninni niyetine söylüyordu.

Defne odaya girip Delal'in diğer tarafına yattığında Ares gülümseyerek ona baktı.

"Yine seni düşünürken yağmur çiseledi

Nefesim ellerine hasret kalmış besbelli

Yine seni düşünürken yağmur çiseledi

Nefesim ellerine hasret kalmış besbelli"

Ares Defne'nin gözlerimin içine bakarak söylediği sözlerden sonra şarkının tekrar nakaratını söylemeye devam ettiğinde Delal'in gözleri kapanalı uzun zaman olmuştu.

Ares elini Delal'in saçlarından çektikten sonra ikisi de yavaşça yataktan kalktı.

"İyi alıştı. Büyüdüğünde bunun ninni değil de şarkı olduğunu öğrenince ne düşünür acaba?" Odadan çıktıklarında Defne Ares'e bakarak konuştuğunda Ares gülümsedi.

Beni kandırmışlar diyecek.

Defne uzun süredir duyduğu sesle sanki ilk defa duymuş gibi irkildiğinde Ares gülmüştü.

"Yazar bir kere de acaba bir ses vererek mi gelsen?" Defne çevresine bakarken konuştuğunda Ares kıkırdamıştı.

"Neredesin? Sağda mısın solda mısın?" Defne gözlerini kısarak çevresine bakarken homurdanmayı da ihmal etmiyordu.

Beyninin içindeyim.

Ben senin düşüncendeyim.

"Biliyoruz onu ama keşke her anımızda ortaya çıkmasan." Defne homurdanmaya devam ettiğinde küçük adım seslerini duydular.

"Anne, yine kimle konuşuyorsun?" Kutay uykulu gözlerini ovuşturarak yanlarına geldiğinde annesine bakarak mırıldanmıştı.

"Babanla konuşuyordum annecim. Sen niye kalktın? Yarın erken kalkacaksın."

Defne dizlerinin üzerine çöküp oğluna sarılırken konuştuğunda Kutay esnemişti.

Yazar ile konuşuyorum diyemezdi çünkü bu olaya daha kendisi bile alışamamışken hiçbir şey bilmeyen oğlunun gözünde deli durumuna da düşmek istemiyordu.

Çünkü o deli değildi biliyordu başka bir evrende kendi hayatı bir kitaba dönüşmüştü. İlk başta buna inanmak çok zordu hatta hâlâ inanmak çok zordu ama imkansız da değil gibiydi.

Ya da delirmişti ve kendi kendini kandırmaya çalışıyordu ama Ares de duyuyordu ki yazarı. Kendisi delirmiş olsaydı Ares duymazdı o sesi.

Kutay 9 yaşındaki Defne ve Ares'in ilk çocuklarıydı Delal ise 6 yaşındaydı ve ikisi de evlatlarını birbirinden ayıramayacak kadar çok seviyorlardı.

"Delal uyudu mu?" Kutay uyku akan sesiyle konuştuğunda Defne başını sallayarak onayladı.

"Evet, ne oldu ki?" Defne kaşları havalanmış bir şekilde oğluna bakarken söylediği şeylerle Kutay birkaç adım geriye gitti.

"Delal bir erkekle oyun oynuyordu bugün. Ben de oynamasını engelledim. Çok ağladı. Bana kızgın mı hâlâ? Küsmüştü de en son." Kutay mahçup mahçup anne ve babasına bakarken konuştuğunda Defne derin bir nefes aldı.

Kutay'ın Kuzey abisine benzerliği onu bir kez daha şaşırtmıştı. İsimleri gibi kıskançlıklarının da bu kadar benziyor olması şaşılmayacak gibi değildi.

Kutay ismini beğendiği için oğluna o ismi vermişti , Kuzey abisinin ismiyle benzerliğini pek umursamamıştı ama karakter olarak bu kadar benzemeleri onu yaklaşık 3 senedir çok şaşırtıyordu çünkü Kutay da en az Kuzey abisi gibi kıskanç ve korumacıydı.

"Sen de aynı şeyi düşünüyorsun değil mi?" Ares konuştuğunda Defne başını kaldırıp eşine baktı.

"Acaba ismini başka bir isim mi koysaydık?" Defne Ares'e bakarak konuştuğunda Ares Defne'nin sorusu ile gülümsedi.

"Aynı şeyi düşünüyormuşuz. "

"Ya anne baba. Bana cevap verin!" Kutay annesinin elini sıkarken hafif ayağını yere vurarak konuştuğunda ikisi de Kutay'a baktı.

"Sana kızgın değil ama üzülmüş. Bir daha öyle yapma annecim olur mu?" Defne oğlunun saçını okşayarak konuştuğunda Kutay ofladı.

"Ama Kuzey dayım da sana aynısını yapıyor ve sen ona küsmüyorsun!" Kutay isyan eder gibi konuştuğunda Defne hafif bir tebessüm etti.

"Annecim. Kuzey dayın bana öyle davrandığı zaman benim dayına davrandığım gibi mi davranıyor Delal sana?" Defne oğlunun saçını okşarken konuştuğunda Kutay başını olumsuz manada salladı.

"Hayır." Fiziksel cevabını sözel olarak da tasdiklediğinde Defne tebessümünü sürdürmeye devam etti.

"Demek ki kardeşin benim gibi değil o yüzden sen de Kuzey dayın gibi olmaya çalışma."

Annesinin sözlerini başını sallayarak onaylayan Kutay bakışlarını babasına çevirdi.

"Yarın Derya gelecek mi?" Parlayan gözleriyle babasına bakarken sorduğu soruyla Defne ayağa kalktı.

Derya Şule ile Atakan'ın 8 yaşındaki kızlarıydı.

Defne ve Ares'in ardından Şule ile Atakan da evlenmişlerdi.

"Evet. Yarın dayınlar, amcanlar, halan, teyzelerin hepsi gelecek oğlum." Ares başını sallayarak konuştuğunda Kutay ellerini çırptı.

"O yüzden şimdi yat ki yarın enerjin olsun ve Derya ile oyun oyna." Defne oğluna bakmaya devam ederek konuştuğunda Kutay başını salladı ve anne babasına öpücük attıktan sonra koşarak odasına gitti.

Ares gülerek karısına elini uzattığında Defne de gülümseyerek kocasının ona uzattığı eli tuttu.

"Bizim için de yorucu bir gün oldu bebeğim. Uyuyalım hadi." Ares eşini kendine doğru çekip sarılırken konuştuğunda Defne başını sallayarak onu onayladı.

"Haklısın yakışıklım. Çok yoruldum bugün." Defne sesinden yorgunluk akan bir şekilde konuştuğunda Ares bir anda onu kucağına aldı.

"O zaman odamıza kadar özel şoförün işini yapsın ha?" Ares yürürken gülerek konuştuğunda Defne gülerek kollarını eşinin boynuna dolayıp başını göğsüne koydu.

"İyi ki sen." Defne mırıldandığında Ares iç çekti ve odaya girip eşini yatağa yatırdı.

Ares Defne'nin alnını öptükten sonra dudaklarını alnından çekmeden mırıldandı.

"İyi ki sen."

👨‍👨‍👦‍👦👨‍👩‍👧‍👦

"Anne. Kalk. Ne zaman gelecek Deryalar?" Annesini hem dürtükleyip hem de konuşan Kutay ile Defne yerinde kıpırdandı.

İç çekerek gözlerine açarken son 9 yıldır düşündüğü o şeyler geçti içinden.

'Çocuk büyütmek , anne olmak hiç de kolay bir şey değil...'

Esnerken yatakta oturur pozisyona gelip oğluna baktı.

"Annem. Öğlene doğru gelecekler. Saat kaç?" Oğluna bakmaya devam ederken konuştuğunda Kutay bileğindeki saati annesine gösterdi.

"Saat 12 oldu anne!" İmayla konuşan oğlu Defne'nin gülmesine sebep oldu.

"Gelirler bebeğim. Sabırlı ol aşkım biraz." Kutay'a sarılırken konuştuğunda oğlu da Defne'ye sarıldı.

"Bizsiz mi?" Odaya koşarak giren Delal hızla yatağa zıpladığında Ares de içeriye girmiş ve yatağa doğru adımlamaya başlamıştı.

Çekirdek aile olarak sarıldıklarında bu huzurlu anı dışardan gelen araba sesleri bozmuştu.

"Geldiler." Kutay bağırarak yataktan kalkıp koşmaya başladığında Defne ve Ares güldü.

Delal de abisinin peşinden giderken Defne ayağa kalkıp Ares ile yatağı topladığında evin zili çalmıştı.

"Anne açamıyorum!" Kutay'ın bağırışı kulaklarına dolduğunda Ares ile odadan çıkıp aşağıya indiler.

Ares her akşam kapının mandalını kapatıp yatardı. Kutay oraya yetişemiyor ve mandalı açamadığı için kapıyı da açamıyordu. Defne ile Ares bunu bildiğinden dolayı Kutay koşarak odadan çıktığında peşinden gitmemişlerdi.

Sonuçta Defne ya da Ares gelmeden o kapı açılamazdı.

Defne kapıyı açtığında herkesi kapıda görünce gülümsedi.

"Yeni kalktın değil mi?" Arda kucağında 2 yaşındaki kızı Çilek ile içeriye girerken eşi Beste de peşlerinden geldi.

Arda ile Beste Atakan ve Şule'den birkaç sene sonra evlenmişti.

"Evet. Yeni uyandım. " Defne gülerek konuştuğunda ilk Çilek 'i sonra arkadaşlarına sarıldığında onlar içeri geçti.

"Bu güzelliğin sebebi çok uyku demek ki." Atakan Ardaların peşinden içeriye girdiğinde kucağında olan çantalar Defne'yi güldürmüştü.

"Anlaşılan Şule yine eşyaları sana kakaladı be Atakan." Dediğinde Atakan güldü.

"Yani hep ben taşıyacak değilim ya. Biraz da o taşısın." Şule bir tarafında Derya diğer tarafında da elini tutan 5 yaşındaki oğlu Ahmet ile içeriye girdiğinde Defne onlara da sarıldı.

"Yani tamam yeter çok sarıldınız az bize de bırakın." Kuzey Şule'yi itekledikten sonra kız kardeşine sıkıca sarıldığında Defne abisinin bu hareketine güldü.

Abisine sıkıca sarıldığında arkalarında olan Zeynep yengesine göz kırptı.

"Hala!" Bu sefer Ayça babasını iterek halasına sarıldığında Defne kıkırdadı.

Ayça gittikçe güzelleşiyordu ve bu Kuzey'i gün geçtikçe delirtiyordu.

Kıskanç işte ne olacak.

Defne yazarın söylediği şeyle iç çekerek güldüğünde Ayça'nın ardından sırada bekleyen Ayaz'a sarıldı.

"Kızların rüyası, herkesin aşık olduğu Ayaz Marsis geldi. Aşk olsun hala ilk bana sarılman lazımdı!" Ayaz halasına sarılırken konuştuğunda Defne kahkaha attı.

"Allah'ım ya! Aynı babası." Defne homurdandıktan sonra yeğeninden ayrılıp yengesine sarıldı.

"Bize de sıra gelecek inşallah?" Emir gülerek konuştuğunda yengesinden ayrılıp Emir'e sarıldı.

Emir hâlâ bekardı ama çalıştığı babasının şirketinde birine aşık olmuştu.

"Eee ne yaptın? Konuşabildin mi kızla?" Defne kardeşine sarılırken konuştuğunda Emir iç çekti.

"Evet ama hayır. Bunu sonra konuşuruz abla." Dedikten sonra ayrıldıklarında Defne başını sallayarak onayladı.

Defne Emir'in ardından arkasındaki Erim'e sarılmadan kucağındaki yeğeni Özge'ye sarıldı ve ardından da ikizine.

Erim Defne'nin düğününde şans eseri tanıştığı Berrak ile evlenmiş şimdi de 4 yaşında Özge isimli bir tane kızları vardı.

"Artık bir içeri girelim yeter ağaç olduk hala." Arkada kalan Çetin en sonunda dayanamayıp konuştuğunda herkes gülerek içeriye girdi.

Defne Güney abisiyle Ezgi yengesine sarıldığında Delal Güney dayısının kucağına zıplamıştı Kutay ise Kuzey dayısı ile oynuyordu.

"Asel gelmedi. Ders çalışıyor." Lodos Defne'ye sarılırken konuştuğunda Defne iç çekerek başını salladı.

"Tamam abim." Dedikten sonra geri çekildi.

Lodos kimseyle evlenmemiş Asel ile ilgilenmişti.

Asuman'dan başka kimseye aşık olamamıştı. Belliydi kalbinde Asuman'a olan o sevgiyle ölecekti.

Lodos içeriye geçtiğinde Defne kapıyı kapattı.

"Kuzey ve Güney abiye birer tane yeğen verdik Lodos abi tek kaldı. Ona da mı bir yeğen versek ya?" Ares Defne'nin yanına gittiğinde söylediği şeyle Defne Ares'in karnına dirseğini geçirdi.

Ares Defne'nin bu hareketine gülerken Defne salona geçti.

"Hadi bahçeye çıkalım. Acıktım. Malumunuz yeni kalktım ya." Defne herkese hitaben konuştuğunda herkes güldü ve ayaklanıp bahçeye çıktığında hep bir elden masayı hazırlanmaya ve mangalı yakmaya başladılar.

Mangal yakılıp yemek yendikten sonra büyükler kendi arasında konuşurken çocuklar oyun oynamak için masadan kalkmıştı.

Defne derin bir nefes alarak hepsine bakarken gülümsedi.

Kimi 50 kimi 40 kimi de 30 yaşına yaklaşmıştı ama hiçbiri yaşını bir aradayken davranışlarına yansıtmıyordu. Hepsi o 17 yaşında Defne'nin aileye girdiği zamandaki yaşında kalmıştı. Belki bunun sebebi onlardan alınan o 17 yılın yerini doldurmaktı bilinmez ama hepsi o zamanda takılı kalmıştı.

'Çok acı çektik, çok ayrı kaldık, çok korktuk, çok güldük, çok bir arada olduk, çok mutlu olduk... Bu hayat hepimize çok zıt duyguları farklı zamanlarda tattırdı. Çok kez dibe düştük bazen tek başımıza kalktık bazen birbirimizin yardımıyla kalktık ama kalktık. Tekrardan yolumuza devam ettik. Zaten hayat da böyle ya. Çok kez düşer dibi boylar bazen bir yerlerini kırarsın. Ama her kırık elbet bir gün iyileşir. Biz de düştük, kırıldık, yaralandık, öldük sandık ama her seferinde daha büyük bir güçle ayağa kalkıp yürüdük ve artık düşmeyecek kadar güçlü ve birliğiz.' Diye geçirdi Defne içinden.

Ares Defne'nin yanına kayıp kolunu omzuna atarak göğsüne çektiğinde Defne başını kaldırıp kocasına baktı.

"Yine daldın." Ares iç çekerek konuştuğunda Defne de iç çekti.

"Öyle daldım işte. Her zamanki gibi." Dediğinde Ares güldü.

"Hissediyorsun değil mi?" Ares hafif duygu dolu bir sesle konuştuğunda Defne buruk bir gülümsemeyle başını salladı.

"Hissediyorum. Yazarın hayatında bizim için ayırdığı vaktin sona erdiğini ve bundan sonra rahat bir nefes alıp hayatımızı huzurlu bir şekilde geçireceğimizi hissediyorum. Neyse yazar artık biraz da diğer karakterleriyle uğraşıp onlara hayatlarını zindan eder. Bizden geçti artık." Dediğinde Ares kahkaha attı.

Aşk olsun be Defne! Ne yaptım ben size? Bak ne güzel mutlu son yazdım işte daha ne istiyorsun?

Hem sen diğer kurgularımı görsen şükredersin şükreder.

"O senin diğer karakterlerinin sorunu yazacağım hem bence ben senin bize yaşattıklarını anlatmaya başlarsam roman olur." Defne alayla konuştuğunda Ares ile kahkaha atmışlardı.

"Ya anne yine kimle konuşuyorsun?" Kutay konuştuğunda yanındaki Kuzey onları yeni görmüş gibi gözleri kocaman oldu.

"Ya uzaklaşın dedim size! Yaklaşık 15 senedir sizi uzaklaştırmaya çalışa çalışa ömrümü yediniz!" Kuzey alay karışımı sinirle konuştuğunda Ares ile Defne güldü.

Defne abisinin bu tavırlarının artık tamamen şakadan ibaret olduğunun farkındaydı. Hoş zaten pek de ayrı tutamamıştı. Delal ile Kutay'a bakınca anlaşılıyordu bu.

Onlar böyleydi hep böyle kalacaklardı.

Ve evet, Defne haklıydı hayatını anlatsa roman olurdu.

BÖLÜM (KİTAP) SONU...

Duygularım darmadağın anlayamazsınız dmdmmdsm

Bu son özel bölümdü...

Bölüm nasıldı?

Beğendiniz mi?

Oy atmayı ve yorum yapmayı ihmal etmeyin lütfen.

Bir dahaki bölümde görüşmek üzere diyemiyorum ama isterseniz başka kurgularımda görüşmek üzere.

UTK serüveninde yanımda olduğunuz için tekrar teşekkür ederim ✨✨✨

Kendinize dikkat edin.

Allah'a emanet olun.