"Ne yapıyorsun sen ya?" dedim bağırarak. Yüzüme doğru eğildiğinde, "Asıl sen ne yapıyorsun bornoz ile kapıyı açmak ne demek? Benim yerime başka bir adam olsaydı ne olacaktı?" dedi sonlara doğru sinirli çıkan sesi ile.
"Sanane ister bornoz ile çıkarım ister çıp-" Dudaklarıma değen sıcak ve büyük dudaklar ile susmak zorunda kalmıştım. Onun bu hareketi ile kalbim çok yükseklerde atmaya başlamış gibiydi. "Şimdi getir devamını." dedi dudakları dudaklarıma sürtünürken.
"Noldu konuşamıyor musun?" Dudaklarının kıvrıldığını gözlerim ile görmesem bile dudağıma değen dudakları ile kıvrıldığını anlardım. Arkamdaki kapıya daha çok yaslanırken ellerini bornozun iplerinde hissettim. Bornozun ipleri dahada sıkarken beni kendisine çekmesiyle sendeledim. Bakışları yüzümden aşağıya hiç kaymazken, "Umarım bundan sonra kapıyı açarken daha dikkatli olursun." diyerek geri çekildi.
"İmirim bindin sinri kipiyi içirkin dihi dikkitli ilirsin."
Sinirle elimi ona sallarken, "Sanane ya sanane, anam mısın babam mısın, kocam mısın? Gerçi kocam olsan da karışamazsın, ama sen zaten benim kocam olamazsın!"
"Hımm demek kocan olma ihtimalimi kabul ediyorsun?" Onaylamamı ister gibi çıkan sesi ile nedensizce sırıtarak yüzüne yaklaştım. "Yiooo etmiyorum çünkü öyle bir ihtimal yok!" diyerek nefesimi suratına üfledim. "Tamam öyle olsun, bende olmayan o ihtimali yoktan var ederim."
***
Alanur Yılmazer.
Ülkesine ihanet eden teröristin intikam uğruna hayatını mahfettiği kız. Kendisini öldürmek isteyen 4 adam. Bu 4 adamdan birisi ise öz ve öz abisi.
Kendisine bu hayatı yaşatan adamlardan intikam almak ister ve bu süreçte yanında bir adam var.
Yağız Ali Taşkıran.
İkisinin kader bağları o gün orada bağlanmıştı. Artık isteseler bile birbirlerinden ayrılamazlar.
