Babasının uyandığını duymamıştı. Mutfağa gelip elini omzuna koyduğunda korkudan çığlık attı. Babası bu tepkiyi beklemediği için çok şaşırdı.

" Neler oluyor evlat?"

" Düzgün uyuyamadım. Bir an boşluğuma geldi pardon." Dedi elini göğsüne koyarak.

Babası dolaptan kahvaltılık bir şeyler çıkartırken Chris ekmek dilimledi. Yiyecek hali yoktu ama bir kaç yudum almak için zorladı. Babasının gitmesine az bir vakit kalmıştı. Hazırlanmak için kalkmadan önce Chris sordu " Baba, anneannemle neden tartışmıştınız?"

Babasının yüzünden cevap vermelimiyim düşüncesinin geçtiğini okuyabiliyordu.

" Boşver, neden soruyorsun ki?"

"Hiç merak ettim sadece." Babası içten olmayan bir şekilde gülümsedi.

" Geçen bana soru sormuştun ya hani öyle bir konu içindi."

Chris'in gözleri merakla parladı.

" Nasıl yani?"

" Sen hatırlamazsın anneannen bu ruh, hayalet işlerine çok meraklıydı. Sözde atalarından gelen bir yetenekmiş. Var olmayan şeylerin nesine yetenekse. Neyse bir gün oradayken sözde sizi korusun diye bir şeyler yapmaya çalıştı bende karşı çıktım. Olan bu yani."

Chris anlıyorum dercesine başını salladı. Babasının inanmadığını biliyordu ama saygı duyması gerek diye düşündü. Babası Chris'ten 1 saat önce evden çıkacaktı bu yüzden hazırlanmaya gitti. Chris kahvaltı masasını toplayıp salona geçti. Telefonunu eline alıp sosyal medyada gezmeye başladı. Babası hazırlandıktan sonra Chris'e bir göz atıp geç kalmamasını söyleyerek evden çıktı.

Chris yalnızlığı dinledi. İçinden annesinin bir an önce gelmesini diliyordu. Annesini aramaya karar verdi. Uzun bir çalış ardından tam kapatacaktı ki annesi telefonu açtı.

" Alo, tatlım iyi misin?"

" İyiyim anne sesini duymak istedim. Nasılsınız?"

Annesi derin bir soluk alarak cevap verdi.

" İyiyiz tatlım. Anneannenin yanındayız."

" Durumu nasıl neyi var?"

" Merdivenden düşmüş. Kısa sürede toparlayacak. Umarım. Sen hazırlandın mı?"

" Birazdan hazırlanacağım."

" Tamam tatlım. Lisa yaramazlık yapıyor. Yemeklerini güzel ye, kendine dikkat et."

Chris sadece "Tamam." Diyebildi.

Telefonu kapattıktan sonra yavaşça kalktı ve odasına gitti. Adımlarındaki tereddütle odasına vardı. Gündüzleri bir şey yok gibiydi ama geceleri neden böyle hissediyordu?

Hazırlandıktan sonra eşyalarını aldı ve evden çıktı. Bina girişinde komşusu Lara'yı gördü. Baş selamı ile yanından geçti ama onun kendisini izlediğini hissediyordu.

Ağır adımlarla okula vardığında bahçede sohbet eden yaşıtlarını görmezden gelerek sınıfa çıktı. Hava soğuk olduğu için sıra olmadan sınıfa çıkıyorlardı. Chris sınıfa çıktığında yanında oturması gereken kişinin geldiğini gördü.

Sırasına geldiğinde kestane renkli uzun kıvırcık saçlı sıra arkadaşına selam vererek yerine oturdu. Kız şaşırmıştı. Chris açıklama yapma ihtiyacı duydu.

" Merhaba ben Chris Thamson yeni taşındık buraya. " Kız başıyla selamladı.

" Ben de Jelly Samira. Memnun oldum."

Sınıfa giren bir grup onlara ters ters bakınca Jelly'nin gülümsemesi kayboldu. Daha fazla konuşmadan sınıfın dolmasını beklediler. Ilk dersin matematik olması ve konunun ağırlığı ile iyice uykusu gelmişti. Tenefüs zilini çalması ile bir an yerinden sıçradı.

" Sakin ol Chris, sadece zil çaldı." Jelly içten bir şekilde gülümsüyordu. Chris utandı.

" Dalmışım, pardon." Gülümsemesine karşılık verdi. Dün onunla tanısan arkadaşları yine Chris'in yanına geldiler. 2 erkek 1 kız kendi gruplarına çekmeye çalışıyorlardı sanki Chris normal bir şekilde sohbet etmeye başlamıştı. İsimlerini unutmuştu tekrar sorduğunda sırayla cevap verdiler.

" Ben Jack. "

"Ben Robert."

"Ben de Darla." Onlar konuşurken Jelly'nin çok sessiz olması ve onlar gelince bir iki dakika sonra yerinden kalktı ve kapıya çıktı. Chris merakla sordu.

" Jelly ile aranız iyi değil mi ? Çok durgun geldi bana."

Sorusu diğerlerini biraz germişti. Birinden cevap bekledi ama cevabı Darla verdi.

" Aslında herkese nasıl davranıyorsak ona da öyle davrandık ama biraz hassas karşıladı." Aralarında olan gülüşmeleri görünce Chris durumu anladı. Ona da zorbalık yapıldığını tahmin etti ama kendine yapılan kadar kötü olmadığını umdu.

Ders zilinin çalması ile herkes yine yerlerine dağıldı. Jelly onların gitmesi ile yerine geri döndü. Chris öğretmen gelmeden konuşmaya çalıştı.

" Sana kötü mü davranıyorlar?"

Jelly soruya şaşırmıştı. Biraz sessiz kaldıktan sonra defterine küçük karalamalar yaparak cevap verdi.

" Bilmiyorum onlara göre normal ama bana göre değil. Bu yüzden herkesle mesafemi koruyorum."

" En güzeli." Chris'in iç çekişinden aynı şeyleri yaşadığını anladı. Sessizlikle derslerini dinlediler. Chris ders bitimine yakın Jelly'nin defterine yaptığı karalamaları gördü. Çok güzel çiziyordu.

" Çok güzel."

Jelly utandı ve defteri kapattı. Sessizce "Teşekkür ederim." Dedi ve ikisi de öğretmenden sessiz olmaları ve dersin henüz bitmediği hakkında uyarı aldılar.

Tenefüste Robert Chris'in yanına gelerek sohbet etmeye çalıştı. " Ee, yeni taşınmışsınız. Nerede oturuyorsun?"

Chris zoraki cevap verdi. " Broad caddesinde. Ren apartmanında."

Robert şaşkınlıkla elini ağzına götürdü.

" İnanmıyorum dostum! O binada hayalet olduğu söyleniyor. Bir dairede varmış ama hangi daire olduğunu saklıyorlar annemle ablam konuşurken duydum. Sen biliyor muydun?" Chris bu söze hem çok şaşırmış hem yaşadıkları için korkmuştu. Gerçek olabilir miydi ?

" Ben bilmiyorum. Böyle bir şey mümkün mü?" Sesindeki titremeden nefret etti. Robert gülerek karşılık verdi.

" Bu kadar korkacağını düşünemedim. Belki vardır belki yoktur." Diyerek diğer arkadaşlarının yanına gitti. Chris sırasından kalkamadı. Tüm gün Robert'in söyledikleri zihninde dönüp duruyordu.

Günün nasıl bittiğini anlamadı, derslerine odaklanamadı. Eve vardığında babası henüz gelmemişti. Çantasını kapının yanındaki ayaklı askının altına attı. Üzerini değiştirmeden salona geçip biraz oturdu. Canı bir şey istemediği için yemek yemedi.

Aklında Robert'in söyledikleri aklında uçuşuyordu. Düşüncelere dalmışken bir anda kapının çalmasıyla yerinden sıçradı. Panikle kapıya gittiğinde "Kim o?" Demeden kapıyı açtı. Komşuları Lara gülümseyerek kapıda duruyordu ve elinde çiçekli geniş bir tabak içerisinde kek vardı. Kokusundan yeni pişmiş olduğu ve tarçınlı olduğu belli oluyordu.

" Merhaba tatlım. Annen evde mi? "

Ufak bir duraksamadan sonra " Hayır. Anneannemin yanına gitti. Bir süre dönmeyecek. " Lara'nın gülümsemesi tuhaflaştı.

"Ben tanışmak için gelmiştim. O zaman daha sonra gelirim. Sen iyi misin?" Chris onaylar gibi başını salladı.

" Sen tek mi kalacaksın?"

" Hayır babam var. İşte şuan." Lara içeri bir göz attı ve kapının çaprazında olan Chris'in odasının kapısını görünce derin bir nefes aldı. Tabağı Chris'e uzattı.

" Sizin için yapmıştım." Teşekkür ederek tabağı aldı. O gün asansörde söylediği aklına gelince sormalımıyım diye aklından geçiriyordu ki Lara konuşmaya başladı.

"Bu evde tuhaf şeyler oluyor mu?" Chris bilmiyormuş gibi davranarak " Hayır. Nasıl yani?" Dedi. Sesindeki gerginlik çok belliydi Lara'da bunu hissetmiş olmalıydı ki

" Bana her şeyi anlatabilirsin. Ben burada olanların en yakın şahidiyim."Chris kaşlarını çatarak baktı.

" Ne oldu ki burada?"Lara yine derin bir nefes aldı.

"Önce senin yaşaman lazım. Bazı şeylerden emin değilim. Emin olduğumda söz veriyorum her şeyi anlatacağım."

Chris ona anlatmaya başlayacakken asansör kapısı açıldı. İkisi birden asansöre doğru baktı ve babasının geldiğini görünce anlatmaktan vazgeçti.

William ile Lara selamlaştıktan sonra Lara ziyaret sebebini ona da anlattı ve evine çıktı. Merdivenlere ilk adımını atmadan dönüp eve doğru tekrar baktı. Babası çoktan içeri gitmişti ama Chris kapıyı kapatamadan öylece dikili kalmıştı.