Wlliam'ın kendine gelmesiyle oluşan mutluluk git gide artıyordu. Aile üyeleri William'ı ziyaret ettikten sonra eve gidecekken Clara'nın telefonu çaldı. Telefonu çantasından çıkardığında kayıtlı olmayan bir numara olduğunu görünce merakla açtı. Arayan Dedektif Dave'ydi. Revis ailesini tutukladıklarını söylüyordu. Sevinçle '' Umarım kötülüklerinden layık bir ceza alırlar ama kabul mu ettiler yani bu kadar çabuk?" Dedektif Dave'in hüzünlendiğini hissetti. " Nasıl söyleyeceğim bilemiyorum ama bir nevi suç üstünde yakalandılar diyebilirim. Teresa'dan sonra suçlayacak birini bulmuşlar ama üzücü bir durum. Daha fazla detay veremem. Size söz verdiğim için haber vermek istedim. Chris'e sadece yakaladıklarını söylemeniz yeterli olur. "

Clara " Tamam. Teşekkür ederiz." Diyerek telefonu kapattı. Ailesine bu durumu anlattığında hepsi sevinmişti ama Chris'in aklına oturmayan şeyler oluğunu anlayan Clara merakının önüne geçemeyeceğini bildiği için Chris'e bir ara Dedektif Dave'e uğrayacaklarına söz verdi. Chris'in inadı her zamankinden baskındı Clara '' O zaman şöyle yapalım artık okula devam etmen gerekiyor. Yarın okul çıkışı gidelim ne dersin?''

Chris'in kabul etmekten başka çaresi yoktu. Binaya vardıklarında Sam'i binanın önünde gördüler. Kısa bir selamlaşma ile Agatha neden burada olduğunu sordu. '' Buradaki işimiz bitti. Medyanında etkisi ile beklenen sonuçlar daha erken çıktı. Şu andan itibaren eve giriş yapabilirsiniz. Ben elimden geldiğince ortalığı toplattım.'' Clara '' Teşekkür ederiz.'' Dediğinde Chris hemen soru sormaya başladı. '' Nasıl oldu ? Buldunuz mu? Alex nasıl?'' Sam ne cevap vereceğini bilemezken Clara '' Yarın Dedekif Dave'e gideceğiz dedim Chris. '' Sam sorun değil der gibi bakınca Clara sustu. '' Çok meraklısın ufaklık bazı meraklar iyidir ama bu kötü aile ise bazı şeyleri bilmemen iyi olabilir. Madem yarın Baş Dedektif ile görüşeceksiniz ben anlatmasam daha iyi olur.'' Başıyla selam verdikten sonra aracına yöneldi. Eve çıktıklarında hava çoktan kararmıştı, kapıdan bir göz attıktan sonra üst kata çıktılar. Bayan Lara onlara yemek hazırlamıştı evden çıkmadan önce söylediği gibi. Yemeklerini yedikten sonra evlerine indiler. Agatha otel yerine kızının yanında kalmayı kabul ederek Lisa için getirdiği genç bayana gerekli ödemeyi yaptıktan sonra istediği zaman gidebileceğini söyledi.

Evde yaşanılanlardan sonra normal bir gece geçirmek Chris için tuhaftı. Duşunu alıp erkenden yattı. Annesi ve ananesinin biraz yalnız kalmaya ihtiyaçları olduğunu biliyordu. Yatağa uzandığında içinde tuhaf bir his oluştu ama bu sefer korku değildi bundan emindi. Çok geçmeden uykuya daldı. Clara Lisa'yı uyuttuktuktan sonra annesi ile kendisine kahve yaparak yanına oturdu. Ne diyeceğini az çok tahmin ediyordu ama beklemeyi tercih etti.

'' O da senin gibi.'' Agatha'nın konuşması uzun sürmedi. Clara anlamamazlıktan gelerek '' Kim?'' Diye sorunca Agatha kahkaha attı. '' Kimden bahsettiğimi biliyorsun. Chris tabii ki. O da senin gibi hisleri çok kuvvetli ve meraklı. '' Clara hafif bir tebessümle yanıt verebildi.

'' Biliyorsun güçlerimizi öldürmememiz gerek. Atalarımızdan beri bu işlerle uğraşıyoruz. Bu bir hediye. Sen William için vazgeçtin ama bak bu güçler bizde olduğu sürece karşımıza çıkacak. En azından nasıl kullanacağımızı neler yapabileceğimizi öğrenmemiz gerek. ''

Clara gerilmeye başlamıştı. '' Anne ne demek istediğini anlıyorum ama bu kararı tek başıma veremem biliyorsun. Önce William iyileşsin ona da fikrini sormam gerek. Bu ara Chris'e bu eğitim hakkında bir şey söyleme olası bir aksi durumda üzülmesini istemiyorum. '' Agatha '' Peki öyleyse , bu yaşlı kadının dinlenmesi gerek. '' Diyerek ayağa kalktı ve bir şey görmüşcesine bir an durdu. Clara'ya dönüp '' Sende hissettin mi?''

'' Hayır, ne oldu? Nereye bakıyorsun ?'' Clara karşısındaki boşluğa bakıyordu.

'' O burada ama bu sefer huzurlu. '' Boşluğa doğru birkaç adım atarak '' Verdiğim sözde duracağım.'' Diyerek Lisa'nın yanına yatmaya gitti.

Clara hislerinin azaldığını biliyordu ve Chris'in de bu yeteneği varken kaybetmesini istemiyordu. Düşüncelerle beraber boşluğa bakarak uyuyakaldı.

Chris uyandığında okul kıyafetlerini giyip odasından çıktığında ananesi mutfaktaydı. Ona sessiz olmasını işaret ederek '' Anneni uyandırmadım bırak dinlensin. Sana sandviç hazırladım.'' Diyerek tabağı uzattı.

Chris yemeğe başladığında ananesinin meraklı bakışlarını fark etti. '' Güzel olmuş, eline sağlık.'' Dedi ama ananesinin beklediği yanıtın bu olmadığını anladı. '' Neyi merak ediyorsun anane?''

'' Akşam bir şeyler oldu mu? '' Chris hayır anlamında başını sallayarak yemeye devam etti ama ananesinin bakışlarından kurtulamıyordu. ''Eğer gelip gelmediğini soruyorsan evet geldi ama bir şey yapmadı. Sadece biraz dolandı ve sonra hissetmemeye başladım.'' Agatha '' İşte! Biliyordum. Annen bile hissedemedi senin ne kadar güçlü olduğunu biliyordum.'' Chis gülümsedi ve son lokmasını ağzına atarak ayaklandı. '' Benim çıkmam gerek, görüşürüz. '' Diyerek evden çıktı.

Okula vardığında herkesin sorularına detay vermeden cevapladı. Çünkü haberlere konu olan bu olayda soyisim vererek haber yapıldığı için sınıf arkadaşları onların oturduğu daire olduğunu biliyorlardı. Hepsine kısa ve yeterli cevaplar verince kimse detay soramadı Jelly hariç.

Ders ortasında sessizce Chris' e yaklaştı. ''Sınıftakilerin beni neden dışladığını biliyor musun?'' Chris başını iki yana sallayarak cevap verdi. ''Paranormal şeylerle ilgilendiğim için ve Chris bu olayda öyle şeyler olduğunu biliyorum ve bana anlatmanı istiyorum.'' Chris sessizce ''Sonra.'' Diyerek derse odaklandı.

Gün bittiğinde okuldan çıkarken Jelly peşine takıldı ve '' Sonra dedin olmadı mı hadi ama!'' Dedi. Chirs bahçe kapısında bekleyen annesini gösterdikten sonra ''Polis Merkezine gideceğiz. '' Diyerek numarasını yazdığı kağıdı Jelly'e verdi. '' Akşam ara veya yaz.'' Dedi ve gülümseyerek Polis Merkezine gittiler. Dedektif Dave ana odada diğer dedektiflerle görüşüyordu ve onları görünce çok sevindi. Kendi ofisine yönlendirerek hemen geleceğini söyledi. Clara ve Chris karşılıklı sandalyelere oturdular. İkisi de odayı inceliyordu. Masanın üstünde dosyalar vardı. En üstteki dosyada Alex Revis yazıyordu ve fotoğraftaki gencin yüzünde kesik izi vardı ve aşırı zayıf, göz altları mordu. Chris aniden '' Olamaz!'' Deyince Clara yerinden sıçradı '' Ne oluyor ?'' Diye sorarken Dedektif Dave içeri girdi. Yüzlerini görünce o da ne olduğunu sordu.

Chris dosyayı gösterince " Aslında bunları sana söylemeyecektim üzülürsün diye ama bilmeye hakkın var ama aramızda kalmasını rica ediyorum çünkü bu bilgileri paylaşmam aslında yasak.''

Chris ve Clara aynı anda başlarını sallayarak söz verdiler. Onların bu haline gülümseyerek yanıt verdi Dedektif Dave ve ekledi ''Nereden başlamamı istersiniz?'' İkisi de cevap veremedi. '' O halde en baştan başlayayım. Adreslerini bulduğumuzda resmen baskın yaptık başta tabii ki reddettiler ama arama iznimiz olduğu için eve girdik. Bir odada kilitlenmiş bir halde Alex'i bulduk. Durumu pek iyi değildi açıkcası. Bay Revis Teresa hakkında elimizde kanıt olmadığını iddia ederek sürekli iftira olduğunu bağırıyordu. Bende delil poşetinde duran günlüğü gösterdiğimde ve içinde kızının ve oğlunun parmak izi olduğunu söylediğimde öfkeden deliye döndü. Tabii prosedürleri gayet iyi biliyordu DNA vermemek için bayağı zorladı ama en sonunda Bayan Revis suçunun hafifleyeceğini düşünerek itirafçı oldu. Aldığımız DNA'lar normalde daha geç çıkardı ama durumun medyaya yansıması bir nevi işimizi kolaylaştırdı. Olması gereken sonuçlar çok hızlı çıktı ve tüm her şey onların suçlu olduğunu gösteriyodu. Mahkeme de Bay ve Bayan Revis için uygun cezayı verdi. Alex için biraz kararsızlardı suça yardım ve yataklık ettiğini düşünüyorlar. Alex için biraz daha müddet verdiler, ifade verecek durumda değildi.'' O anda kapısı çaldı ve anlattıklarına ara verdi.

Odaya gelen Sam'di gülümseyerek içeri girdi. '' Dedektif Alex için gelmiştim.'' Dedektif Dave konuşmasının sorun olmayacağını söylediğinde Sam anlatmaya devam etti. '' Alex bu sabah ifade verecek duruma geldi ve '' Diyerek elindeki tutanakları Dedektif Dave'e uzatarak devam etti. '' Savcı gelip ifadesini kendi aldı ve hakime özel olarak götürdü. Onunda yaşadıklarını göz önünde bulundurarak ve kardeşi için verdiği çabayıda öğrenince onun suçsuz olduğuna kanaat getirdi. Ama Alex'in yaşadıklarının kolay olmadığı ve bu psikolojinin normal hayatı için riskli olduğunu belirterek psikolojik tedavi almasını sağlayacağını söyledi.''

Dedektif Dave gülümseyerek çıkabileceğini söylediğinde Sam Teresa'nın kalanlarının hala hastanede olduğunu ve Agatha'nın söylediklerini dile getirdi. Dedektif Dave '' Tamam. Misafirlerimiz gidene kadar izin belgesini hazırla ki hastaneden alabilsinler.'' Deyince Clara ve Chris birbirlerine bakarak gülümsediler. Sam odadan çıktığında Dedektif Sam'in ifadesini okumaya başlamıştı. Chris Alex'in nasıl o hale geldiğini sordu. '' İşte üzücü olay bu evlat. Bunu soracağını bildiğim için okudum. İstersen sende bir göz atabilirsin. Sonrasında annene ver.'' Diyerek ifade tutanağını Chris'e uzattı.

''Adım Alex Revis. Kız kardeşim Teresa'nın öldürülmesinden sonra kötü olan hayatım daha da kötü oldu. Ailemin yaptıklarını polise,öğretmenlerime anlattım ama kimse bana inanmadı. Bir gün okul çıkışı yakın arkadaşımın etmiş olduğu kavgaya dahil oldum ve yüzüme almış olduğum bıçak darbesinden sonra ailem çılgına döndü. İz kalıcı bir hasar bırakmıştı. Ailem o günden sonra özel eğitim göreceğim bahanesi ile beni okuldan aldı ve komşulara beni yurtdışına yolladıklarını söyleyerek Teresa'ya davrandıkları gibi davrandılar. Bizim onların kanını taşımayı hak etmediğimizi söyleyip duruyorlardı. Ben Teresa gibi ufak tefek değildim bana zarar vermeleri onlar için biraz yorucuydu. Defalarca kaçmayı yada intihar etmeyi düşündüm ama aksi bir durum olurda ellerine tekrar düşersem bana yapacakları için korktum. O zaman 17 yaşındaydım. Şuan 21 ama kendimde büyümüşlüğü hissedemiyorum. Ben sadece bekledim ve birinin o günlüğü bulması için dua ettim ve aslında bir yandan korktum ya inanmazlarsa diye. Şuanda buradayım ne yapacağım ne diyeceğim bilmiyorum. Tek bildiğim anne ve baba dediğim canilerin hak ettikleri cezayı almaları.''