Asena...

Yatağın üstünde cenin pozisyonunda uzanmış, kucağımda tişörtüyle beraber uyumak istiyordum ama olmuyordu. O bana, beni kalbimi binlerce parçaya bölen her sözünü söylemişti; hata olduğumu da söylemişti, git demişti bir de üşüme demişti. Halbuki ben kanmıştım, tıpkı kışın güneşine aldanmak gibiydi. Onun sözleri bende o güneşe aldanıp açan bir yaz çiçeğiydim, Kapı çaldığında açmaya gittim; karşımda Pelin vardı. Zorla gülümsedim, Pelin hemen içeriye girdi.

Bugün tatil olmuştu; okul yarın işe gitmem gerekti ama ben tişörtüne sarılmış ağlıyordum. Kim derdi ki sevdiğim adamı tanıyınca gözyaşı dökeceğimi? Pelin botlarını indirip kenara bıraktı, ona da hiçbir şey söylemedim. Bir ara söyleyecektim; mesela iyi olduğum bir gün, Pelin "Asena, iyi misin?" dedi. Gözlerim gözlerini buldu; sanki yağmur yağdıracak bir bulut gibiydim. Daha fazla tutamadım ve ağlamaya başladım. Pelin "Asena, gel buraya." diyerek bana sarıldı; "Üzülme, bak elbet bir gün..." demişti ki sözünü böldüm: "Hiçbir zaman biz imkansızdık, ardımızda kalan şey ise gözyaşıydı; acıydı, başka hiçbir şey olamazdı."

Pelin ellimi yüzümü yıkamama yardım etmişti. Şimdi de bu eski evimin penceresinden dışarıda gökyüzünde olan kara ve bir o kadar da yağmayı bekleyen yağmur bulutlarını izliyordum. Derin bir nefes aldım. Odamın kapısı çaldığında "Gel" dedim. Pelin "Asena, saatlerdir orada oturuyorsun; artık kendine mi gelsen?" oflayarak ayağa kalktım. Bu gün okul sonrası balosu vardı; "Ben gelmesem..."

Pelin çoktan dolabımı yatağımın üstüne boşaltmıştı. Pelin "Asena, biraz daha ağlarsan bu sefer benim dayağımı yiyeceksin; işte o zaman ağlarsın." hemen ayağa kalktım, hiç çekemeyecektim Pelin'i. O yüzden gitmeyi kabul etmiştim.

Siyah bir elbise giymiştim; bir de siyah bir maske takmıştım. Maskeli parti gibi bir şeydi; siyah stiletto ayakkabılarımı giydiğimde hazirdim. Maskemi taktım.

Belki kırgın gözlerimi saklamam için çok iyi olmuştu bu maske. Pelin de hazır olduğunda evden çıkmıştık. Taksi çağıracaktım ki önümüzde siyah lüks, son model bir araba durdu. Ben kim olduğunu anlamaya çalışıyordum ki arabadan Mir indi. Pelin'i görünce büyülenmiş gibiydi; hemen arka kapıyı açıp önünü ilikledi. "Hanımlar, bu gece şoförünüz olmaktan mutluluk duyarım." Pelin de gözleriyle Mir'i baştan aşağı süzmüştü. İkisi de durmuş bakışıyolardı. Pelin'in koluna dokunduğumda kendine gelebilmişti; hemen arabaya bindi, ben de onun arkasından bindim. Normalde kabul etmezdim ama bugün fazla yürümüş ve üşümüştüm arabada pek konuşmamıştık. Balonun olacağı yere geldiğimizde...

Çok lüks bir restorana gelmiştik. Aşağıya indiğimizde ben yürümeye başladım; Pelin ve Mir sonra geleceklerdi. İçeriye girdim; daha pek kalabalık değildi, bar kısmına ilerledim. Barmen beni baştan aşağıya süzdükten sonra "Ne istersiniz?" dedi. "Bir kokteyl istiyorum ama alkol oranı az olsun." Adam hemen hazırlamaya başlamıştı; ben de geçip oturdum. Kokteyl geldiğinde teşekkür ettim. Tam bir yudum almıştım ki...

Kapıdan giren kişilerle boğazımda kaldı; Ateş ve o gün gördüğüm kadın buradaydılar...

Bölüm sonu okuyan herkeze teşekkür ederim 🥰