Londra sabahı, gri bulutlarla kaplıydı. Havanın kasveti, öğrencilerin içindeki korku ve belirsizlikle birleşince, şehir daha da soğuk ve ürkütücü bir hale gelmişti. Ellie, kafasındaki sorularla dolu, eski gazete küpürlerinin arasında kaybolmuştu. Arkadaşlarının yardımıyla, geçmişin sırlarını çözme çabaları, giderek daha karmaşık bir hal alıyordu.

Kütüphanede, Ellie ve Maya gazete küpürlerini incelerken, Noah içeri girdi.

“Merhaba! Yeni bir şey bulabildiniz mi?” diye sordu Noah, heyecanla.

“Henüz değil ama eski cinayetlerle ilgili birkaç makale bulduk. Bize ipucu verebilir,” dedi Maya, sayfaları karıştırarak.

“Belki de bu olayları araştıran öğrencilerle iletişim kurmalıyız. Onlar ne buldular? Belki bazı izleri çözebiliriz,” önerdi Noah.

Kütüphanenin köşesinde, Sidney, derin bir düşünceye dalmıştı. O an, yaşadığı geçmişi hatırladı ve daha önce karşılaştığı cinayetleri düşündü. Bir an, gözleri parladı.

“Geçmişte öğrendiğim bir şey var. Geçmişten gelen olaylar, gelecekteki olayları etkileyebilir. Ancak bununla yüzleşmek, cesaret ister,” dedi.

“Evet ama geçmişle yüzleşirken dikkatli olmalıyız. Bir şeyler bulduğumuzda, bu bilgileri doğru bir şekilde değerlendirmeliyiz,” diye yanıtladı Ellie.

Dışarıda, hava kararmaya başlamıştı. Öğrenciler, kütüphaneden çıkıp kafeye doğru ilerlediler. İçeride, Patrick ve Melissa oturuyorlardı.

“Gecenin karanlığında neler döndüğünü anlamak zor. Ama başımızdan geçenler, geçmişle ilgili bir işaret olabilir,” dedi Patrick.

Melissa, “Bütün bunlar birer bulmacanın parçaları gibi. Ama hepsini bir araya getirmek zorundayız. Geçmişteki cinayetlerin izlerini sürmeliyiz,” yanıtladı.

Kafede, grup bir araya geldi ve tartışmalara devam etti. Yeni gelen karakterler, tartışmalara katılmaya başladılar.

“Geçmişteki cinayetler, bugünkü cinayetlerle aynı kalıplarda mı işleniyor?” diye sordu Audrey. “Bu çok ilginç.”

“Kesinlikle. Bir tür bağlantı olmalı. Belki de bu şehirde bir gizem var ve biz onun parçalarını bir araya getirmeliyiz,” dedi Lukas, gözlerini parlayarak.

İçerdeki gerilim arttıkça, Ellie gözlerini odanın köşesine dikip düşündü. Birden aklına bir fikir geldi.

“Eski olayları araştıran o öğrencilerin adlarını bulmalıyız. Onların araştırmaları, bize yardımcı olabilir,” dedi Ellie, neşeyle.

Sarah, “Harika bir fikir! Onlarla iletişim kurarsak, belki de daha fazla bilgi edinebiliriz,” diye ekledi.

Kafedeki tartışmalar devam ederken, Harper, cinayetlerin olduğu otelin önünde duruyordu. Yanındaki memur, olay yerini incelemek için hazır bekliyordu.

“Eğer bu cinayetleri çözmek istiyorsak, öğrencilerin söylediklerine dikkat etmeliyiz. Geçmişteki olayların yeniden yaşanma ihtimali var. Şehirdeki herkes tehlikede olabilir,” dedi Harper.

Memur, “Bunu bilmek zorundayız ama dikkatli olmalıyız. Geçmişteki katilin hala aramızda olma ihtimali var,” yanıtladı.

Kafede, grup, iletişim kuracakları eski öğrencilerin isimlerini yazmak için bir araya geldi. Ellie, elindeki kalemi kağıda dayayarak düşünmeye başladı.

“İlk olarak, o dönemdeki okulun kayıtlarına ulaşmalıyız. Belki de bazı öğrencilerle iletişime geçmek için bir yol bulabiliriz,” dedi.

“Ben okulun eski kayıtlarına bakabilirim. Orada isimler ve iletişim bilgileri bulabilirim,” diye önerdi Friedrich. “Ama dikkatli olmalıyız, bu bilgiler tehlikeli olabilir.”

Dışarıda bir araba hızla geçti. Kafedeki gergin atmosfer, dışardaki dünya ile çatışıyordu. Şehirde hayat devam ediyordu, ama içlerinde bir huzursuzluk vardı.

“Geçmişte yaşananlarla yüzleşmek zorundayız. Yoksa bu cinayetlerin ardındaki sırları asla çözemeyiz,” dedi Ellie, kararlı bir sesle.

“Birbirimize destek olmalıyız. Sonuçta birlikte hareket edersek, korkularımızı yenebiliriz,” diyerek grup, gelecekteki adımlarını planlamaya devam etti.

Grup, kafeden ayrılırken her birinin yüzünde bir belirsizlik vardı. Geçmişin gölgeleri, onları takip ediyordu sanki. Ellie, evine doğru yürürken, yanındaki Maya ile sohbet ediyordu.

“Burada bir şeyler dönüyor, hissediyorum. Olaylar giderek daha karmaşık hale geliyor,” dedi Ellie, endişeyle.

Maya, “Evet, ama bu kadar korku içinde bile dayanmalıyız. Birbirimizi desteklemek zorundayız. Korkularımızı yenmek için güçlü durmalıyız,” yanıtladı.

Ellie ve Maya, eve ulaştıklarında, içeri girdiler. Havanın karanlığı, eve girdiğinde karşılarına çıkan tuhaf bir sessizlikle birleşmişti. İçeride bir şeylerin yanlış gittiğini hissettiler.

“Bu sessizlik... çok garip,” dedi Ellie, sesindeki titremeyi hissederek.

“Belki de sadece yorgunuzdur,” dedi Maya ama ikisi de bu durumu içten içe sorguluyordu.

Birden, kapı çaldı. Ellie, kapıyı açtığında karşısında Noah’ı buldu.

“Selam, biraz konuşabilir miyiz?” diye sordu Noah, yüzünde ciddiyetle.

“Tabii, içeri gel,” dedi Ellie, kapıyı açarak ona yer gösterdi.

Oturduklarında, Noah ciddi bir ifadeyle, “Son günlerde yaşananlar hakkında endişeliyim. Duyduğuma göre, eski öğrencilere ulaşmaya çalışıyorsunuz,” dedi.

“Evet, bazı bilgileri toplamak istiyoruz. Geçmişin sırrını çözmemiz gerekiyor,” dedi Maya.

“Bunu yapmak, tehlikeli olabilir. Geçmişte yaşanan cinayetler, sadece geçmişte kalmadı. Bugün hala etkilerini hissediyoruz,” diye uyardı Noah.

“Maya, Noah haklı. Bunu yaparken çok dikkatli olmalıyız,” dedi Ellie, düşünceli bir ifadeyle.

Bu sırada, Patrick ve Melissa evlerinin oturma odasında oturuyorlardı. İkisi de yaşadıkları korkunç olayların etkisinde kalmışlardı.

“Geçmişteki olayları araştırmak iyi bir fikir olabilir, ama bunun tehlikelerini de düşünmeliyiz,” dedi Melissa, ciddiyetle.

Patrick, “Evet ama bu olayları çözmezsek, kaybolacağız. Belki de geçmişin gölgeleri bizi asla bırakmayacak,” diye yanıtladı.

Birden telefon çaldı. Patrick, telefonu eline alıp ekrana baktığında, şaşırmış bir ifadeyle “Ellie,” dedi.

“Ellie’yi aramalıyız, belki onunla birlikte bu konuyu çözebiliriz,” önerdi Melissa.

Patrick, Ellie’yi aradı. Ancak Ellie’nin telefonu meşguldü. “Arayamıyor, belki de çok meşguldür,” dedi Patrick.

O an, Sidney kütüphaneye girmekteydi. Elindeki dosyalarla dolu bir çantayı yere bıraktı ve etrafa bakındı. Gözleri, eski gazete küpürlerine takıldı.

“Bunlar önemli ipuçları olabilir. Bu cinayetlerin ardında ne olduğunu bulmalıyım,” dedi kendine.

Kütüphanedeki öğrencilere katıldı ve Ellie ve Maya’yı buldu.

“Ne yapıyorsunuz burada?” diye sordu.

“Geçmişteki cinayetleri araştırıyoruz. Sanırım aradığımız bilgiler burada,” dedi Maya.

“Bu konuyla ilgili birçok bilgiye ulaşabiliriz. Ama dikkatli olun, bu konunun tehlikeli olabileceğini biliyorsunuz,” uyardı Sidney.

Grup, gece geç saatlere kadar çalışmaya devam etti. Hemen hemen herkes, geçmişteki cinayetlerle ilgili bilgileri araştırırken, odada bir gerilim vardı. Birbirlerine destek olmaya çalışıyorlardı ama içlerinde bir korku vardı.

“Bu cinayetlerin ardındaki kişi, hala aramızda olabilir. Geçmişin izlerini takip etmek, bizi yine tehlikeye atabilir,” dedi Ellie.

“Bunu bilerek adım atmalıyız. Eğer bilgi sahibi olursak, ona göre hareket edebiliriz,” diye yanıtladı Noah.

Eve dönerken, grup yine karanlık bir atmosferle karşılaştı. Sokaklardaki gölgeler, onları takip ediyormuş gibi hissediyorlardı. Evlerine girmeden önce, Ellie tekrar düşündü.

“Bu gece bir şeyler yapmalıyız. Geçmişin ardındaki sırları bulmak için bu cesareti göstermeliyiz,” dedi.

Maya, “Tamam, ama ne yapmalıyız? Bir planımız olmalı,” dedi.