umarım beğenirsiniz fazla uzatmaya gerek yok başlayalımm

•••

"Evinnn! uyan Keçamîn" diyen Annemle dudağımda peydah olan gülümsemeyle aynaya baktım.

"Amann Daye Kabul Et Senin bu kızın Pasaklı Bak Bana Hemencicik Uyandım"Diyen Sesin Zelale ait Olduğunu Anlamamak Mümkün Değildi

Ah Canım Kardeşim Benim(!)

Zelali utandırmalıydım zaten uyanmıştım üstümü bile giymiş aynanın karşısındaydım sadece küçük kardeşimin ve annemin bundan haberi yoktu

Merdivenlerden inerken Haje yengemle karşılaştım. "Ooo Evin hanım hayırdır Erkenciyiz birtanem." Dedi "Hayır canım hayır" yengem bana Allah Allah neymiş o hayır der gibi göz kırptıkdan sonra çoktan aşağıya inmiştik.

Yengem "mutfağa anamlara yardıma gidim bi ben." Dedikten sonra onun arkasından bende gittim ama gördüğüm şeyle gözlerim fincan gibi açıldı Aramın burda ne işi vardı hemde anama sarılıyodu! Benim anama!

"Senin ne işin var be burda!" Diye cığırmaya başladım "Oo bizim kızıl kafa Evin de buradaymış. Hevi sultan bu kızın sizin olduğuna emin misiniz bu senden nasıl kızıl çıktı ki?" Dediğinde daha da bozuldum konuşmasına bile tahammül edemiyoken bir de bulaşıyo

"Eben kızıl çıktı senin" dediğimde annemin bana dönen çatık kaşlarını gördüm"Şş Evin ayıp değil midir dediğin!" Dediğinde en kindar bakışlarımı Arama çevirerek "Ya Ana ne ayıbı ben bunun yüzünden.." ben bunun yüzünden kivanla buluşamadım yağğ! Tabi bunu anama söyleyemezdim.

Aram piç bir şekilde sırıtarak"Benim yüzümden ne devam et canım utanma."

Ben senin taa..

Neyse

"Hiç canım özür diliyorum Aram ABİCİMM!" Dediğimde sırıtan yüzü yerini çatılmış kaşlara bırakdı. Abi dememi hiç sevmiyodu.

Kendini Yaşlı hissediyormuş beyefendi(!)

Sanırım bugün Aramın neşeli ve içe kapanık olmadığı o nadir günlerden biriydi benim tanıdığım Aram bu kadar uzun süre neşeli kalamıyodu.

Suratsızdı.

Aramın yüzüne bakıp keyiflenirken içeri giren kivanla resmen eridim "Hevi Teyze nasılsılsın?" Diyip annemin elini öpmeye gitti. Annem de "iyiyim oğlum hoşgeldin sen nasılsın anan nasıl" dedi. "İyiyim hevi teyze anam da iyi" dediğinde annem de gülümseyip "Allah iyilik versin Evladım." dedi.

Gözleri gözlerime tutunurken utana sıkıla "Hoşgeldin." Dediğimde dudakları o güzel gülümsemesi için kıvrıldı ve "Hoşbuldum Evin" dedi.

Asıl ben Hoşbuldum bu ne endamm!

Arama gözüm değdiğinde suratının eski somurtkan halini aldığını farkettim yüzünde hiç bir ifade yoktu kivana dik dik bakıyodu

Normalde böyle olmazdı Aram ve Kivan kuzen di ve çok iyi anlaşırlardı Aramın bu bakışına gerçekten çok şaşırdım

Aram Annemin yanağından öpüp "Neyse Hevi sultan ben kaçar malum Holdinge gitmem lazım. Allaha ısmarladık."dedi. Annemle muhabbeti bitiğinde yanıma yaklaştı. Saçımı karıştırırken "Beni ciddiye alma. Sadece şaka yapıyorum ben senin kızıl saçının her teline kurban olurum tamam mı?"dediğinde gülümseyen yüzümü ona çevirdim "Tamam."dedi.

Suratsız falan ama seviyorum bunu.

Elini kafamdan çekip kivanın yüzüne bile bakmadan mutfaktan çıktı. Kivana baktığımda onun da yüzü ciddileşmişti.

Kivanda Aramın arkasından gidince daha da meraklandım bir halt oluyo ama ne?

Düşüncelerle boğuşurken Mutfak tezgahının üzerindeki telefonu gördüm elime alıp ekranına baktığımda Aramın atının fotoğrafı vardı telefonunu burda unutmuş. Tabi unutur suratsız

"Ana Aram abi telefonunu burda unutmuş verip geleyim ben." Dedim ve mutfak dan çıktıkıp avluya geldim dışarı çıkacaktım ki Suratsızın ve Kivanın sesini duyup durdum benden bahsediyorlardı.

"Aram Evine söylemedin demi bak Bıremin haberi olmamalı bir kerelik bir şey di zaten"dedi Kivan sesi endişeli geliyodu. Aram da "Söylemedim ama senin için değil Evin için sustum!"dedi

Neden benim için sustu?

"Benim için sustuğun konu ne Aram abi?" Deyip yanlarına gittim ikisi de ne diyeceğini bilmiyo gibilerdi. Aram abi çatık sınırlı kaşlarını kivana çevirip "bence Artık söylemeliyim" deyip bana döndü "Kivan seni-" daha lafını tamamlayamadan Kivan devir aldı " Ben senin için bir sübriz hazırlamıştım da sanırım duydun." Dedi aceleyle konuşarak

bakışlarımı Aram abi ye çevirdim "öyle mi Aram abi?" Dediğimde kekeleyerek "Evet, öyle oldu." Dedi

Niyeyse hiç inanamadım.

Bakışlarımı kivana çevirdim "Eee neymiş bu süpriz." Dediğimde o da "Şey canım adı üstünde süpriz" dedi ve ardından tekrar konuştu "neyse ben artık gidim" dedi ve hızla uzaklaştı

Aram abi ise en kindar bakışlarını kivana atıyodu bana döndü ve "Bende gideyim artık" dedi ve bir kaç adım sonra kolundan tutup kendime çevirdim aniden dönünce dibinde olduğunu fark ettim "Aram abi.. Doğruyu söylüyosunuz dimi?" Dediğimde gözlerimin içins bakıp "keşke.." dedi ama devamını getirmekten vazgeçip uzaklaştı.

Ne keşke Aram abi ne keşkesi?

•••

Saat gece yarısına yaklaşıyodu ama ben hala uyuyamamıştım bu gün olanları düşünüp duruyodum

Tâki Avludan gelen iki el silah sesine kadar

Ve sonra Jiyan Amcanın sesi

"Heydar! Çabuk çık dışarı." Diyen sesi üzerime bir kapşonlu geçirip hızla aşağıya indim herkes avludaydı karşımızda ise Aram abi ile elinde silah tutan babası Jiyan amca duruyordu

Babam "Ne oluyo Jiyan bu hal nedir" dedi Jiyan amca da "hâl hâl değildir" dedi ben ise o sırada baran abim nerde diye sorguluyodum

Jiyan amcanın sesini işittiğimde adeta titredim " Senin o halsiyetsiz oğlun benim kızımı kaçırmış Heydar ağa!" Diye kükredi

O an Aram abi ile göz göze geldik

Sıçtık!