Sabah olmuştu ve ben bugün annem ile buluşacaktım uyanır uyanmaz üzerimi degiştirdim odada kimse yoktu ve aşagıya indim asagıda da kimse yoktu mutfaktan sesler geliyordu bende mutfağa gittim ve helen kahvaltı yapıyordu bende yanına gittim ve beraber kahvaltı yaptık masayı topladıgımız yerde kapı çaldı

H:ben bakarım

T: tamam

Helen kapıyı actı ve beni çağırdı bende gittim ve gelen annem ve oydu ben sadece annem gelicek sanarken o da gelmişti babamda gelmişti ben sinirden yerimde duramıyorken Helen onları içeri aldı ve bende içeri geçtim babamı görünce içimde ilk başta öfke sonra kırgınlık üzüntü nefret duyguları ortaya cıktı ben konusamıyordum bile babam konuşmaya başladı biz seni ilk ve sonkez görmeye geldik dedi ve annem konuşmaya başladı biz tasınacagız o yüzden bu seni son görüsümüz olacak bende böyle olsun istemezdim ama artık hayattına bizsiz devam etmek zorundasın dedi ve ayağa kalktılar annem bana sarıldı ama ben karsılık bile veremedim yada vermek istemedim babam zaten hič bisey demedi ve gittiler ben ise hemen odaya cıkıp kapıyı kilitledim ilk başta ağladım daha sonra elime geçen herşeyi yere fırlatmaya başladım sinirden ne yaptıgımı bilmiyordum kendimi durduramıyordum Helen dısarıdan yalvarıyordu ama ben kendimi durduramıyordum sinir krizi geçiriyordum elime geçen vazoyu aynaya fırlattım ellerim kanıyordu ayaklarıma camlar vatmıstı ama ben duramıyordum sonra dısarıdan bı ses daha geldi bu oydu ismini bile bilmediğim kişiydi oda kapıyı açmam için yalvardı ama ben yine ses cıkarmadım ve kapıyı kırdı son hatırladığım birinin kucagında oldugumdu​​​​​​