Artık sırtıma inen son kemer darbesiyle zeminle Birleştimi düşündüm. Babam (!) sırf sabah erken kalkıp kahvaltı hazılamdım için dövmüştü beni.

Sanırım artık yorulmuş olcak ki kemeri gelişi güzel bir yere fırlatıp odamdan çıktı. Bende uzandım yerden kalkmaya çalıştım ama kalkmamla yeri öpmem bir oldu.

birazda yerde boylu boyunca uzandıktan sonra kalkıp odamdaki banyoya gittim. Kanayan kışma ve parlayan dudama pansuman yaptıktan sonra banyodan çıktım.

Normalde sırtımada yapardım ama genelikle kübra yapardı o olmadımı be yapardım ama bu sefer okadar çok hee yerim arıyoduki hiç uraşamzdım vee sırf bu yüzden de kübo dan azar işiticektim.

Babamın daha fazla kızmasını istemedim için hemen onlara görünmeden mutfa girdim onlarsa salonda konuşuyolar da. Sırtım okadar çok aciyoduki kıkasik patetes kızartması yaptım.

Sofrayı kurduktan sonra babamlar çakmak için tam mutfak kapısından çıkcaktım ki benle alakalı bişi konuştuklarını duydum .

"Ne yani şimdi Asel bizim kızımız deil mi. " dedi annem.

"Evet diyorum ya hayatım şimdi hastaneden aradılar çarıyolar Asel sizin kızınız olmayabilir diyolar. " dedi bu sefer de babam.

Bense noldunu hala anlmamıştım. Kafam eror vermişti. Ama sonradan herşey aklıma yatında anlamıştım

Onların kızı olmadımk söylüyolardı. 17 yıl boyunca çektim acıların hesabınınkim sorcaktım peki. Salona adımladım da ellerini birleştirmiş zıplayarak etraflarında dönüyolardı.

Ben onlara 'siz mal mısınız' dercesine bakıyodum. İkiside sonunda beni gördüklerinde yüzlerini buruşturup iğrenerek baktılar bana.

Bense onlara şaikınlıktan napca mı şaşırmış bir şekilde bakıyodum. Onlara doğru bir iki adım atıp konuşmaya başladım.

"Bunlar doğru mu. " dedim annemde bana yüzü buruşuk bir şekilde cevap verdi.

"Evet doğru beyenemedn mi. "

"Pardonda siz malmısınız benim 17 yılım çöp olmuş be yenemedin mi diye soruyosunuz. " diye yükseldim

Babamdan -gerçi babam mı onuda bılmıyom -üzerime doğru gelmeye başladı tam elini kaldırıp bana vurcaken elini tutup üzerinden ittim onu.

kız bu iman gücü nerden geldi

bilmiyom şaziye

babam bana şaşmış bir şekilde bakarken benim gözlerimden alev çıkıyodu. Artık nefes alamadımı hissedince hemen kapıyo doğru gidip dışarı çıktım arkamdan da o adam geliyodu.

hemen topukla maya başlafımda oda arkamdan yardırıyodu.

kız bu bizi yer bu sefer benden demesi

haklısın şaziye

arkama baktımda yaklaşmaya başladını gördüm. Birazda hızlandımda kübranın evine gideni Lice mi düşündüm. Normalde kübra reşit deil ama ailesi onu umursanadı için bişi demiyolardı.

​​​​​​Bida arkama baktımda çokta yakınımda olmadınknfark ettim. Tam önüme dönüyorum ki birine çarpma Mladiç yere yapışmam bir oldu.

Kafamı kaldırıp çarptım kişiye baktımda. Mega çıtır birini gördüm. Adam önümde eğilim bir yerimde bişi barmı diye baktı. Sonrada konuştu.

"İyimisin bişin var mı" dedi bense kafamı hayır anlamında salayıp. Konuştum.

"yok iyimisin ben. "Diyip yerden kalkmaya çalıştım mega çıtır da bana yardım etti sanırım polisti çünkü üniforması vardı.

tam kalkmama yardım etti için teşekkür edicektim babamın arkadan barmasını duydum.

​​​​​​" ASEEL"

​​​Hemen korku dolu göl işlerle arkama baktımda baya yaklaştını gördüm bide hemen önümdeki mega çıtıra baktım.

"eyvallah polis bey. "Diyip tam yanından gitcektim ki kolumu tutu.

aha şimdi sıçtım.

evet sıçtın

saol ya şaziye

kafamı çevirip mega çıtıra baktımda çatık kuşlarla arkadaki bir yere bakıyodu. Bende kafamı çevirip oraya baktımda koşarak bana doğru gelen babamı gördüm.

Mega çıtır bana baktında gözümdeki korkuyo görmüş olucak ki kaşları birazda çatıldı.

" tanıyomusun. "Diye sordum da ne dicemi bilemedim ama şidet gördümü bilmesini istemedim için kafamı hayır anlamında saladım.

" hayır tanımıyorum bianda takıldı peşime. "

oda kafasını tamam anlamında salayıp kolunu omzuma atarak benide kendisini de yürütmeye başladı. Karakola girdimizde beni kendi odasına -sanırım-doğru götürmeye başladı.

bıtane odanın önüne geldiğinde kapıyı açtıve içeri girdik. Kendisi yerine oturup banada oturmam için eliyle işaret yaptında bende kaşılıklı olan deri koltuğa oturdun.

"ismin ne. "Diye bir soru yöneltinde bekletmeden onu vçcevapladım.

" Asel. "

"kaç yaşındasın. "

"17"

"Peki.o adamdan niye kaçıyodun. " diye sordum da zort gibi kaldım ortada.

zaten sorcaktım olum bu kadar korkma

haklısın peki sakinim

"Bilmiyorum yolda kenarda oturuyodu yardım istedi bende baktım ismimi sordu Asel dedim. Sonra da güzel dedi ve bianda aya kalkıp yaklaşmaya çaılştı bende hemen ondan kaçmaya başladım sonradınıda biliyosunuz zaten. " dedim

Yalan söyledim ama başka çarem yoktu hiç kimseye güven olmazdı. Oda kafasını tamam anlaöında sallayıp önüne döndü.

"Senin ismin ne " diye bir soru yöneltinde bende susmak pek bana göre deildi.

"Efkan." dedi bende kafa saladım

"Yaşın kaç. " dedim bu seferde

"24" dedi kafamı tamm anlaöında salayıp bende önüme döndüm.

Birkaç dakika sonra içeri biri girdi. Elindeki katlara bakıyodu sonra kafasını kaldırdında ilk beni sonrada mega yakışıklı Efkan baktı be konuştu.

"Şey abi bi kayıp ilanınvar baksana bi" dedi

Efkan da kafa salayıp eliyle ver işareti yaptı içerim dalan adamda yaklaşıp kağıtları masanın üzerine koydu. Hafif kafamı çevirip kağıda baktımda kaşlarım çatıldı.

Bianda aya kaltım ve Efkanın eline yarım alığı keğıdı hemen aldım. Resimdeki kişiyi gördümde bünyem şaşmıştı . Kayıp ilanı olan kişi Kübraydı.

Yanımdaki bana kaşları çatık bakan içeri dalan adama baktımra parmamla kağıdın üsütündeki resmi ona gösterip konuştum.

"B-buöu kayıp olan kişi. " dedim de kafasınknevet anlamında saladım.

Hemen kağıdı masaya koyup koltuktaki telofonumu aldım ve kübrayı armaya başladım

Çaldı.. Çaldı... Çaldı.. Ve kapndı bıda aradım. Bida ve bida ama yok açmiyodu.

"Tanıyomusun." diye sordu Efkan kafamı evet anlmında saladım

"E-evet en yakın a-arkadaşım... Bişi mi oldu. " diye sordum da yanımdaki eleman konuşmaya başladı.

"Bişi olmadı ama ailesinden kayıp ilanı geldi nerde oldu bilşnmiyomış dün akşam dışarı çıkmış sonrada eve gelmemiş. " dedi kafamı hayır anlamında salayıp bu sefer ben konuştum.

"Hayır.hayır yalan o dün akşam evindeydi kendi evindeydi ben onlar konuşuyodum dışarı çıksaydı derdi . Ailesi ile yaşamıyo o kesin bişi oldu başına bişi geldi. " dedim

Şuna gözlerim dolmuştu almak için savaşıyolardı. Artık ayaklarımın tutmiyacsnk anladımda kendimi koltuğa bıraktım. Kendimi koltuğa bırakırken yanımdaki eleman sert düşmemem için kolumu tutu ve Efkan da aya kalkıp yanıma gelmişti.

Kendimi iyi his etmiyorum kübra gece tek başına dışarı çıkmazdı çıksada bana haber verirdi. Bişi olmuştu. Ailesi. Bişi yapmıştı. Aklıma hemen kolyemiz geldi. Kolye özel kolyeydi birbirimizin telefonlarına bağlamaşıtk nerde oldımuzu gösteriyordu.

Hemen telofonumu alıp uygulamaya girdim be nerde olduna baktım. Bir ormandaydı telefonu hemen onlara gösterip ne olduğunu anlatmaya başladım.

"Bu uygulama bir kolyeye bağlı ve nerde oldımuzu gösteriyor bundan bende ve ondan var yani burda olabilir. " dedimde ikiside birbirine baktı .

"Samet çabuk elinide al buraya gidip bakın hadi. " dedin de bende samet denen elemana baktı ladasınknsalayıp hemen gitti.

Efkan da bana bakıpmhülümsedi aferin der gibi. Bebde ona gülümseyip derin nefesler aşıp vermeye başladım.

_______________________

İki saattir sağ bacamı ditresten sallayarak samet elemanının gelmesini bekliyodum. İçeri bir girdim de bınun samet oldınunanladım.

Hemen aya kalkıp

"Nerde " diye sordum da kafasını üzgün bir şekilde salayıp kafasını eğdi ve elindeki küçük poşeti uzattı.

Poşeti alıp baktımda bunun kübranın bilekli oldunu gördüm. Şıan kalbim yerinden çıkçak gibiydi. Çok korkuyorum kardeşim gibiydi om benim bana bişi olsın ama ona bişi olmasın biz sadece birbirimizi sevip kovlardık başka kimsemiz yoktu

Tabi mert ve emir dışında telefonun çaldında kimin aradına baktım .

ÖZEL NUMARA...

​​​

​​​​​

​​​​

​​​​