Saat gecenin kaçıydı bilmiyorum. Güzel bir rüyanın içerisindeyim. Ama kulağıma bağırış sesleri geliyordu. Gözlerimi açtım, yatakta doğruldum. Sesleri tam ayırt edemiyordum. Gözlerimi kırpıştırdım. Sonra ise yataktan kalktım ve sessin olduğu yere doğru yürüdüm. Sesler beni salona götürdü.Artık sesleri ayırt edebiliyordum. Klasik annemle babam kavga ediyorlardı.Odama gidip geri yatmayı düşündüm ama içimde garip bir huzursuzluk vardı. Sanki salona girmem gerekiyordu. Daha fazla düşünmeden salona girdim. Annem beni fark edince koltuğa oturup daha da ağlamaya başladı. Babama baktım. Sabır dilercesine bir hali vardı. Bana bakıp cesaret verircesine bana gülümsedi. Ben de ona gülümsedim. Sonra anneme döndüm annemin elinde kırmızı bir zarf vardı. Ona bakıyor ve kendi kendine öne arkaya sallanıyordu. Onun yanına gittim. Elimi omzuna koydum. Ona sımsıkı sarıldım. Belli ki o mektupta hiç te hoş şeyler yazmıyordu. Onu bıraktıktan sonra elindeki mektuba uzandım. Çok zorlamadı beni. Mektubu aldım ve okumaya başladım.

Sevgili Mehtap,

Kardeşim mektuba senden özür dileyerek başlamak istiyorum. Sana artık söylemem gerekiyor diye düşünüyorum. Çünkü senin gözlerinin içine hep baktığımda eziliyorum. Yerle bir oluyorum. Çok uzatmadan söyleyeceğim. Mehtap bizim Kenanla bir ilişkimiz var. 20 senelik bir ilişki. Biliyorsun zaten siz aileler tarafından zorla evlendiniz ve hiç mutlu bir evliliğiniz olmadı. Biz siz daha evlenmeden Kenanla birlikteydik. Kenan annesine seninle evlenmek istemedeğini anlattı ama nafile. Biz de bu ilişkiyi gizli sürdülelim dedik. Aradan 2 sene geçti. Söyleyelim dedik. Defneye hamileyim dedin. Kenan kızım büyüsün öyle dedi. 18 sene daha geçti ve sana hala söylemedik. Defne bizi anlar. Teyzesiyle babasını affeder diye düşünüyorum. Lütfen sen de bizi anla. Biz Kenanla birbirimiz için yaratılmış gibiyiz Mehtap. Bir de hani sen hep sorardın ya çıcuğun kimden kimden? Ben hep geçiştirirdim. Artık söyleyebilirim. Çocuğum Kenandan Mehtap.

Her şeye rağmen

Kardeşin Ezgi

Gözlerimden akan yaşlar kağıdı ıslatıyordu. Zaten annemin gözyaşlarıyla mürekkebi dağılan yazılar benimkilerle okunamaz hale gelmişti. Babama baktım. Bana özür dilercesine bakıyordu. Anneme baktım. Yazık dercesine babama bakıyordu. Evet onların hiç mutlu bir ailesi olmamıştı ama sonu böyle olmamalıydı. Hiç bir kadın buna maruz kalamazdı.

Ev derin bir sessizliğe bozulmuşken benartık dayanamadım. Ayağa kalktım ve babamın karşına dikildim. Onun boyu uzundu. Hemde çok uzundu. Ben ise annem gibi kısaydım yaşıma göre. Babam yukarıdan yukarıdan bana bakıyordu. Hep böyle olur dalga geçerdi benimle. Ama şimdi o yaptığı şeyden dolayı yerin dibindeydi. Üstten bakması benim için bir ifade etmiyordu. Konuşmaya başladım.

Baba sen bunu anneme nasıl yaparsın? Fısıldıyordum sanki. Tamam evet biliyorum mutlu değildin belki annemle. Ama hiç bir kadın bunu haketmez. Tamam hadi yaptın. Ama bunu annemin dostuyla, kardeşiyle mi baba? Yazık baba sen benim en yakın dostumdun. Dostum en sevdiğim insanlardan birine böyle bir şey yapıyor.Annemi bilmem ama kalbimi ezdin geçtin baba.

Omzumda bir el hissettim. Arkama baktım. Annem bana gülümsüyordu. Kenara çekilmemi söylüyordu sanki. Konuya karışmamamı istiyordu. Öyle de yaptım kenara çekildim. Bu sefer annemle babam tekrardan göz göze geldiler. İkiside birbirinden tiksinircesine bakıyordu. Babam ağzını konuşmak için açsada annem izin vermedi. O konuşmaya başladı.

Kenan yalanım yok yıkıldım. Yerle bir oldum. Ama şunu düşünüyorum. Tamam Defne büyüsün dedin. O zaman söylerim tamam mantıklı ama 18 sene be Kenan. Koskocaman 18 sene. Sen beni 18 sene boyunca kullandın resmen. Eve gelince yemeğin önündeydi. Ev temizdi. Sen beni kullandın Kenan. Sen sadece beni değil Ezgiyi de aldatmışsın. Sen ikimizi de kullanacak kadar kalpsiz bir insansın Kenan. Şimdi evimden git. Lütfen sevmediğin bir insanla aynı oksijeni soluma. Hadi git. Ama unutma arkanda bırakacağın sonra gelirim diyebileceğin bir evin yok artık. Ben bunu er ya da geç atlatırım. İşimde var geçinirim. Ama sen Kenan? Sen yaptığının cezasını bunu unutamayarak çekeceksin. Söylesene yastığa başını rahat bir şekilde koyabilecek misin?

​​​​​​Babam bir şey söylemek için ağzını açtı ama annem onu durdurdu ve kapıyı gösterdi. Babamda işleri zorlaştırmadan gitti. Kalbim ağrıyordu. Babam bunu anneme nasıl yapardı?

Arkamdan bir ses geldiğinde arkama baktım. Annem yerde hareketsiz bir şekilde yatıyordu. Çığlık attım. Hemde nasıl bir çığlık. Çığlığıma daha evin önünden ayrılmayan babam yetişti. O da annemi görünce korkmuştu. Sonrası benim içinde karanlıktı...