"Aile kan bağı değil sevgi bağıdır."

Adım Asil, babamın bana bu ismi koymasını hep garip bulmuşumdur. Beni doğurup terk eden kadın soylu olduğu için babam kanın asil derdi peki neden hiç annemin beni terk ettiğini söylememişti ki? Gerçi annem onu da terk etmişti neden böyle biri asil olsun ki?

Babam bana küçükken hep onun geleceğini söylerdi. Hep bekledim bir annemin olmasını ama nafile o kadın hiç gelmedi. Her yıl diğer karne gününde ,doğum gününde ,anneler gününde bir başka günde geleceğini fakat diğer yıl olacağını söylerdi. Beklediğim günlerden biri de orta okul mezuniyetim idi gelmesini ummuştum babam geleceğini söylemişti gelmeyeceğine alışmıştım artık gelmeyeceğini bilmek sinirlenme yol açmıştı ve babama hepsinin onun yüzünden olduğunu söylemiştim. Babamın taştan olduğunu yenilmez biri olduğunu sanardım o gün ama ben ona darbe indirmiştim. O gün bana oda cezası vermişti. Kararımı vermiştim annemi bulacaktım kaçmak için aşağı indiğimde bir odada halam ile hüzünlü konuşan babama şahit olmuştum. Gizlice onları dinledim.

"Hata ettin kardeşim. Ona baştan gerçeği söyleyecektin şu an bu halde olmazdın." Babam ne hata etmişti. Ne gerçeği?

"Abla, lütfen sende yapma her çocuk annesini iyi bilmeli." Her anne iyi değil mi ?

"Fatihhh" sinirlenmişti halam. "O kadın anne değil seni ve benim masum yeğenimi terk edip gitti." Şoka uğramıştım. Annem bizi terk mi etmişti? Gözlerim dolmaya başlamıştı. "Bak seni uyarıyorum o kadını unut artık. Unutamıyorsan da umurumda değil ama eğer ki yeğenimi daha fazla kandırıp üzülmesine yol açarsan onu da alıp seni burada yanlız bırakırım izimizi bile bulamazsın. Yaparım bilirsin."

"Abla ama daha küçük o kaldıramaz." Bilincim gidip gidip geliyordu.

"Onu bu hatları yemeden önce düşünecektin Fatih efendi." Halam mutdaktan çıkmaya hazırlanırken beni görmüştü. Fakat bayılmadan önce ki lafıni duymuştum. "Kızın hep küçük kalmayacak. Aptallık etmeye devam edersen büyüdüğünü bile görmene izin vermem. En güzel şekilde büyütürüm." Bunu dediği an beni görmüştü göz göze geldiğimiz anda bayılmıştım.

Gözümü odamda açtığımda babam ve halam yanımdaydı. İkisine de dolu gözlerle bakmaya başladım.

"Annem bizi terk mi etti?" Cevap vermiyordu. "Neden yaptı?" Halam sinirli bakıyordu babama hadi anlat dercesine. "Baba niye konuşmuyorsun." Sesim yükselmeye başlamıştı. Ağlamaya başladım. " Senin yüzünden mi bıraktı bizi? " Anneme toz konduramıyordum. Babama suç atma uğruna bile olsa annelere toz kondurulur muydu?

Cevap vermemeye devam ediyordu yanlış anlamıştım. Benim yüzümden terk ettiğini sanmıştım. Beni hiç istemediğini. " Benim yüzümden oldu." Bağırdım. Yine bağırdım. Yüksek sesle " benim yüzümden oldu." Demeye devam ediyordum şoka girmiş gibi sürekli söylüyordum. Babam ve halam hayır senin yüzünden değil dese de anlamakta zorluk çekiyordum. Halam babama yumruğu geçirip odadan attı ve bana sarılarak uzun bir süre sakinleşmemi bekledi. Halamın ilk defa gözünden yaş aktığını o gün görmüştüm. Kollarında uyumuştum.

Sabah kalktığımda tüm gece ağlamanın muhteşem ağrısı beynimin içindeydi. Halam da benle uyanmıştı. Ona gerçeği sormam ile tüm gerçeği halamdan öğrenmiştim.

Annem ve babam evli olmadan yedi yıl kadar birlikte olmuşlar. Bir nevi beraber büyümüşlerdi. Babam annemi, ailesi ile tanıştırmış annemin de sadece ablası ile tanışmışlar. Halamın dediğine göre annem çok zengin ama katı bir ailesi vardı. Babam artık işlerin ciddileşmesini istemiş ama sözde annemin ailesi izjn vermemişti babamı ,ailesini, işini yani her şeyini küçümsemişlerdi. Babam iki kere annemin ailesi ile konuşmuş fakat küçümsemeye devam etmişler. Babamın ailesi de artık onları küçümseyen bir aileden gelin almak istememiş babama dayanamayıp yine kabul etmişler. Annem babama eğer ailesini sonsuza kadar terk ederse evleneceklerini ailesinin böyle istediğini söylemiş. Aralarında büyük kavga çıkmış. Buna rağmen babam annemin isteklerini kabul etmiş ve ailesine sırt çevirmişti. Babam o zengin ailenin iğrençliğinden hep ablasına yani halama yakınırmış. Ailesi babamı yine kabul etmeyince halam, annem ile konuşmuş işin aslı o zaman çıkmış sorun ailesinde değil annemdeymiş annem babamla evlenmek istemiyormuş ve ailesinden yardım alarak bu işi planlamışlar. Babamın bu olaylara dayanamayıp annemi terk edeceğini düşünmüş. Babam ise dayanmıştı.

Neden babama kendi söylememesine gelirsek cesaret edememiş bunca yıla haksızlık etmesini istediği kişi kendisi olmamalıydı babam olmalıydı. Büyüyünce babamın kendine layık olmadığını düşünmeye başlamış. Fakat iş işten geçmişti o zamanlar annemin karnında ben varmışım. Duygu durumları yüzünden ve babamla olmak istemediği için çaresiz hissettiği bir zaman yine tartışmaya başlamışlar zaten o aralar hep araları bozulup düzeliyormuş ikisi de sürekli adım atarmış annem de adım atarmış çünkü babama alışmış onla büyümüş dünyayı görmüştü ayrılamıyordu bu işe bir son vermesi gerekiyordu. Tartıştıkları bu vakitte annem başkasını sevmeye başlamış. Babamı aldatmış. Aldattığı adamdan hamile kaldığını düşündüğü için bebeği yani beni aldırmamış. Bütün yalanlar ortaya çıktığı an babam harap olmuş ve annem ile ayrılmışlar.

Annem o süre zarfında diğer adam ile evlenmiş. Ama sonra annemi bir şüphe almış ya bebeği sevdiği adamdan değil de babamdan olursa diye endişelenip test yaptırmış ve endişelendiği gibi çıkmıştı. Artık geç olduğu içinde beni aldıramamış fakat öldürmeye çalıştığı olmuş. Sevgilisinden ayrıldığı vakit benim varlığıma dayanamayıp araba ile son sürat bir ağaca çarpmış. Hastaneye kaldırıldığında babam dayanamayıp gitmişti ve ben erken doğum ile turp gibi doğmuştum. Annem o gün beni babama bırakmış. Dediğine göre son lafı "sana ait olan o çocuğu doğurmaktansa ölmeyi yeğlerdim. Onu al ve bir daha gözükmeyin gözüme."

Babam tüm hayatını bırakıp memleketini beni kabul etmeyen ailesini bırakıp Bursa'ya yerleşmiş halam da dayanamayıp onun peşinden gelerek beni beraber büyüttüler.

Herşeyi öğrendiğim o gün arabaları daha çok sevdim.

Annemin sevdiği papatyaları hiç sevmedim.

O kadının kim olduğunu ögrensemde hiç bir zaman ona sığınmayı istemedim halam ve babam bana yeterdi. Hiç bir zaman çıkıp karışsına hesap sormadım zamanı gelince kendi ayağı ile gelmeliydi. Halam bana öyle öğretti.

Babamı ve halamı her şeyden daha çok sevdim. Arabaları seven ben sokakların tutkunu oldum. Bugün yine mezuniyetdeydim son mezuniyetim de kepi fırlattıktan sonra yasak yarışa katılacaktım. Babam mutlu mutlu bana bakarken onun da dün gece illegal kafes dövüşü yaptığını yüzündeki yaralardan anlıyordum. Halam ise büyük bir gururla kendi gibi dolandırıcı olmadan para kazanacağımı düşünüyordu.

Benim ailem buydu işte ;

Erkekleri dolandıran bir hala.

İllegal dövüşlerde bile bulunan katil bir kafe işletmecisi.

Ben ise Asıl ailemin her haltını yanlışlıkla bana aşıladıkları hız tutkunu bir kız. Bugün avukat diploması almış Asil kız Asil Sezen.

Benim ailem üç kişi ve bu benim eski hikayem.

Yeni hikayem ise bu kepi atıp bir kaç foto çektikten sonra gideceğim bu gece ki o yarışta başlayacaktı.