İşittiğim tek ses kargaların çığlıkları; tenime dokunan tek şey ise soğuk rüzgardı.

Burada ne işimin olduğunu bilmiyordum. Nasıl geldiğimi bilmiyordum. Dudaklarımda kocaman gülümseme yaratacak kadar güzel olan rüyam, kafamı duvarlara vurmama neden olacak kadar kötü bir kâbusa evrilmişti.

Ve bunun olmasına ben izin vermiştim.

İkimize de hayatlarımızı yok etme, tepe taklak etme izni vermiştim.

Hayır, belki de cam parçaları gibi tuzla buz olan bu hayat, sadece benimdi.

Farkında olmadan yapmıştım.

Hayır, farkında olarak yapmıştım.

Kulaklarımı kapatmış ve kafamın içinde durmam için yalvaran o sesleri susturmuştum.

Hayatımda iyi şeylere yol açan neden sonuçlara minnettar kalırken kötü şeylere yol açan neden sonuçları bir halının altına süpürmüştüm.

Ve o halı, her geçen gün güveler tarafından ele geçirilmişti. Gözle görülemeyen güveler.

Instagram: itsperasya