İlk konakta gezinir iken,uzaktan gördüm onu...

Ciddi ve sakindi.

Hiç konuşmadan,tanışmadan yabancı gibi gibi bakıp geçme...

Sonrasında kayboldu ortalıktan.

İki hafta sonra tekrar gördüm ve tanıştırdı bizi konağın görevli hanımı.

Ardından konak içi görevleri yapmak üzere kura çektirdi ve avucuna koyduğu son kağıt parçasını alırken bakıştık...

İlk orda başladi yakın oluşumuz,kokusu,gözleri,inci gibi dişleri...

Orada kalmıştı samimiyetimiz bir adım ötesi yoktu.

Ara ara odasının önünden geçerken göz ucuyla bakmak henüz derin anlamlar ifade edemiyordu.

Bir gün konaktaki çocuklardan biri yere düşüp dizini yaralamış ve ağlarken onun kapısının önünde,o anda kapıya çıktı ve çocuğa ne olduğunu sorarken ben bi anda yanına gidip sert bir tavırla onu umursamaz bi şekilde çocuğun elinden tutup götürdüm.

O ise buna oldukça sinirlenmiş olacaktı ki bana sert bakışlar ile öyle kaldı.

Benden gıcık almıştı bu yüzünden okunuyordu ve bende ondan gıcık almıştım.

Bu demek oluyormuydu ki büyük aşklar nefretle başlar?

Yedi koca senenin ilk tohumları o eylül ayında atılmıştı...

Herşeyden habersiz,iki koca yabancı...

Kara sevdanın ne anlama geldiğini bilenlere,görenlere hissetirecek türden bir yolculuğun başlangıcı...