-TAŞINMA-

Melisten'

Benim için bugün herşey fazlasıyla mükemmel başlamıştı. Yazlıktaydık,sanırım anne ve babanın öğretmen olmasının en güzel yanıda bu,yaz tatili! Havuzdan çıktığım gibi içeri geçtim bizimkiler hala uyuyordu onlara masa hazırlamak isterdim ama daha önemli biriyle meşguldüm onunla Cem ile...Şimdi sizler Cem kim diceksiniz Cem...benim biricik sevgilim iki yıldır konuşuyoruz ama ben ona çocukluğumdan beri aşığım keşke onunla bir kere kahve içme şansım olsaydı ama maalesef yaklaşık beş yıldır aynı şehirlerde bile değiliz.

Telefonu elime aldım dün gece biraz tartışmıştık haklıydım ama Cem bunu asla kabul etmezdi o hiçbir zaman haksız olmazdı, daha doğrusu Cem hiçbir zaman suçunu kabul eden biri olmamıştı.Neyse ki o benim sevgilim onu olduğu gibi kabul etmek zorundayım değiştiremem değiştirmek istedim denedim ama başaramadım beni terketmekle tehdit etmişti bu yüzden onu olduğu gibi kabul etmek zorundaydım.

Telefonu elime aldığım gibi bir bildirim geldi,baktım yazan Cemdi! O mesajı atmıştı aylarca sırf bu mesajı almamak için susmuştum sırf onu kaybetmemek için gelen mesajla birlikte koltuğa oturdum "Bitti artık bana yazma." yazıyordu üstelik cevap vermeme bile izin vermeden engellemişti beni onu aradım açmadı.Napıcaktım şimdi onsuz nasıl yapabilirdim ki?Kalktım odama çıktım herzamanki gibi sessiz ağlamak zorundaydım çünkü annem Cemden ayrıldığımı zannediyordu,bir türlü onu sevmemişti.Yatağın diğer tarafına gidip daha fazla hareket edecek halim olmadığını anladım ve yere çöktüm.

...

"Hadi ama Melis eve dönmemiz lazım nerdesin sen?"diye söylenerek Melisin odasının kapısında bir süre bekledikten sonra içeri girdi Ayla.Etrafa bakındı ama Melis ortalıkta yoktu nerdeydi bu kız evi dolaştı ama Melisi hala bulamıyordu o sırada Melis bahçe kapısından içeri girdi annesine sonra babasına bakıp gülümsedi ve masaya oturdu."Günaydın babacım"gülümseyerek yemeğe başladı Hakan.Ayla çayları doldururken "Valizin hazır mı Meliscim bliyorsun kahvaltıdan sonra eve dönüyoruz?"Melis gülümseyerek kafasını salladı.

İki saat sonunda izmirdeki evlerine gelmişlerdi bütün yol susan Melis hala tek kelime etmiyordu durumu Ayla ne kadar farketsede birşey söylememe taraftarı olarak anahtarı çevirerek kapıyı açtı."Bugün mü çıkıyoruz yola Hakan?"diyerek içeri geçti.Hakan elindeki telefonu masaya bırakırken kafasıyla onayladı ve Melise baktı."Melis biz bugün taşınıyoruz ve sen bu duruma çok sessizsin canın mı sıkkın kızım?"Aylanın yanına oturdu ikiside meraklı gözlerle Melise baktılar.

Gülümseyerek baktı"Hayır sadece Aslıyla aynı okulda olucaz bu durum beni çok mutlu ediyor o yüzden bu kadar sakinim.Yoksa çeşmeyi çok seviyorum bırakamazdım sanırım."diyerek mutfak dolaplarını kontrol edermişçesine dolaplara yaklaşıp gözlerini sildi.Hala kendine gelememişti olanları olma ihtimali olan herşeyi düşünüyordu ve yine nefesi kesilmeye başladı, ne kadar enerjili sevecen mutlu gözüksede içinde herzaman karamsar bir genç kız vardı.

Evden ayrıldılar gökyüzü kararmıştı Melis arabanın camından dışarıyı izliyordu.Yıldızların bir arada olması ve bu kadar güzel gözükmeleri hoşuna gitti fotoğraflarını çekti dayanamadı yazmak istiyordu hem ne kaybedebilirdi belki kendini afettirecek ve kaldıkları yerden devam edeceklerdi?Eli yine klavyeye gitti yazmaya başladı"Cem ben bugün İstanbula geliyorum hani sen demiştin ya ben görmeden birini sevemem uzaktan olmaz diye haklıydın bize bir şans daha vermeni istiyorum lütfen.Seni seviyorum iyi geceler sevgilim..."Mesajı gönderip telefonu kapattı.Ne onu bu kadar heyecanlandıran kendine gelmek istiyordu gülümsedi.Aklına Aslı gelmişti belkide herşey böyle daha güzel olacaktı.Annesi ve babasına baktı onlarda kendi hallerindeydi kafasını tekrar cama çevirdi.

...

Bir süre sonra eve geldiler,bahçeli gayet güzel bir evdi burası.Tamda Ayla hanımın istediği gibiydi bahçeli geniş konumuda okula gayet yakındı.Ayla hanım eve girince önce pencereleri açtı o sırada Hakanla Melis evi düzenlemeye başlamışlardı.

Aradan birkaç saat geçmişti hava kararıyordu ev az çok düzene oturmuştu.Bu onların eve ilk gelişleri değildi,o yüzden işleri kolay bitmişti.Akşam yemeğini yediler,Ayla masayı toparlarken saate baktı saat on ikiyi geçiyordu Melisi odasına gönderdi.Melis annesine birşey söylemeden masadan kalktı onunla vakit geçirmek isterdi ama yalnız kalmak için zaman kolluyordu zaten bu yüzden birşey demeden üst kata çıktı.

Ertesi gün okul vardı o okulda ilk günü olduğu gibi bu seneninde ilk günüydü heyecanlıydı bir o kadarda korkuyordu.Melis yeniliklere alışık bir kız değildi alışkamlıkları ve yaptıklarından oluşuyordu on yedi yılı.Hala düşünüyordu.

Banyoya girdi aynada bir süre kendini izledikten sonra duşa girdi bornozunu giyerek odasına geçti uyumak için hazırlandı yatağa uzandı sokak lambası penceresinden içeri giriyordu,gözü telefonuna takıldı.Bunca saat telefonu eline almamıştı belkide Cem yazmıştır diye düşündü attığı mesaja baktı cevap alamamıştı o sırada Aslının mesajının bildirimi düştü ekrana bir süre ertesi günü konuştular,Melisin uykusuzluğa ve yorgunluğa dayanamayan gözleri kapanmaya başlamıştı bile.

Ertesi gün herkesden erken kalkmıştı,aşağı indi eve sabah güneşinin ışığıyla baktı bu durum çok hoşuna gitmişti eski evlerine güneş çok girmezdi gülümsedi ve pencerenin önündeki koltuğa oturdu esniyordu eğer o gün Melis için önemliyse asla uyuyamazdı.Bir süre sonra anne ve babasıda hazırlanıp aşağı inmişlerdi kahvaltıdan sonra çıktılar Melis annesinin öğretmenlik yaptığı okula çok yakın olduğu için onunla gitmişti.Kısa bir süre sonra okula geldiler annesini öptükten sonra arabadan indi,etrafa bakındı gözleri Aslıyı arıyordu onu görünce yanına gitti sarıldılar.

Aslı gülümseyerek geri çekildi "Evet artık bizde her kanka gibi beraber okuyacağız,okulun altını üstüne getiririz bence ay çok heyecanlandım."yerinde duramıyordu."Saçmalama Aslı zaten yeterince canım sıkkın birde olay çıkarmayalım tatlı tatlı yaşar gideriz lütfen."aynı zamanda yürüyorlardır.Okul oldukça güzeldi anadolu lisesiydi,olanları konuşarak en üst kata 12-A sınıfından içeri girdiler.Nerdeyse herkes sınıftaydı Melis insanlarla göz göze gelmemek için sadece Aslıya bakıyordu cam kenarından üçüncü sıraya oturdular.

"Aslı herkes neden bana bakıyor yüzümde birşey mi var?"Aslı gülümseyerek Melise baktı"Hayır hayatım onlar sadece biraz garipler sen boşver onları ben sana asıl sınıfı tanıtmadım bak şu en öndeki sarışın olan Yağmur gereksiz havalara giren sinsi tipler olur ya sınıfın o rolü o üstlendi salak bir tip kısacası."gülümseyerek sınıfın kapısından içeri giren hocaya bakar.

Hoca Melisi görünce onu tahtaya çıkardı"Evet bu son senenizde sınıfınıza bir arkadaşınız dahil oldu Melis kendini tanıtmak is-" hoca sözünü tamamlamadan kapı çaldı herkes kapıya baktı.İçeriye dörtlü erkek grubu girmişti en arkadaki hala telefona bakıyor diğer ikisi konuşuyor en öndeki ise gülümseyerek hocaya bakıyordu.Hoca kaşlarını çatarak onlara baktı.

"Hocam Günaydın!Sizi görünce aydı güneşim görmeyeli yakışıklılığınızdan hiçbirşey kaybetmemişsiniz size hayran kalmamak elde değil sınıfa bakarak şöyle devam etti tam kadro de-"

"Geçin yerlerinize ilk günden geç kalıyorsunuz utanmadan hala konuşuyorsun Tuna"hoca oldukça ciddi ve sinirliydi Melisde dahil olmak üzere hepsini yerlerine gönderdi.

Melis tam sırasının yanına geldiğinde içlerinden birine çarptı"Pardon"diyerek yerine oturdu.Aslı şaşırmış bir şekilde Melise bakıyordu."Melis o da burda tansiyonum düşüyor tut beni"Melis kaşlarını çatarak fısıldadı "Kim burda Aslı noluyor?"Aslı arka tarafa baktıktan sonra Melise yaklaştı"Ya Kenan dedim ya sana okulda herkes tarafından bilinen bir gurup var falan diye o çocuk kumral uzun yakışıklı olan çocuk kısacası enişten."gülümseyerek etrafa bakındı.

Sınıfta bir sohbet dönüyordu Aslı her ne kadar dahil olsada Melis sadece dinlemekle yetiniyordu,sınıfa bakındı herkes sohbet ediyordu gözü en arka sırada Kenanın yanında oturan çocuğa takıldı o da konuşmuyor elinde telefonla ilgileniyordu sınıfa girdiği esnadan beri öyleydi.Kafasını kaldırıp Melise baktı,utanınca önüne dönerek Aslıyı dinlemeye başladı.İlk ders böyle bitmişti Melis güneşin ışığı rüzgarın o güzel esintisini bedeninde hissetmek istemişti Aslıyla beraber bahçeye indi boş olan bir banka oturdular burdan okulun her köşesi gözüküyordu.Aslı Melise dönerek gülümsedi bir süre baktıktan sonra konuştu"Sen derste Güneyi mi izliyordun yoksa bana mı öyle geldi?"gülüyordu.Melisde ona baktı"Güney kim ben kimseyi izlemedim."

Aslı gülümsemesini arttırarak cevap verdi"Aşkım şu kapıdan çıkan grubun lideri Kenanın arkadaşı şu arkadaki ikisi Tunayla Arda gayet tatlı çocuklar ama Güney bir tık dengesiz sen o yüzden başkasını bul derim."Melis Aslıyı dinlerken o tarafa doğru baktı gerçektende anlattığı kadar vardı kıvırcık saçlarını düzeltirken etrafa sert bir bakış atıyordu Güney.

Hepsini boşverip etrafa bakınmaya başladı,Aslı hala birilerini anlatıyordu.Melisin ilk defa kendinden çok konuşan bir arkadaşı vardı gülümseyerek onu dinlemeye başladı sohbetini çok seviyordu,yüzüne gelen siyah saçlarını geriye atarken gözü arka tarafdaki topluluğa takıldı.

Tesadüfler insanlar için çok büyük bir oyundurNeden olduğunu anlayamaz insan neden şimdi diye düşünür...iyisiyle kötüsüyle gelir tesadüfler bazen sizi bambaşka bir evreye taşır bazen ise bambaşka bir çukura sürükler...Her tesadüf güzel değildir.Dünyanın küçük olması sizin beklenmedik anlarda beklenmedik yerde birilerine denk gelmeniz her zaman ışıklarınızı yakmaz.Belkide sadece ışıkları zamansız ve düzensiz yakarak aklınızı karıştırır o ışığın ne anlama geldiğini bilemezsiniz.Bazı tesadüfler can yakabilir.