Ben Alisa . 2 ay önce trafik kazasında annemi ve babamı kaybettim ve ailenin tek çocuğuydum . Onlardan sonra kimsem kalmadı ,kimse bana sahip çıkmadı. Halam ve eniştem yüzüme bile bakamıyordu !

Sadece cenazede biraz benle ilgilendi sonra gözden kayboldu anlaşılan onlara yük olmamı istemiyorlardı.

Bende ailemden kalmış birazcık parayla kendime bir ev kiraladım içinide eski evimizdeki eşyalarla doldurdum böylelikle paranın kalanı okulum için ayrıldı.

Okula ödediğim paradan dolayı nerdeyse hiç param kalmadı işe ihtiyacım vardı uzun bir süre olayın etkisinden çıkamamıştım dışarı bile çıkmadım ancak evimize el konmasıyla işe başlamam gerektiğini anladım.

Bugün bir pastanede işe başladım işlek bir bölgede lüks bir pastaneydi. Ancak yakınlarında bar vardı ve geceleri tehlikeli olabilirdi. Zaten 8’de çıkıyorum birşey olmaz diyerek kabul ettim.

Bugün ilk iş günüm başlıyor,yeni hayatıma adım atıyorum.

Gözümü açıp bu şekilde düşüncelere boğulalı 20 dk kadar oldu. Ancak ayılabilmiştim.

Yataktan inip yüzümü yıkamak için banyoya girdim işlerimi halledip çıktım ardından şipşak bir kahvaltı ettim. Normal bir siyah t-shirt ve altıma baggy kot giyip saçlarını tokayla topladım. Aynada kendime bakarken biraz makyaj yapsam yetişirim diyerek masama geçtim.

Göz altlarımı hafif kahverengiyle belirginleştirdikten sonra göz kalemiyle göz ucuma küçük bir eyeliner çektim. Mascara da sürdükten sonra dudağıma nemlendirici sürüp evden hızla çıktım.

Güzel bir yaz günüydü umarım alışırım…

Pastaneye geldiğimde ilk iş patronun odasına gittim bana ilk başta mutfağı arka odaları vs. Gösterip hemen önlük verdi. İşe başlama saatim gelmişti.

İyi gidiyordum ancak insanların emir yağmuruna tutulmuştum çalışanlar bile bana üstten üstten konuşuyordu sinirlerim bozulmuştu ancak ilk iş günümden sorun yaratmak istemedim.

18:00 P.M.

Garsonlardan biri olan inciyle hemen kaynaşmıştık onunda yeni geldiğini öğrendim biraz sahile gidip oturmayı teklif etti bende iş sonrası olabileceğini söyledim.

20:00 P.M.

Herkes işini bitirmişti pastaneyi kapatmak bana kaldı en son inciyle kapatıp yola koyulduk.

15 dk mesafeli sahile geldiğimizde içimi huzur kapladı temiz hava iyi gelmişti.

İnciyle uzun uzun sohbet ettik ,

Saatin nasıl geçtiğini anlamamıştık saate baktığımda 01:56 olduğunu gördüm o an afalladım yarında iş vardı ve eve gitmezsem uykumu alamayacaktım .inciyle vedalaştıktan sonra hızla eve doğru yürümeye başladım.

Sokak zifiri karanlıktı barın etrafından geçerken takip edilme hissiyle arkama baktım 3 tane sarhoş olduğunu düşündüğüm adam bana sırıtarak bakıyordu ve yavaş adımlarla yaklaşıyorlardı. O an aşşırı korktum bir mucize bekledim çünkü son olaylardan sonra can güvenliğim sıfır.

Arka arkaya giderken duvara çarptım o an kalbim durdu sanki. Adamlar kahkaha attı ve dibime kdr gelmeye başladılar .

“GİDİN BURDAN UZAK DURUN SİZİ ŞİKAYET EDERİM”

‘AHAHAHAHAHA ne kadar komik bir bayan’

Diğer adamlarda katılarak layık layık güldüler

“BAYANI GÖTÜNE SOK GERİZEKALI UZAK DUR BENDEN GİDŞN BURDAN HEMENNN”

‘Aaaa güzelim hiç olurmu daha çok işimiz var senle’

Diğer adam konuşmuştu.

Üstüme doğru yürüdü ve elini uzattığı an son çare özel bölgesine tekme attım .

Gözümü açtığımda yere doğru çömelmiş acı içinde kıvranıyordu. Diğerleride o kadar sarhoştuki olayı kavrayamamıştı.

O an son çare çığlığı bastım.

Bir kaç silah sesi aynı anda patladı o an şok içinde kaldım gözümü açmaya aşşırı korktum. Sesler kesildiğinde yavaşça gözümü açmaya çalıştım titriyordum.

Gözümü açmamla 2 çift koyu kahve gözlerin bana baktığını gördüm . Bana bakıyordu , evet bana.

Önüme baktığımda o 3 adam yere serilmiş kan içinde yatıyordu . O an çığlık attım ve elimle ağzımı kapatarak hıçkırarak ağlamaya başladım çok kötüydüm . Ailemden sonra başka insanların ölüsünü görmeye tahammül edemezdim. O an kafama dank etti ‘cinayet’ olmuştu.

Evet evet cinayet. Ellerimi tutan ellere hızla baktım o adam yanımda duruyordu şimdide . Ne zaman geldi hiç görmedim. Ellerimi sakinleştirmek istercesine tutuyordu yavaşça indirdi. Ve gözlerimin içine bakarak ona odaklanmamı istedi.

Ona baktığımda konuşmaya başladı.

O an gözüm arkasına kaydı o 3 adamı simsiyah giyinmiş bir kaç adam taşıyordu.

‘Alisa?’

Önümdeki adama döndüm .

‘Duydun mu beni bak sen suçlu değilsin onlar hakettiği cezayı alacak ve buna sen karar vereceksin tamam mı?’

“N-nasıl?”

‘Onları şuan depoya gönderiyorum ister işkence iste ister direkt ölümlerini sana kalmış’

“İnsan öldürmek bu kadar basit mi!?”

‘Evet’ bunu söylerken gökyüzüne bakmıştı sanki içini bir hüzün kaplamış gibiydi. Ancak çok duygusuz duruyordu .

‘Şimdi seni evine bırakacağım yarın akşam dokuzda seni evinden alacağım haberin olsun.’

Çok net konuşmuştu bana birşey bile sormadan kafasına göre plan yapmıştı çok sinirim bozuldu ancak halim yoktu .

“Tamam, eve gitmek istiyorum “

Bunu dememle bir araba önümüzde durdu. Siyah lüks ve son model özel bir arabaydı şok oldum ne kadar zengindi bu adam. Ama bana niye yardım ettiki ve bu saatte burada ne işi vardı.

Arabaya bindim ama hala çok korkuyordum adama güvenmelimiydim acaba.

Uyandığımda bir odanın içindeydim. Kendi odam.

Bir süre neler olduğunu idrak etmeye çalıştım. Herşey gözümün önüne gelince rüya olduğunu düşünmeye başladım . Ama çok etkileyiciydi . En son arabaya binmiştim evde olmam imkansız. Ama üstümde hala dün giydiklerim vardı . İş çok karışmaya başladı .

O an düşüncelerden ayrılmamı sağlayan telefonun sesi oldu tanınmayan bir numaradan mesaj.

Hemen açıp baktım.

-0537*

Dünkü olaydan sonra umarım iyi dinlenmişsindir. Bugün işe gitme zaten geç kaldın . Akşam 9’da almaya geleceğim.

Merak etme seni evine bırakıp çıktım evinde 1 dakika bile kalmadım .

Ne yani herşey gerçekmiydi!?

Odada kendi kendime dolanarak düşünmeye başladım. Kafayı yiyecektim. Hemen banyoya girdim aynada kendimi görünce bir an kendimden tiksindim çok kötü haldeydim. Hemen duşa girdim .

Uzun süre duş altında kaldıktan sonra havluyla odama çıktım . Saate baktığımda 12:59 olduğunu gördüm 1 olmuştu bile.

Hızla üstümü giyinip saçlarımı kuruttum . Ardından kahvaltı etmek için mutfağa girdim . Hiç bir şey yapmak istemiyordum ama mecburdum. Mısır gevreğine süt koyup yemeye başladım. Kahvaltım bittiğinde salona geçtim haberleri açtım acaba o adamların vurulduğu hakkında haber var mı diye ancak bir kanal bile bu konu hakkında konuşmamıştı hayret içinde kaldım.

O kadar ses, silahlar, insanlar.

Bir kişi bile görmedimi yani?

Kafayı yiyecektim hızla salondan çıktım .

Saat 3 olmuştu ve ben kafama takmamak için internette geziniyordum. Ancak patronum mesaj atınca dudaksadım. Ben bu adamı tamamen unutmuştum.

-PATRON

Alisa bugün neden gelemediğini biliyorum hastalığın için geçmiş olsun demek istedim hızlıca iğleşip işe en kısa zamanda dönmen dileğiyle.

NEĞĞ bu kadarıda şaka olmalıydı. Hemen teşekkürler yazıp telefonu kapattım bu adam mı herkese hakkımda bahane sunuyordu. Ama kim ki bu niye herşeyime karışıyor!?

Bir yandan minnet duygusu hissettim hem o adamlardan beni kurtardı hemde kendime gelmemi sağladı . Eve bıraktı , herkese mazeret sunup işin içinden beni çıkardı.

Oha alisa bu adam daha napsın borçlusun artık ona!