——————————————————————————————————————————————————————————————————

Bir çift elin beni zorla dürtmesiyle gözlerimi hafif araladım.

Gözlerim kamaştığı için yüzümü buruşturdum.

Tam o sırada ;

-‘ALİSA İYİ MİSİN!? Bi ağrın var mı?’

Bu ses tanıdık hem de çok!

Gözlerimi açtım tam karşımda bora vardı.

Neler olduğunu sorgulamaya çalıştım neredeydim ben!

Bora konuşmaya başladı.

-‘Alisa, hepsi benim suçum seni bırakmamalıydım , dinlememeliydim . Çok özür dilerim çok.. sen uyandın ya şuan hiç olmadığım kadar mutluyum..’

Gözlerinde parıltı vardı sanki!

Hayır gerizekalı o ışığın yansıması🤦🏻‍♀️

Sus iç ses!

O an anladım . Araba çarpmış olmalıydı!

Bora’ya kısa bir bakış attım ona sinirliydim. Ama onun bana araba çarpmasıyla bir ilgisi yoktu kendini suçlu görmüştü.

-“iyiyim.”

-‘ Peki bir yerinde ağrı var mı sargın nasıl?’

O söyleyene kadar sargımdan haberim bile yoktu. Şaşkınlıkla ona baktım anlamış olacak ki ;

-‘ sırtında..’

Bir şey diyemedim.

Sesssizce düşünmeye devam ettiğim sırada bora tekrar konuştu.

-‘karnın aç mı?’

-“ sanırım . Hemşire çağırırsan mutlu olurum.” Hiç keyfim yoktu . Hele ki o rüyadan sonra. Yoksa kabus mu demeliyim. Ama annemin olduğu bir rüya nasıl kabus olsun ki… ona tekrar sarıldığımı hissettim, onu tekrar ayakta gördüm… çok güzel nir histi.

Beni düşüncelerimden ayıran şey bora’nın sesi oldu.

-‘Aylin . Az önce rüyanda ne gördün? Söylemek istemeyebilirsin ama bak kendimi bundan sorumlu hissediyorum sana karşı iyiliğim dokunsun istiyorum . Sonrada yollarımızı ayırırız ama nolursun beni vicdan azabıyla bırakma.’

Bu iri adamın dış görünüşüyle şuan söyledikleri aşşırı uyumsuz gelmeye başladı. Demek ki bu adamında kalbi vardı.

-“bak . Senin yüzünden olan birşey yok sen nerden bilebilirdin ki böyle olacağını hem için rahat olsun hakkımda helal. Tabii varsa… “

Cümlemi bitirdiğimde ayağ kalktı burukça gülümseyip dışarı çıktı pek ikna olmamış gibiydi.

Bir süre öylece oturdum canım sıkıldığı için televizyonu açtım yattığım yerden kalkamıyordum.

Sadece haber kanallarının çalıştığını görünce moralim düştü ama olsun biraz bilgi sahibi olmanın zararı yok. İzlemeye başladım. 5 dakika kadar izledikten sonra yeni bir haber dikkatimi çekti kaza anını kameralardan yakalamışlardı.

O an şok oldum pür dikkat izlemeye başladım. Kaza olduğu anda boranın koşuşunu gördüm resmen arkamdan bağırmıştı ama dalgınlığıma gelmişti ve bora kazayı önleyememişti. O anki suratını gördüğümde çok üzüldüm yıkılmıştı. Sanki daha önce yaşamışta benim o halimi görünce tramvası tetiklenmiş gibiydi. Benim için ne kadar korktuğunu 20 saniyelik videoda belli etmişti.

O an kendimi kötü hissettim keşke ona moral verseydim . Benim için ne kadar korkmuş.

Bizim haberimiz bitiğinde içeri bir hemşire girdi. yemek getirdiğini söyleyip yanıma yaklaştı.

H: Alisa hanım bir ağrınız var mı?

-“hayır, sanırım daha anestezinin etkisi geçmemiştir.”

H: çok güzel. Ancak yarım saat sonra ağrılarınız başlayabilir başladığında bir hemşire çağırmayı unutmayın lütfen.

Tamam diyerek hemşirenin çıkmasını bekledim kadın çıkar çıkmaz arkasından bora içeri girdi.

Nasıl olduğumu sordu ,bir şeye ihtiyacım olup olmadığını sordu,ardından da yanımdaki koltuğa oturup ben yemek yerken telefona bakmaya başladı.

Bir süre sonra yemeğim bitti, hemşire beni muayene etti. Sadece biraz ağrım vardı ancak vücudumda büyük bir hasar yoktu.

Akşam saat 11’e geliyordu.

-“Bora”

-‘efendim’

-“ne zaman eve gidebilirim?”

-‘bu hafta içi olabilir ama önce iyileşmeye bak.’

-“peki, ama ben çok sıkıldım bari oyun falan oynayalım.”

-‘oyun mu?’

-“evett, herhangi birşey olur sen yeter ki okeyle”

Hafif kahkaha attı. Ardından;

-‘oyun demeke ha, madem öyle istiyorsun, tamam yarın sabah bizimkiler monopoly getirir sana oynarız. Ama şimdi uyu ve dinlen kendini çok yordun”

-“tamam tamam yatıyorum ben iyi gecelerrr.”

Cümlem biter bitmez gözümü kapatıp yerleşmiştim .

odadaki tıkır tıkır seslerden dolayı gözüm aralandı, ancak kimse yoktu!

kim di bu?