Hafsa bavulunu hazırlamıştı ve artık Harmantepe köyüne gitmek için hazırdı.

Bavulu gören Kamuran Hafsa’ya dönerek; “ hayrola kızım nereye gidiyorsun “ der.

Hafsa buna karşılık; “ artık dayanma gücüm kalmadı ana Halilimi çok özledim “ der.

Kamuran bunun üzerine; “ kızım orası terör kaynar, hem nerede kalacaksın yapma böyle gözünü seveyim, güzelim Urfa’nın nesi var “ der.

Tam konuşmanın ortasında Halil İbrahim ve Hafsa’nın oğlu İsmail gelir.

İsmail bavulu görünce; “ ne oldu anne nereye gidiyoruz “ der.

Hafsa oğlunun başını sıvazlayarak; “ sen bir yere gelmiyorsun ben gidiyorum “ der.

Kamuran bir anda atılıp; “ şuncacık çocuğa acı, babası zaten yaban ellerde kimseye acımıyorsan şu sabiye acı “ der.

Hafsa ağlayarak; “ yeter artık ana dayanamıyorum, hem bu kan davası nereye kadar sürecek, kayınbabam İzzet de kan davasına kurban gitti unutma “ der.

Kamuranın gözünden bir damla yaş akar ve; ne diyeyim kızım haklısın o zaman biraz bekle de ben de bavulumu hazırlayayım bende geliyorum seninle “ der.

İsmail birden atılıp; “ yaşasıııınnn ! Babamı görmeye gidiyoruz “ der.

Vatan Timi iz sürmekten yorulmuşlardı ve bir kuytuda dinlenip Kumanyalarını açmışlardı.

Hulusinin kumanyasını gören Ömer; “ ooo Hulusi gardaş sana kavurma denk gelmiş, istersen değişebiliriz fasülye ile “ der.

Hulusi bunun üzerine; “ ayıpsın gardaş ver hele elindekini “ der.

Ömer, Hulusiye elinde ki Fasülyeyi verdiğinde Hulusi gülerek; “ gardaş şimdi ikisi de benim oldu sen yeme “ der.

Halil İbrahim Astsubay birden kalkıp; “ yeter bu kadar oturduğunuz kalkın hadi komutanı bulmamız gerek “ der.

Yosunlu Dere kampında kamera açılır ve Salih Üsteğmen kameranın karşısına geçer.

Salih’in kamera karşısına geçtiğini gören Yaşlı adam: “ Komutanım bu çakalları sevindirecek bir şey söyleme, dünya da ki tek varlığım olan hanımım göçtü varsın bende göçeyim, sakın TC teröristlere silah satıyor deme, vatanımıza leke sürme vatan sağolsun “ der.

Salih Üsteğmen kameraya bakarak; “ Türkiye teröristlere silah satmaz satan varsa da o Ermeni soyundandır “ der.

Şivan buna sinirlenir ve tabanca ile yaşlı adamı tam alnının ortasından vurur.

Bunu gören Salih yüksek bir ses ile; “ ulan Şivan yemin ederim ki senin etini lime lime edip itlere yedireceğim “ der.

Şivan, Salihi yakasından tutarak; “ bana bak lan Salih “ der.

Ve devamını getirmeye kalmadan Salih Üsteğmen Şivanın burnuna kafa atıp burnunu kırar.

Şivan zor bela yerden kalkar ve; “ buna yaşamak kadar haram bişey yok lan asın lan bunu “ der.

Teröristlerden adı Cevat olan bir adam; “ Şivan komutan Ezman Başkanla ters düşmeyelim “ der.

Şivan bunun üzerine sinirlenerek; “ Ezman denilen adamın yüzünü bile görmedik yüzünü görmediğimiz adama neden çalışıyoruz “ der.

Demesiyle birlikte bütün teröristler Tüfeklerini Şivana doğrultur.

BÖLÜM SONU

YORUM YAPMAYI VE OY VERMEYİ UNUTMAYIN❤️