Yeni Üyelik
2.
Bölüm

2.bölüm

@yourwriterr1

Merhabalarrr yine yazarınız geldiii

Bugünün 2.bölümü bu, sizler için durmayıp bir bölüm daha yazıyorum.

 

İyi okumalar canlarımm❤️‍🩹

 

"Pia kalk artık ,ders saatine yetişmen gerekiyor ve senin hazırlanman 1 saat sürüyor resmen."

 

Pia beni duysun diye sesimi yükseltip konuşuyordum, tamam belki bende erken uyanmıyordum ama en azından zamanında kalkıp derslerime yetişiyordum. Şuan kahvaltı hazırlıyordum erkenden kalkıp hazırlanmıştım.

 

Kahvaltımı yiyip kütüphaneye gidecektim. Bugün ki derslerim öğleden sonraydı. Pia'dan ses gelmeyince odasına gittim ama bulamadım banyodan gelen su sesiyle duşa girdiğini anlamıştım.

 

Mutfağa geçip yemeğimi yedim ve evden çıkmak için çantamı odadan aldım. Telefonumu şarjdan çıkarıp çantama attım. Bu sırada Pia duştan çıkmış kahvaltı yapıyordu.

 

"Günaydınnn" diyip yanağına bir öpücük bıraktım.

 

"Günaydın canım. Ben anlamıyorum ki ne bu enerji, sabahın köründe nasıl kalkıp böyle enerjik olabiliyorsun anlamıyorum."

 

"Ne yapayım ağlayayım mı ? Neyse neyse ben çıkıyorum kütüphaneye gidecem sende yedikten sonra buraları toplayıp derse geç hemen devamsızlıktan kalacaksın bak."

 

"Birincisi benim yerime yoklamada imza atıyor arkadaşım yani sınıfta kalmam, ikincisi buraları toplamaya toplamayacağım, üçüncüsü dikkatli git vardığın zaman mesaj at sessize alıyorsun telefonunu merak ediyorum seni."

 

"Emredersin hanımefendi, görüşürüz." Hızlı adımlarla evden çıkıp otobüs durağına geldim.

 

Kütüphane giden otobüse binip cam kenarına oturdum. Kütüphaneye gelip boş olan yere hemen oturdum çünkü kapıyorlardı hemen.

 

Kitaplarımı çıkarıp masaya bıraktım telefonumu çantamdan sessize almak için çıkardım o sırada kaan'nın bildirim çubuğundan yazdığını gördüm .

 

Kaan: eee var mıymış boş zamanın ?

↪️ maalesef kütüphaneye geldim öğleden sonrada dersim var, üzgünüm.

 

Pia'ya geldiğime dair mesaj attıktan sonra telefonu sessize aldım.

 

Hiç de üzgün değildim, onun bana olan hislerini biliyordum ümit vermemek için de pek konuşmamaya çalışıyordum. Kaan ile üniversite de tanıştım. İyi ,hoş çocuk ama benden hoşlanması bile ondan uzaklaşmama neden oluyordu.

 

Okulum bitene kadar bu işlerden uzak durmaya kendime söz vermiştim sözümde de baya iyi duruyordum.

 

Saat sekiz buçukta buraya gelmiştim yaklaşık 3 saattir ders çalışıyordum kahve almak için aşağıya büfe tarzı kantine indim.

 

Kahvemi alıp dışarıya çıktım boş gördüğüm bir banka oturup kahvemi yudumlamaya başladım. İnstagrama girip biraz reels izledikten sonra telefonu kapattım.

 

"Merhaba oturabilir miyim? "

 

Arkamda duyduğum yabancı ses ile ona doğru döndüm. Bu adamı daha önce görmüştüm sanki ama çıkaramıyordum.

 

Uzun boylu,esmer bir adamdı. Pia burda olsa çoktan salyalarını akıtırdı. Gerçekten yakışıklı çünkü.

 

"Başka boş yer yok mu?"

 

"Yok her yeri kapmışlar sizi yalnız görünce geleyim dedim, rahatsız olacaksanız gidebilirim."

 

"Oturabilirsin sorun yok."

 

"Adın ne? "

 

"Roza, senin?"

 

"Alparslan,memnun oldum."

 

"Bende memnun oldum , sanki seni daha önce görmüş gibiyim ama çıkaramıyorum." Dedim.

 

"Olabilir sürekli buradayım seni de görüyorum "

 

"Ders çalışmaya mı geliyorsun?

 

Yok artık roza bu adam mı ders çalışacak.

 

"Yok ,buranın sahibi benim."

 

"Ne? Şaka mı yapıyorsun? "

 

"Yoo bunun şakası mı olur gerçekten öyleyim."

 

"Anladım. Neyse ben ders başına geçeyim."

 

"Tabi, iyi çalışmalar."

 

"Teşekkür ederim. "

 

Hızlıca yanından ayrılıp içeriye geçtim. Demek bu yüzden yüzü tanıdık geliyordu kayıt yaparken normalde o değil de kayıtlara bakan kişi kayıt yapıyor ama o gün onu gördüğüme baya eminim.

 

Biraz daha ders çalıştıktan sonra eşyalarımı toplayıp okula geçtim. Gün boyu baya yorulmuştum. Okulda ki derslerim bittikten sonra durağa geçip otobüs beklemeye başladım.

 

Eve giden otobüs geldi ama içeride nefes bile alınacak yer olmadığını gördüğüm zaman yeni bir otobüs beklemeye başladım.

 

Ne bekliyorsun roza bu saate İstanbul kalabalığında boş otobüs bulacağını mı? Bende ki de hayal işte. Durağın önünde siyah bir araba durdu . Camı indirdiği zaman kütüphanede tanıştığım adamı gördüm.

 

"Merhaba istersen seni gideceğin yere bırakabilirim. "

 

"Merhaba, hayır ben otobüs beklesem daha iyi olur."

 

"Kötü biri değilim, geçerken gördüm ve iyilik yapmak istedim. Sırada ki otobüs gelene kadar daha çok yorulursun."

 

O sırada arkada gelen otobüsü gördüm .

 

"Beklememe gerek kalmadı geldi bile."

 

 

Cevap vermesini beklemeden duran otobüse bindim nedensizce kalbim çok hızlı atmaya başlamıştı. Hayır Roza kendine sözün vardı unuttun mu?

 

 

 

Ve bu bölüm de bitti.

 

Bölüm hakkında fikirleri alalım.

 

Alparslan'ı nasıl buldunuz?

 

Roza?

 

Pia pekiii?

 

İyi günler canlarımm❤️‍🩹

 

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum,lütfen atlamayın.

 

 

 

 

 

 

 

 

Loading...
0%