3. Bölüm...

İLKLER

İnsanın ilkleri oluyor hayatta anneme sorsan , onun için ilk " anne " demem çok özelmiş çünkü abimin ilk kelimesi " baba " olurken , Selim'in " gol " olmuş o günü hatırlıyorum abimle babam maç izlerken son gelen golle sevinip evde gol diye bagirmislardi ve Selim de bir anda elindeki oyuncağı havaya atıp " gol " diye bagirmisti o anda evde bir sessizlik olmuştu sadece Selim'in sesi yankılanıyordu . İlk kelimesi gol olduğundan mıdır bilmem selim hep futbol oynamayı sevdi mahalledeki tüm maçlarda oynar eve dizleri kan içinde gelirdi yani bu durumda " anne " kelimesiyle annemin favorisi bendim . Babama sorsan ilk boyama tecrübem galiba , 8 yaşlarında falandım babam bir yaz eve badana yapmış duvarları boyuyordu bende ona yardım etmek istemiştim , babam da oyalanayim diye elime küçük bir fırça vermiş boyamam için bir köşe göstermişti , ama ben o köşeyi boyamak yerine evimizin gri olan kapımızı boyamiştim tabi annem görünce kızmış babam görünce övünmüştü çünkü onunla beraber ilk yaptığım etkinlik olması onu çok mutlu etmişti , baştan aşağı gri olan kapıyı boyum ancak yarısa yettiği için yarıya kadar boyamiştim yarı gri yarı pembe olan evinizin kapısını ... ilklerim bu kadarla sınırlı değil tabi insan yaşadıkça ilkleri oluyor ve ben ilkler listemi gün geçtikçe yenilerini dolduruyordum ...

🌈🌈🌈

Elimdeki peçeteyle gözlerimi silip önümdeki laptop kapattım , bu k drama senaristlerinin hiç acımasi yoktu neden mutsuz son olmak zorundaydi ki ah kulağımda poyraz Karayel'in repliği yankılandı " tarih mutsuzlari yazar " bir an poyraz Karayel'i açıp Ayşegül'ün ölüm sahnesini izleyip kendime acı cektirecegim sırada odamın kapısı çaldı , daha gir demeden odaya dalan Selime ters bir bakış attım selim elini yüzünün önüne yelpaze yapar gibi sallayıp " 000 burası fena halde k drama kokuyor yine ağlamışısın bakıyorum " önümdeki peçete yığınını eliyle işaret eden Selime ters bakışlar atmaya devam ederek " ne istiyorsun " dedim selim benim bakışlarımı görmezden gelerek " uğurlu formamı bulamıyorum anneme soracaktım " Hatice teyzeye gitmiş "

" uğurlu forman mı ? " bir an aklıma gelen düşünceyle gülümsedim .

" Annem yıkamıştı onu balkona bak kurumuştur " selim aldığı cevapla olduğu yerde donup kaldı bir an nefes almayı bıraktığını bile sandım ve bir anda odamdan " hayır " diye bağırarak çıktı , bende arkasından giderken az önce izlediğim dizinin etkisinden çıkmıştım çünkü evde birazdan cümbüş vardı Selim'in uğuru kaçmasın diye hiç yıkamadigi forma yıkanmışti ve nasıl tepki vereceği merak konusuydu ve bu da Selim'in ilki olarak tarihe geçecekti ...

☘️☘️☘️

Dün gece selim beklediğim gibi ortalığı birbirine katmıştı bir daha maç oynamayacağıni söylemişti başta kızsa da sonra babam onunla bir konuşma yapmıştı , kendisine güvenmesi gerektiğini maçları forma sayesinde değil de kendi yeteneğiyle kazandığını anlatan bir konuşma , selim bu konuşmadan ne kadar etkilendi bilmiyorum ama maçtan uzun bir sure uzak duramıyacağını biliyorum yakında sahalara döner bu sefer formayla değilde öz güveniyle ..

🦋🦋🦋

Üzerimdeki montun ceplerinden eldivenlerini çıkarıp ellerime takarak ellerimi çırptım ." Bekle beni soğuk ben geliyorum " diyerek evden çıktım.Buz gibi soğuğu iliklerime kadar hissederken durağa varmıştım , kulağımda yalının şarkısı çalarken gelen tramvaya binmiş bir kenara tutunmuştum . Kulağımda şarkı değişirken tramvaya takım elbiseli bir adam bindi üzerindeki herşey ben pahalıyım diye bağırken etrafa bir göz atıp hiç bir yere tutunmadan ayakta kaldı tramvay sallanınca bir sendeleyip bir anda hemen yanındaki tutunma yerine sımsıkı tutununca istem dışı gülümsedim.İneceğim durağa geldiğimde insanların arasından sıyrılarak indim .

☘️☘️☘️

" Ben iğne istemiyorum baba "diye ağlayan çocuğun yanında oturmuş onu ikna etmeye çalışıyordum

" bak çok az acıyacak "

" hayır hayır istemiyorum "

" bak sadece damar yolu açacağım sana çikolata veririm " diyerek cebimde hep bulundurduğum çikolatardan bir tane çıkarak çocuğa uzattım çocuk çikolata göz ucuyla bir bakış atıp yanında oturan babasına ağlayan gözlerle bakarak " baba istemiyorum ne olur gidelim " çocuğun gözyaşlarını silen baba " iğnesiz olmaz mı ? " diye sormasıyla ne soyleyeceğimi bilemedim bir an . " Bakın beyfendi " diye konuşacağım sırada benden önce başka biri tamamlamıştı cümlemi ." Damar yolunu iğnesiz açacak bir hastane bulunmadılar henüz beyfendi " sesin geldiği yöne döndüğüm zaman onu gördüm tramvay da gördüğüm takım elbiseli adamı . üzerindeki takım elbiseyi çıkarmış doktor önlüğü giymişti gözlerim üzerinde dolandıktan sonra önlüğünün üzerindeki ismi takılı kaldı ....

3.Bölümün Sonu