5. Bölüm...

Geçmişin sayfaları

Aynanın karşında kendimi son kez kontrol ettim çiçekli dizlerimin üzerinde biten mavi elbisem ve uçlarını dalga dalga yaptığım saçlarımla hazırdım ceket ve çantamı alarak odamdan çıktım

" anne ben gidiyorum " diye seslendim

" erken gel geç kalma " diye annemin sesinin evin hangi açısından geldiğini anlamasam da " tamam " diyerek evden çıktım çapraz taktığım çantamdan kulağımı çıkarıp müzik dinleyeceğim sırada karşı binadan çıkan Aysuyla karşılaştım

aaa neşe bu ne güzel tesadüf " gözleri hızla üzerimde gezinip imali bir ifadeyle nereye böyle randevun falan mi var ? "

" bir arkadaşımla buluşacağım iyi akşamlar " diyerek yoluma gitmek istesem de Aysu aynı fikirde değildi

"bu aralar Okan'ı etrafımda göremiyorum "

"anlamadım " dedim

"Okan diyorum ya abin benden kolay vazgeçti sorsan çok aşık ama şimdi ortalıkta yok "

" sözlendin ya sen " dedim sert bir dille belirtmek ister gibi

" ah canım ne olacak gelin ata binmiş ya kısmet demiş belli mi olur belki sözlümden sıkılırım "

" bana bak " dedim işaret parmağımı ona saklarken

" sözlünle ne hat yersen ye ister evlen ister ayrıl ama sakın benim abimin duygularıyla oynama"

" oynamak mı ? " yüzünde iğrenir bir ifade oluşurken gülümsedi " senin o abin iki yıldır aşık bana bir gülümsememe bir bakışıma koşar gelir onun bana gelmesi bu kadar kolay oyuna gerek yok " ellerimi yumruk yapıp derin bir nefes aldım gözlerim köşe deki kişiye takılırken Aysuya döndüm onu baştan aşağı süzdükten sonra kulağına doğru eğildim

" biliyor musun Aysu ben nefrete aşktan daha çok güvenirim çünkü nefretin sahtesi olmaz şu an köşede bizi dinleyen abimin de sana olan aşkı nefrete dönüşmüş müdür sence ? " Aysunun yüzü şaşkınlıktan şekilden şekile girerken arkamı dönerek oradan uzaklaştım geride kırık bir kalp ve bu kalbi elinde oyuncak etmek isteyen birini bırakarak ,bu gece o sokakta bir yüzleşme olacaktı ama ben buna dahil olmak istemiyordum ..

🌈🌈🌈

İçeceğimden bir yudum da alıp gözlerimi Umut Gökçenin kuzeniydi ailesi iş dolasıyla yurtdışına o Gökçeler de kalmış bizim okula gelmişti bizden bir sene büyük lise son sınıftı çok arkadaş canlısı değildi konuşmayı pek sevmezdi yanlız takılırdı Gökçe o yanlız kalmasın diye bizimle takılmaya zorladı onu başta istemese de sonradan alışmış artık o yanımıza geliyordu bu geçen sürede ben ona aşık olmuştum biri çıkıp neden o dese bir cevabım yok ama olmuştum işte , aslında o da bana karşı boş değildi öyle olmasaydı Gökçe varken üşüdüğüm için montunu bana vermezdi , sırf ben seviyorum diye her sinemaya gittiğimizde romantik komedi seçmezdi o komediden nefret eder , Gökçeyle ders çalıştığım akşamları beni eve bırakmazdı , şekerim düştüğü zaman cebinden çikolata çıkarıp verirdi Gökçe tatlıdan nefret ettiğini söylemişti oysa ... tüm bunlar o zamanlar kafamı karıştırmaya yetmişti birde Gökçe " seviyorsan git konuş bence " diyerek gazı vermişti bende tüm cesaretimi toplamış itiraf etmeye karar vermiştim , tüm gece ayna karşında prova yapmış heyecandan uyayamamıştım sabah erkenden okula gitmiş bahçe de Gökçeyle Umudu bekliyordum okul bahçesinde heyecanla sağa sola yürürken okul kapısından Gökçe girmişti etrafa göz gezdirip beni görünce gözlerini suç işlemiş gibi yere eğince ne olduğunu anlamamıştım tam Gökçeye doğru adım atacağım sırada okula el ele giren ikiliyle olduğum yerde donup kalmıştım .

Alya ve Umut el ele okula girmişlerdi ben o an orada bir kaç dakika durdum bilmiyorum kendime geldiğim an okuldan çıkıp eve gitmiştim odama girip bir köşede ağlarken annem telaşla yanıma gelip " Neşe kızım ne oldu " "anne " dedim hıçkırıklar arasında " çok acıyor " annemin yüzü daha telaşlı bir hal alırken " neren acıyor kızım doktora gidelim " dediğinde elimi kalbime koyup annemin gözlerine baktım yaşlı gözlerle " kalbim kalbim acıyor anne çok acıyor " annem kalbimin üzerindeki elime yaşlı gözlerime bir süre baktıktan sonra beni kendine çekip sarılmıştı hiç birşey söylememiş ben ağlarken yanımda kalmıştı sessizce paylaşmıştı acımı ... Şimdi Aylayı tekrardan görmek tüm bu anıları tekrardan hatırlatmıştı bana o zamanlar Umut kalmıştı sessizce paylaşmıştı acımı ... Şimdi Aylayı tekrardan görmek tüm bu anıları tekrardan hatırlatmıştı bana o zamanlar Umut Ayla bir süre sevgili olmuş sonra ayrılmışlardı Gökçe her ne kadar Umutla konuşmamı istese de benim kırılan özgüvenin buna izin vermemişti Umutla arkadaş kalmayı sessizce duygularımı yaşamayı tercih etmiştim düşünceler kafamda dönerken mahalle girmiştim Aysu'nun evine ters bir bakış atarken eve girip abimin odasına yönelmiştim yüzüme kocaman bir gülümseme kondurarak kapıyı çalıp odaya girdim abim elindeki baglamanın telleriyle oynuyordu bu da çok üzgün olduğunun kanıtıydı o bağlama çok üzgün olduğu zaman çıkardı ortaya abim üzgün yüzüne inat gülümseyek " hoşgeldin nasıl geçti eğlendin mi ? " " abi " dedim sorularını görmezden gelerek " kardeşler gecesi yapalım mı ? " abim elindeki bağlamayı kenara koyup kafasını olumlu anlamda sallamıştı Selimi oynadığı oyundan zor ayırmış sessiz sinema oynamaya ikna etmiştik Selim filmi anlatmak için şekilden şekile girerken biz onun bu hallerine kahkalarla gülüyorduk yarının ne getireceğini düşünmeden ...

5.Bölümün Sonu...