8. Bölüm

Tava ...

Okan ' dan ...

Elimdeki kalemi parmaklarımın arasında döndürürken ne yazacağımı düşünüyordum neşe defteri önüme koymuş eskiye ait birşeyler yazmamı istemişti " ne olduğu önemli değil herhangi birşey olur " demiş beni odada yanlız bırakmıştı . Elimdeki kalemle yazmaya başlarken sanki önümde geçmişten bir pencere açılmıştı ...

Oldum olası ortamlarda konuşmaya seven , ortama ayak uyduran biri olmadım hiç . Meslekten olsa gerek insanları izlerdim hep el , vücut , minik hareketleri yalan mı söylüyor , birşey mi saklıyor hep bir sorgulama oluyordu kafamda polisliyin artı ve eksileriydi bunlar ... O akşam da her zaman yaptığım gibi eve gitmek için emniyetten çıkmıştım arabayı eve doğru sürerken telefonumun sesi doldurmuştu ortalığı ekrandaki " neşe kaynağım " yazısına gülümseyerek telefonu açtım

" Abim canım abim " neşenin birşey isteme ses tonuna gülümsedim

" Ne istiyorsun neşe "

" Abim hani benim aldığım dergilerim varya " " Evet " dedim göz devirerek " şu senin asyalılarla dolu olan "

" Evet , evet " diye heyecanla bağıran neşeyi cevapladım

" Eee "

" Abi derginin sayısı gelmiş bugün ben alamadım annem hastayım diye beni karantinaya aldı sen alır mısın ? "

" Neşe ya akşam akşam uğraştırma beni nereden bulacağım "

" Emniyettin üst sokağında bir yer var orada satıyor ben sana resmini atarım derginin ne olur abi hastayım ben ne olur " derin bir nefes alıp verdim

" Tamam başımın belası " dedim " alacağım " " Canım abim en çok sevdiğim abim sensin " deyip telefonu kapatan neşeyle güldüm sanki benden başka abisi vardı ,arabayi neşenin dediği yere çevirdim caddenin sonunda gördüğüm kitapçıya benzeyen yerin önünde durdum arabadan inip kitapçıya doğru yürüdüm ışıkları yanmayan kitapçınin kapalı olduğunu düşünüyordum ama en azından o kadar gelmişken şansımı denemek istedim bir kaç adımla önüne geldiğim kitapçınin kapısına uzandığım an sönen sokak lambasıyla daha ne olduğunu anlamadan kitapçınin kapısı açılmış bana çarpıp biri geçmişti ve saniyesinde kafama yediğim cisimle bir anda dönen başımla kendimi toplamaya çalışırken karşımdaki kişi bir kez daha vurmak için elindeki kaldırınca hızlı davranıp kolundan tutup kendime çektim ve o anda yanan sokak lambasıyla karşımdaki kişiye baktım karşımda ufak tefek bir kız duruyordu elinde de bir tava vardı

" Sen " dedim elindeki tavayı işaret ederek " kafama onunla mi vurdun "

" Evet " kolunu kurtarmaya çalışıyordu " polisi aradım biradan gelecek kaçamazsın " " Polis mi " dedim şaşkınlıkla kız daha bana cevap vermeden duyduğum siren sesiyle bakışlarım caddeye dönmüştü .

☘️🦋✨🥀🌺

" Yarın emniyette gelip ifade verin " " Peki iyi akşamlar "

" İyi akşamlar " polisleri yolcu edip yüzünü yerden kaldirmadan yanımdan kitapçıya giren kızın arkasından bende girdim gözlerim neşenin isteği dergiyi aradı

" Şey " mırıldanma gibi duyduğum sesle arkamı döndüm

" Bunu kafanıza koyun şişmesin " gözleri yerde elindeki buzu bana uzatan kıza baktım elindeki buzu alıp başıma koydum

" Ben " gözlerini hala yerdeydi " özür dilerim gerçekten sizi hırsız sandım"

" Elin hafifmiş kardeşim neşe den ders almalısın " gözlerini yerden kaldırıp yüzüme çevirdi şaşkın bir şekilde yüzüme bakarken umursamaz bir şekilde,

"daha önce de kafama tava yedim kız kardeşim sağolsun Tom ve Jerryde gördüğü bir sahneyi bende uygulamıştı Tom'un kafasına tava yiyince yıldızlar çıkıyor diye benim kafamda yıldızlar çıkar mı diye tavayla vurmuştu " . Karşımda beni şaşkın şaşkın dinleyen kıza " İlk değil yani " deyip dergilere göz gezdirmeye devam ettim üst rafta gördüğüm dergiyi alıp kıza döndüm " Ne kadar " kız gözlerini elimdeki dergiyle kafam arasında gezdirdikten sonra " paraya gerek yok özür niyetine sayın "

" Peki " deyip kafamdaki buzu raflardan birine koyarak kapıya doğru yöneldim kapıdan çıkmadan önce az önceki yerinde duran kıza son kez bakıp " iyi akşamlar " deyip çıktım bir daha görmeyeceğini düşündüğüm o kızı hiç ummadığım bir zaman da tekrardan görecektim

☘️☘️☘️☘️☘️

" Ben geldim ev ahalisi " diye girdim evden bir an ses alamayınca yanlış girdim diye düşündüm

" Abi nerede kaldın ya " neşe merdivenden koşup elimden poşeti alıp bir koltuğa kendini bıraktı

" Oğlum hoşgeldin aç mısın ? " mutfaktan annemin sesini duydum

" Abi ya maçı kaybettik çok moralim bozuk " deyip elindeki topu jiletleyen selime kısa bir bakış atıp babamın yanına oturdum gözlerim, salonda herkesin üzerinde gezinirken az önce düşüncemi iptal etmişim ben doğru eve gelmiştim burası benim evimdi

" Oğlum gel yemek hazırladım " annemin mutfaktan gelen sesiyle yerimden kalkıp mutfağa yönelirken Selim'in elindeki jiletini aldım arkamdan " abi ya stres atıyorum ben öyle niye aldın " elimdeki jileti çöpe attım sağ elim kafamdaki şişliğe giderken selime cevap verdim

" Tava dene tava daha çok acıtır tercübeyle sabit " ...

8.Bölümün Sonu