Gördüklerim karşısında dehşete düşen tek ben değildim.Etrafımda onlarca insan sokak ortasında annem ve babamın birbirlerinin ne kadar nefret kustuklarını görüyorlar . Ben çok düşündüm nasıl evlendiler ve böyle kavga ederken beni neden yetimhaneden aldıklarını ancak bütün araştırmalarım beni onlara bağlayan ve anımsatan hiçbir şey olmadığı yönündeydi . Ancak annem ve babamı zorla evlendirildiğinde düşündüğüm dönem babamın annemi zaten aldattığını öğrendim benlik hiçbir sıkıntı yokken ortada yanan tek kişi sadece kardeşim Cem olmuştu annem ile babamın şu anda kavga sebebi Cem iken beni akılların ucundan bile geçirdiklerini sanmıyorum hoş ya pek de anlaşamazdık zaten. Kardeşim 4 ay sonra kendi kararlarını verecek yaşa gelip ev dışında bir iradeye sahip olacak ve ailemin tek derdi kardeşimin hangi bölümünde okuyup okumaması annemle babam zaten ayrılık sürecindeyken kardeşlerinin üzerine düşmeleri ne kadar onlar için önemli olduğu beni ilgilendirmez ancak benim 18'ime bastığım andan itibaren bana bir dış etmen gibi davranmaları beni derinden sarsmadı çünkü zaten küçüklükten beri olan bir şey bir duygu olamazdı anlamadığım şey bakamayacaksanız 6 yaşında beni evlat edinmenin ne anlamı vardı . Galiba bunun cevabını hiçbir zaman alamayacağım görüldüğü ve düşünüldüğü üzere zor bir hayat yaşarken üstüne bir de bu kavganın olması ve herkesin buna şahit olması biraz üzücü kendimi hiçbir zaman önemsemedim kardeşime karşı sanki bir oyuncakmış gibi yetimhaneden çekip alındığım gün kimse benim ne düşündüğümü veya ne Duygu hissettiğimi sormadı biraz üzücü .Zaman ilerledikçe fark ettim ki kendim nasıl yaşarsam hayatım öyle devam eder ve ben de bir karar aldım 16 yaşında biri boks kursuna yazıldım sanki bana orada biraz gülmüş gibi hissettiğim çünkü rakiplerimi yavaş yavaş eleyerek renklere çıkmaya başladım biraz zordu benim için ama önemsenmeyen bir çocuk için aileden destek görmemek güzel bir şey değil peki benim gerçek ailem neden beni yetimhaneye bıraktı bunu da araştırdım ancak bir sonuç bulamadım yetimhaneye bırakıldığım gün yaşlı bir nenenin beni kundakta 20 aylık iken geçirdiğini öğrendiğim an şok geçirmiştim çünkü yetimhanede en küçük kişi bendim tabii biraz zor oldu anlamak bazı sayfalarda okuyorum ki bazı yetimhaneler iyi değil Küçük yaşlarda hayatta kalmaya çalışan çocuklar tecavüze uğrayıp hiçmiş gibi dışarıya atılan çocuklar olduğunu öğrendim garip değil mi onların aksine ben öyle bir çocukluk geçirmedim yani en azından 6 yaşıma kadar benim için ne kadar yorucu olsa bile etrafındaki insanlar gerçekten kaliteliydi.