Büyük bir yükten kurtulmak

Soğuk bir kış günüydü nişanlımın resim sergisi vardı onun için heyecanlı adımlarla benden bile gizlediği resmini görmek için sabırsızlanıyordum.Hızlıca serginin olduğu yere geldim ellerimdeki çiçeklerle beraber sergideki resimlere bakıyordum ve tam ordata herkesin bir resimle dalga geçip eleştirdiğini,nişanlımın çizmiş olduğu resmi gördüm.

Resmi görünce şok olmuştum elim ayağım boşaldı,ellerimdeki çiçekler ellerimden düştü. Resme bakınca uygunsuz bir pozisyonda benim karikatür halim vardı ve utanmadan Melis'in en sevdiğim hali yapmıştı eserinin ismini. O an utançtan yerin dibine girmiştim gözlerim dolmuştu kaskatı kesilmiştim. İnsanların beni fark etmemesini istemiştim,arkamdan nişanlımın herkesin ortasında" Melis demek geldin neden bu kadar geç kaldın harika eserimi görmene sevindim."dediğini duydum ve bunun ardından resime bakıp gülen herkesin bana baktığını hissettim.Hiçbirşey diyemeden ordan uzaklaştım ve nişanlım olan kendini sanatçı sanan ama hiçbihalta yaramayan adam arkamdan beni takip etti. O kadar çok utanmıştım ki hızlıca yangın merdivenlerine gidip oturup ağladım." Melis böyle yapma sanatıma saygı duy hem çok güz-" sözünü keserek " Sanat mı?" dedim sinirli ve kırgın bir şekilde." Ahh Melis tamam özür dilerim seni o şekilde görmek benim için bir sanat gibi o yüzden bunu sanatımla birleştirip serginin baş köşesine koymak istemiştim,özür dilerim beni affet hem bu seninde hoşuna gider diye düşünmüştüm." dedi, hiçbirşey demeden sadece ona baktım.

Artık ilişkimizin tek taraflı sadece benim çabaladığımı düşünüyordum, beni sadece vakit geçireceği biri olarak gördüğünü düşünüyordum ve bu düşünce hep içimde vardı. Sürekli buluştuğumuzda beni bazen masalarda boş bıraktığı,öğle yemeğini beraber yiyeceğiz dediğimiz zamanlarda bile tek başıma yediğim zamanlar o kadar çok olmuştuki sayamadım.

Bende sanat okuyordum ve son senemdi üniversiteyi geçmem için yıl sonu sergisi için bende heykel yapıyordum.Nişanlım Tolga herzaman benim rol modelim olmuştu aslında onu sevme nedenimde heykelleri çok güzel yapmasıydı. O üniversitemde bir heykel hocasıydı,resmen üniversitemdeki herkes birlikteliğimizi biliyordu.

Saat geceye doğru geliyordu Tolga hala okulda işlerinin olduğunu söylemişti bana,bende ona süpriz yapmak istemiştim.Güzel kurabiyeleri olan bir cafeden kurabiye alıp okula doğru gittim.İçinden heyecanla mırıldanarak gidiyordum fark etmeden okul kapısının önünde oldum içeri giricekken Tolganın öğrencisi olan Yağmuru gördüm ona selam verdim ve yola devam etmek için bir adım attım ve tam o sırada," Melis sana önrmli birşey söylemek istiyorum bunu nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum" dedi. onu onaylar bir şekilde söylemesi için başımı eğerek müsade ettim. Yağmur devam etti" Şey Tolga hoca ııı şey Derinle heykel atölyesinde şey yaparken gördüm bunu ben söyleyemem kendi gözlerinle görmelisin" dedi. O an içime bir ateş düştü koşarak heykel atölyesine gittim Yağmurun dediklerine inanmak istemedim atölyenin kapısı açtım ve gördüklerime inanamadım, şok oldum ve elimdeki kurabiyeleri düşürüp ses çıkardım Tolga kapı arasından onları yakaladığımı fark etti ve kucağındaki derini indirip bana doğru gelmeye başladı, bana yetişememesi için koşarak ordan ayrıldım. Sokaktaki sandalye ye oturup ağladım çünkü ihaneti beni çok kötü hayal kırıklığına uğrattı.

Sakinleşip bir cafeye oturdum ve Tolgayı arıyıp cafeye çağırdım,kahve söylemiştim kendime cafenin penceresinden yerede olan karlara bakıp kahvemi içiyordum. Biraz zaman geçtikten sonra Tolga geldi,karşıma oturdu,onu umursamadım. Konuşmaya başladı " Gördüğün gibi değildi düşündüğün gibide değildi sadece merak etti ve bende on-" sözünü kestim ve sadece alaycı bir gülümseme ile " adi herif" diyip ona küfür ettim. Tolga şok olmuştu çünkü ilk defa ona kötü bir kelime söyledim Tolganın o yüz ifadesi beni daha çok tatmın etmişti. Sanki onu böyle bu ifadeyle görmek beni mutlu ediyordu, hızla parmağımdaki yüzüğü çıkarıp onun suratına fırlattıp cafeden ayrıldım sanki büyük bir yükten kurtulmuştum ...