Yeni intern doktorlarla odamıza gittik. 6 internden 2 si gelmişti biri toplantı boyunca göz göze geldiğim Savaş Demir, diğer ise Zeynep Duman dı.

...

odaya geldiğimizde intern doktarlar hemen kendilerini daha detaylı bir şekilde anlattılarmaları için onlara "kendinizi tanıtın detaylı bir şekilde "dedim."Stajyer Zeynep senden başlayalım anlat bakalım Zeynep Duman kimdir ve hedefleri neler kaç yaşında"Stajyer Zeynep boğazını temizleyerek"öhm öhm ben Zeynep Duman Antalya Kaşlıyım 24 yaşındayım,Koç üniversitesi son sınıfım ailemle birlikte yaşıyorum ve nişanlıyım."dedi ve hemen ardından "ah be! hay senin yapcan işe"diye yüksek bir ses geldi.Hepimiz aynı anda gelen sese baktık ve ses hemşire Yunus dan gelmişti.Hepimizin ona baktığını anlayınca"ah oyunda topu kaybettim de ona şey pardon"dedi, tekrar Zeynebe yönelip"ee hayallerin nedir?" diye sordum ve sorumun ardından " aslında hayalım sadece hemşire olmaktı ama ailemin baskısı ile doktor oluyorum " aniden araya "zorla oldun" dedim kısık bir sesle ve sesime karşılık olarak bir erkek sesi" zorla olsaydı senin ekibinde değilde Elif hocanın ekibinde olurdu"dedi. Konuşan kişi Savaş tı "Ağzın iyi laf yapıyor sanırım ayrıca sen değil siz ya da hocam diye hitap edebilirsiniz" dedim ve Savaş denen bu çocuğa aşırı sinir olmuştum." Tabikide hocam siz nasıl hitap etmemi istiyorsanız öyle hitap ederim"dedi Savaş. Ceren hemşire alkış yaparak gerilen ortamı düzelterrk "evet Savaş sen tanıt kendini" dedi." Merhaba ben Savaş 23 yaşındayım Hacettepe üniversitesi son sınıf öğrencisiyim ilerde mesleğimi en iyi şekilde yapıp profesörlüğe yükselmek istiyorum "diyip konuşmasını bitirdi.Ekibim benle birlikte 3 kişiydi şimdi 2 yeni üyemizle 5 kişiye yükseldik bu durum beni mutlu etsede bi o kadar da endişelendirdi çünkü daha önce böyle kalabalık bir ekiple çalışmamıştım ve şimdi iki yeni stajyer var.Ekip birbiriyle kaynaşırken bende hastalarımın raporlarını inceledim. Tam kendime kahve yapmak için oturduğum masadan kalkıcakken birinin bana damarlı elleriyle kahve uzatığını gördüm ve kafamı kaldırdığımda bu kişi Stajyer Savaş tı,anlık bir şoka uğradım çünkü gennellikle kendi işlerimi kendim yapıyorum ve Savaş ın o an bana kahve yapıp getirmesi bi an olsun beni önemli biriymişim ve birinin beni inemsediğini hissetirdiğini düşünürdü." Almıyıcakmısın?" diye sordu Savaş.Affalladım ve hemen kendime gelip hafif yüksek sesle " senin işin bana kahve yapmak mı bu mu senin işin" diyip anlamsız bir şekilde onu saçma bir sebepten azarladım." Hocam kendime yaparken herkese yaptım içmiyosanız sadece teşşekür edip içmeyebilirsiniz" diyip kahveyi önümdeki masaya bırakıp odadan çıktı.Bi an sebebini bilmeden onu azarladığım için kendime kızdım ve hatta özür dilemeyi düşündüm ama sonra bunun çok saçma olduğunu düşünüp sadece önümdeki kahveye baktım ve sonra kafamı çevirip odada bana şaşkın bir şekilde bakan ekip arkadaşlarıma baktım " anlık bir tepki verdim kusura bakmayın" dedim.

Hastalarımı muayene ettim ve katımda olan tüm hastalarımı kontrol edip gerekli pansumanları yapıp işimi bitirdim.Dosyaları almak için ekip odasına gittim ve içeride sadece Ceren Hemşire vardı."Hatice sencede yanlış değil mi?" dedi ilk başta anlamadım ne dediğini ve sonra " haklısın yanlış yaptım,sadece kahve vermişti bana neden boş yere azarladım ki sence özür mü dilemeliyim?" dedim,Ceren hemşire " Yanlış ilaç yazıl- ne" diyip şaşırarak ve kıkırdayarak" hahahahaha ben onu kastetmedim ki hastaya yanlış ilaç yazılmış anlamında dedim"dedi,"hem bu yeni stajyer ne alaka toplantıda sürekli bi gözü senin üzerindeydi aynı şekilde sende ona arada bakıyodun noluyo bilmediğim şeyler mi var?" dedi meraklı bir tavırla," ne alaka ne olabilir sadece tanıdık bi siması vardı ayrıca hastanedeyiz şuan iş ayrı özel hayat ayrı hem bak yemek saati geldi hadi yemeğe " diyip geçiştirdim Ceren Hemşireyi.

Ekiple beraber yemekhane katına gittik ve ben yine kantine gidicekken Stajyer Zeynep,Ceren Hemşire ve Yunus Hemşire"bize katılsanıza" dediler ve bende hemen" yok size afiyet olsun " diyip kantinin yolunu tuttum.Kantindeki Yıldız abla yine herzamanki gibi tostumu ve çayımı bana verdi ve sonda kocaman gülümseyerek" afiyet olsun doktor hanım" dedi,bende karşılık olarak " teşekkür ederim yıldız abla " dedim, tostumla çayımı alıp boş bir yer ararken şansıma tüm masalar doluydu masa ararken Savaş la göz göze geldim" Hatice Hocam gelin oturun" diyip yerinden kalkarak bana seslendi" bende çok acıktığım için bu teklifini red etmeden kabul ettim.

Oturdum tostumu yerken Savaş stajyerin yüzünün yakından daha iyi göründüğünü ve onu cidden birine benzettiğimi düşündüm durdum.Savaş stajyer tam "Hatice Ho-" derken sözü yarıda kesildi, "Savaş " diye seslenen bir kız sesi duyduk ve Savaş stajyer arkasını doğru döndü ve kızı görünce sanki o çok ciddi duran soğuk suratı bi an kocaman bir gülümseme aldı." Hocam size afiyet olsun daha sonra konuşuruz " diyip hızla önündeki kitapları ve kahvesini alıp kıza doğru hızlı adımlarla yürüdü,o sıra Savaş stajyerin ensesindeki dövmeyi gördüm ve o dövme bana anlık sinir yükledi çünkü dün bana çarpan ve benden özür bile dilemeyen adam demekki Savaşmış bunun hesabını ona soracağım dedim kendi içimden.

Odaya geldim ve aklımda sadece bir soru dönüp durdu "O kız kim "diye,hemen kendimi dürtüm ve hızla eldivenlerimi giyip acile gelen hastalarla ilgililendim. Savaş intern de benimle birlikte acildeydi.Ceren hemşire yanıma gelip" Kaderin bir oyunumu acaba bu sürekli yan yana oluyorsunuz yoksa dualarım kabul mu oluyor" dedi,hızla sözünün ardından" saçmalama ve işine bak hastalar beklemez"dedim.Cerenin bu sözleri aklıma takılmadı desem yalan olur.

Neyseki acildeki işim bitti eldivenlerimi çıkarıp tıbbi atık kutusuna attıktan sonra elime dezenfektan sıkıp imza atılıcak raporlara imza ,doldurulması gereken yerleri doldurup asansörün önüne geldim.Asansörle ekip odasına çıktım ve baktığımda odada uyuyan yunus hemşire ve ben vardık.Diğer internler ve Ceren hemşire mesaisini bitirip çıkmıştır diye düşündüm.Ardından işim olmadığı için bir sigara molası vermek için terasa çıktım. Terasa çıktığımda üzerinde deri bir motorcu ceketi ve önünde kask olan birini gördüm aldırış etmeden terastaki banklardan birine oturup sigaramı içtim. Sigaram bitince asansöre doğru ilerledim.Tam asansörün önüne geldiğimde üzerinde motorcu ceketi ve kask olan adamın asansöre bindiğini görünce hemen hızla asansöre koştum kapı tam kapanıcakken düğmeye bastım ve asansöre bindim.Kafamı sağa çevirdim ve Motor ceketli kişinin aslında stajyer Savaş olduğunu gördüm ve bi anlık şaşırdım,Savaşta bana baktı o an asansör bomboştu Savaşın bana bakması nedense beni rahatsız etti ama neden rahatsız ettiğini bilmiyorum, Savaş tam elini kaldırıp saçıma doğru götürürken bi adım yaklaştı bi an ne yapıcağımı şaşırdım" saçında bişi vardı onu aldım" dedi.Asansörün kapısı açıldı ve bomboş olan asansör tıklım tıklım doldu Savaş ile aramızda çok ufak bir mesafe vardı,nefes sesini duyabiliceğim kadar mesafe vardı aramızda,nefesini verirkenki havası yüzüme geliyordu bu nedense o an kalbimin hızla atmasına sebep oldu, nefes alırken göğsünün kabarmasıyla bedenlerimiz temas ediyordu sanki zaman durmuş gibiydi. Lobinin olduğu kata geldik 6 kat nasıl bu kadar uzun sürdü anlamadım ama bir yanım bitsin istemedi bu anı. Savaş kısık bir sesle" sigara kokuyosun sonra görüşürüz" diyip asansörden indi.Ufak kalp krizi geçirdim sandım...