Şarkı olan yerde bunu açabilirsiniz

“Teya Dora – Džanum”

Bu bölümü biraz kısa yapmak zorunda kaldım part 1 olarak düşünebilirsiniz.

Ceylan’dan

Yine sıkıcı bir güne daha gözlerimi açmıştım. Bu son olaylardan sonra okula da gitmiyordum, bunun konusunu kahvaltıya indiğim zaman açmam lazımdı sanırım. Kahvaltıya geç kalmamak için hemen yataktan kalkıp kıyafetlerimi değiştirip elimi yüzümü yıkayıp aşağı indim.

Odaya girdiğimde herkes aynı yerlerine oturmuş beni bekliyordu, bende hemen yerime geçip oturdum ve kahvaltıya başladık. Biraz geçince konuya giriş yaptım.

“Ben bir haftadır okula gitmiyorum çok fazla geri kaldım derslerden. İzninizle okula gitmek istiyorum artık.”

Annem hanım biraz endişeli gibi bakıyordu, böyle bakmasını sağlayacak bir şey mi yaptım acaba? Babam beyse anlayışla kafasını salladı.

“Tabii kızım, eğitim önemli nasılsa. Okulunu değiştirmek istersen söyle kızım çünkü üvey ailen oraya da gelebilir ama tabii her ihtimale karşı abini oraya gönderirim devam etmek istersen.”

“Orada benim arkadaşım var ve bu seneden sonra başka bir okula adapte olabileceğimi düşünmüyorum. Orada kalmam benim açımdan daha iyi.”

“Anladım kızım nasıl istersen öyle olsun.”

Gerçek ailem o kadar anlayışlı ki bazen dönüp bir bakıyorum ardıma, üvey ailemin yanında aslında hapis hayatı yaşayan bir robottan farksızmışım.

“Seni her ihtimale karşı etraftan koruması ve yanında olması için arkadaşım Aras bundan sonra senin yanında olacak Ceylan. Birazdan burada olur sizi tanıştırmak için buraya çağırdım.”

“Buna hiç gerek yoktu Demir abi.”

“Nasıl gerek yok, geçen sefer üvey ailenin buraya uğrayıp olay çıkardığını öğrendim. Aras seni koruyup kollayacak, itiraz istemiyorum fıstık.”

“Peki, Demir abi.”

Bu kadar endişelenmesine gerek yoktu aslında, onların hakkından kendi başıma da gelebilirdim. Her neyse alt tarafı iyiliğimi istiyor.

~•~

Evde oturmaktan o kadar çok sıkıldım ki artık biraz dışarıda turlamak istiyordum ve gerçek ailem sanırım dışarı çıkmama sorun etmez. Fakat yine de haber vermekte fayda var.

“Yasemin anne.”

“Efendim güzel kızım.”

“Evde oturmaktan çok sıkıldım biraz dışarıda turlayıp temiz hava almak istiyorum.”

“Tabii kızım, evde bunca erkeğin arasında sıkılmışsındır. İstersen abinlerden biri de seninle gelsin.”

“Yok ben tek gitsem daha iyi olur hem kafamı biraz dinlemek istiyorum.”

“Tamam yavrum nasıl istersen.”

Biz konuşmamızı bitirdiğimiz gibi kapı çalmıştı. Demir abi hemen ayağa kalkıp kapıyı açmaya gitti ve yanında uzun boylu biriyle geri döndü. Bu kişiyi biraz incelediğimde kumral hafif kıvırcık saçı ve yeşil gözleri olduğunu fark ettim, sanırım bu Aras diye bahsettiği kişi olmalıydı.

“Güzelim, bu arkadaşım Aras 24 yaşında. Aras, bu da kardeşim Ceylan 17 yaşında. Birbirinizi gerçek abi kardeş olarak sayabilirsiniz.”

“Memnun oldum Aras abi.”

“Bende memnun oldum kardeşim.”

“Demir abi ben dışarıda yalnız başıma biraz hava almaya çıkacağım Yasemin anneye de söyledim, haberin olsun senin de.”

“Tamam güzelim dikkat et kendine.”

“Ederim.”

Her ne kadar kabul etmiş gibi görünse de büyük ihtimalle Aras abiyi peşimden gönderecekti. Göndersin ne olabilir ki? Eminim ki fark edilmemek için elinden gelen her şeyi yapacaktır.

Odamdan kulaklığımı ve portmantodan üzerime serin olabileceği için bir hırka alıp evden çıktım. Acaba nereleri gezsem? Dışarı çıkmak istedim ama nereyi gezebileceğim hakkında hiçbir şey düşünmemiştim. En iyisi şimdilik müzik dinleyerek yavaş yavaş yürümek.

Kulaklığımı takıp telefonumdan yabancı bir şarkı olan “Teya Dora – Džanum” açtım.

Niko neće džanum, niko neće moju bol

(Kimse istemez canım, kimse acımı istemez)

Şarkıda olduğu gibi o kadar doğru ki kimse benim acımı istemez.

Da ga suze ganu, da mu predam se

(Kimse gözyaşlarımı silmek istemez, kimse benimle kalmak istemez)

Bugüne kadar hep kendi başıma ağladım, kimse yanımda olmadı.

Niko neće džanum, niko neće moju bol

Na mom jastuku, bez mira, sanjam zle

(Kimse istemez canım, kimse acımı istemez

Yastığımda huzur yok, musibet rüyalar görüyorum)

Her gece kabuslarla yatağımdan sıçrıyorum, bana yapılanları bir bir kabuslarımda izliyordum.

Ni do zadnjeg leta, ni do kraja sveta

Sudbina je moja kleta

(Son günüme kadar değil, son yazıma kadar değil

Kaderim lanetli)

Kafamın içindeki seslerle nasıl başa çıkabilirim ki? Ömrümün sonuna kadar yaşadıklarım benim birer lanetim olacak.

~•~

Bölümü nasıl buldunuz?

Beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen 🌸