Ormanın derinliklerinde kaybolmuş bir ruh gibi hissediyordum. Yanımda yürüyen varlık, güçlü bir kurt; ama sadece bir kurt değil, içinde insan ruhu taşıyan bir varlık. Bu bağın derinleştiğini hissetmek, içimdeki karmaşayı artırıyordu.

Her adımda, kalbimde bir kıvılcım alevleniyordu. Kurt, yürüyüşünde kendine güvenen bir duruşa sahipti; etrafındaki ormanın sessizliği, yanımda kaybolmuş hissetmeme engel oluyordu. İçimden bir ses, bu kurtla olan bağın sadece bir tesadüf olmadığını fısıldıyordu. Onun yanında kendimi güvende hissediyor; ama bir o kadar da çekici ve gizemli.

“Bu ormanın sırları var,” dedim, ona yaklaşırken. “Beni buraya getirdiğin için teşekkür ederim. Ama içimde bir şey var… seni daha iyi tanımak istiyorum.” Onun gözleri, bana derin bir anlamla bakıyordu. Sanki bir şeyler anlatmaya çalışıyordu.

Kurt, bir an duraklayarak bana bakıyor. Gözleri, karanlığın içindeki parlayan yıldızlar gibi parlıyordu. “Beni tanımak, ne demek istediğini bilmek anlamına geliyor,” dedi. “Ben sadece bir kurt değilim; insan tarafım da var. Ama bu iki dünya arasında sıkışmış durumdayım.”

Kelimeleri zihnimde yankılanıyordu. “İkiliklerin arasında nasıl yaşıyorsun? Senin için bu ne anlama geliyor?” diye sordum.

Derin bir nefes aldı. “Kurt olmanın gücü var; ama insan olmanın zayıflıkları da… Bazen bu ikili hayatı dengelemek zor. Seninle geçirdiğim her an, bu dengeyi bulmamda yardımcı oluyor. Ama korkuyorum… seni kaybetmekten.”

Korkusunu duyduğumda, içim burkuldu. “Ben de korkuyorum. Ama bu hislerin de bir anlamı olduğunu düşünüyorum. Belki de ikimiz için de doğru olanı bulmalıyız,” dedim.

Kurt, bana doğru yaklaştı ve burnunu hafifçe elimdeki sıcaklığa değdirdi. “Seni anlıyorum. İçimde bir şey var; seninle bir bağ kurmak istiyorum. Ama bu bağ, iki dünyanın arasında kalmış bir yürekle zorlayıcı olabilir.”

Onun içtenliğinden etkilenmiştim. “Bence bu, cesaretle yapılacak bir yolculuk. Beraber yürüdüğümüz sürece, her şey mümkün.” Kalbim hızla çarpıyordu.

Ağaçların hışırtısı, rüzgârın melodisiyle birleşerek etrafımızı sarhoş ediyordu. Onun yanındaki güvenli alanı hissediyordum; ama bu aynı zamanda derin bir çekim de yaratıyordu içimde. O an, büyüleyici bir ışık parladı gözlerimde.

Kurt, bir anda dönüşmeye başladı. Vücut hatları değişirken, beyaz tüyleri sıcak bir ciltle yer değiştiriyordu. Şok içinde, onun insan formunda karşıma çıktığını gördüm. Kurt adam, zarif ama güçlü bir duruşla bana doğru yürüyor. “Bu benim gerçek kimliğim,” dedi. “Ama seni çok sevdiğimi de bilmelisin.”

Kalbimde bir heyecan patlak verdi. “Seni anlıyorum. İkimizin de farklı yönleri var ama bu bize güç verebilir. Birlikte bu yolda yürümeliyiz.”

Kurt adam, yanına yaklaşarak kollarıyla beni sardı. Bu, sadece koruma değil, aynı zamanda aşkın bir ifadesiydi. İçimde bir sıcaklık hissediyordum; bu anın sonsuz bir dokunuş olduğunu düşündüm. Aramızdaki bağ, yalnızca bir ilişki değil, aynı zamanda iki ruhun birleşimiydi.

“Mira,” diye fısıldadı kurt adam. “Seninle birlikte olmak, içimdeki ikiliği anlamamı sağlıyor. Senin yanında kendimi tamamlanmış hissediyorum.”

Gözlerimdeki duygularla karşılık verdim. “Sadece bir kurt adam değil, benim için bir arkadaş, bir sevgili olabilirsin. Bu yolculukta birlikte yürüyeceğiz, ne olursa olsun.”

Bu andan itibaren, ikimiz arasında bir aşk hikayesi filizlenmeye başladı. Ormanın gizemleri, ikiliğin getirdiği zorluklar ve bu yolculukta yaşayacağımız anılar, kalplerimizi birleştirecekti. Doğanın sunduğu bu büyülü yolculuk, bizleri daha da yakınlaştıracak gibi hissediyordum.