Bir sabah, güneş ormanın derinliklerinde altın sarısı ışıklarını dans ettirirken, ben de uyandım. Yanımda kurt adam yoktu, ama onun sıcaklığı hala üzerimdeydi. İçimde bir huzursuzluk vardı; son zamanlarda yaşadıklarımızdan sonra, onun yanımda olmaması beni tedirgin ediyordu. Gözlerimi ovuşturdum ve derin bir nefes alarak, güne başlamaya karar verdim. Bugün, kurt adamla olan ilişkimde yeni bir sayfa açmak istiyordum.

Ormanın sesleri arasında yürümeye başladım. Kuşların cıvıltısı, rüzgarın ağaçların yapraklarında yarattığı hışırtı bana eşlik ediyordu. Ama içimde bir şey eksikti. “Neredesin, kurt adam?” diye mırıldandım. Adımlarım yavaşlayarak bir çam ağacının dibine oturdum. İçimden, onun beni bırakmadığını bilsem de, onun yanımda olmaması beni derin bir kaygıya sürüklüyordu.

Bir süre bekledikten sonra, ormanın derinliklerinden bir ses duydum. “Mira!” diye çağırıyordu. O ses, içimdeki boşluğu doldurdu. Hızla sesin geldiği yöne doğru koştum. Gözlerim, kurt adamın güçlü siluetini görmek için etrafa bakındı. Ormanın içinde belirdiğinde, içimde bir rahatlama hissettim.

“Kurt adam!” dedim, heyecanla yanına yaklaştım. “Neredeydin?” Gözlerimdeki endişeyi görmüş olmalıydı. “Geçmişimle yüzleşmek için uzaklaştım,” dedi. “Korkularımı yenmek zorundaydım.”

“Beni korkutma,” dedim. “Ben de senin yanında olmak istiyorum.” O an, gözlerindeki derinliğin içindeki karanlığı daha iyi anladım. Kurt adamın geçmişi, ruhlar ve karanlıklarla doluydu. “Biliyorum,” dedi. “Ama bu yolculukta seni de yanımda istemek zorundayım.”

Gözlerimdeki ışıltı, onun sözleriyle parladı. “Birlikte geçmişin yüklerini kaldırabiliriz. Ben senin yanındayım,” dedim. Onun yanında olmak, korkularımın üstesinden gelmeme yardımcı oluyordu.

“Bunu yapmalıyız, Mira,” dedi. “Geçmişin izlerini silmek için birlikte mücadele etmeliyiz.” Ormanın derinliklerine doğru yola çıkmaya karar verdik. Gözlerimizdeki kararlılık, birbirimize olan bağlılığımızı pekiştiriyordu.

Ağaçların arasında ilerlerken, ormanın büyüsü etrafımızı sarmaladı. “Bazen geçmişin yükleri ağır gelebiliyor,” dedim. “Ama birlikte olduğumuzda her şey daha kolay hissediliyor.” Kurt adamın yanımda olması, içimde bir güven duygusu yaratıyordu. “Senin yanımda olman, beni güçlü kılıyor,” dedi.

Ormanın içindeki sessizlik, zaman zaman ruhların fısıldadığı seslerle doluydu. Her adımda geçmişin izlerini geride bırakmaya çalışıyordum. “Ruhlar burada, bizimle birlikte,” dedim. “Bize yardımcı olabilirler.” Kurt adam, ruhların etrafımızda dans ettiğini görünce, gözlerinde bir kararlılık belirdi.

“Onlarla iletişim kurmalıyız,” dedi. “Geçmişimin yüklerini bırakmak için bu ruhların bilgeliğine ihtiyacım var.” Bu, onun için bir dönüm noktasıydı. Geçmişiyle yüzleşmek, karanlığını aydınlatmak için cesaret bulmalıydı.

Bütün bu süreçte, birbirimize destek olmalıyız. Gözlerimdeki umudu ona iletmek istiyordum. “Senin için buradayım,” dedim. “Birlikte her zorluğun üstesinden gelebiliriz.”

Ruhlar etrafımızda dans etmeye başladığında, içimdeki korkular yavaş yavaş kaybolmaya başladı. “Mira, ruhların sesini duyabiliyor musun?” diye sordu. Evet, ruhların fısıldadığını hissedebiliyordum. “Karanlıkta kaybolmuş ruhlar, ışığı bulmak için bizimle birlikte,” dedim.

Kurt adam, ruhların ortasında durarak gözlerini kapadı. “Karanlıklarımın beni tutmasına izin vermeyeceğim,” dedi. O an, onun cesaretinin arttığını hissettim. “Birlikte bu yüklerden kurtulacağız,” dedim. “Seni seviyorum, ve bu yolculukta seni asla bırakmayacağım.”

Bir anlık sessizlikte, ruhların etrafımızda döndüğünü görebiliyordum. “Geçmişin karanlıkları, yalnızca kabullenildiğinde aydınlanır,” dedi bir ruh. Kurt adam, ruhların sözlerini dinleyerek içsel bir mücadele veriyordu. “Biliyorum, ama kabullenmek benim için zor,” dedi.

“Seninle birlikte, bunu başarmalıyız,” dedim. “Geçmişin karanlıkları, bizi ayıramaz. Aramızdaki sevgi, her şeyin üstesinden gelebilir.” Kurt adamın gözleri, benimle buluştuğunda içimde bir sıcaklık hissettim. “Senin varlığın, benim için en büyük güç kaynağı,” dedi.

Ormanın derinliklerine daha fazla daldıkça, ruhların sesleri daha belirgin hale geldi. “Kurt adam, korkma,” dedim. “Beni yanına al. Geçmişin izlerini silmek için birlikte savaşmalıyız.”

Ruhlar, etrafımızda dönerken içimdeki cesaret daha da büyüyordu. “Bu yolculukta yalnız değilsin,” dedim. “Her adımda seninle birlikteyim.” Kurt adam, benimle birlikte durarak ruhlarla yüzleşmeye başladı. “Bunu başarmak zorundayım. Geçmişimin karanlıkları artık beni tutamayacak,” dedi.

Bir süre daha ilerledikten sonra, ruhların etrafımızda dans ettiğini gördük. “Geçmişinizi bırakmanın zamanı geldi,” dedi bir ruh. O an, içimde bir aydınlanma hissettim. “Birlikte her zorluğun üstesinden geleceğiz,” dedim.

Kurt adam, kararlılıkla ruhlara baktı. “Artık geri dönmek yok,” dedi. “Geçmişimi kabullenip, geleceğe umutla bakmalıyım.” İçimdeki cesaret, ona güç vermeye başlamıştı. “Senin yanındayım. Geçmişimizin karanlıklarını aydınlatabiliriz,” dedim.

Ve o an, ormanın derinliklerinde yeni bir ışık doğmaya başladı. İçimdeki umut, onu desteklemek için güçleniyordu. “Birlikteyiz,” dedim. “Her adımda birbirimize destek olacağız.”