Günümüz

​​​​​​Arkadaşlarıma hep çok özenirdim,onlar alarm sesiyle uyanırdı bense sürekli annemle babamın 17 yıldır değişmeyen kavga sesleriyle .Ne kadar da acınası değil mi?

"Yeter artık bıktım seni uyandığımda pijamayla görmekten" diyen babamın sesine uyandım yine sabah erkenden işe giderdi kendisi gereksiz konularda otoriter olmaya bayılırdı annem her sabah babamdan önce uyanır, hazırlanır ve babamı öyle uyandırdı yoksa kıyamete dönerdi ev,aynı bugün olduğu gibi.Babamın anneme birsey yapmasından korktuğum için hızla indim yanlarına,annem yine oturmuş ağlıyordu yanağı kıpkırmızıydı yine dövmüştü ruh hastası adam.Annemin artık sabredicek gücü kalmamıştı.Ama yine de o adamı gidip şikayet etmiyordu,nedenini hiç bir zaman anlayamadım,sorduğumda senin için diyip geciştirirdi hep.Daha fazla annemi o halde görmeye dayanamayıp odama hazirlanmaya çıktım.Ama bugün okula gitmeyecektim,bugün herşeyi değiştirmeye gidicektim.Adem Yılmaz'ı şikayet edecektim bunca yıl doğrusunu bildiğim yalanları bana zorla ezberleten,pis işlerden eli çıkmayan,anneme işkence eden adamı şikayet edicektim herşeyi göze almıştım artık.Üzerime siyah düz bir kazak altıma bol bir kot giyip çıktım evden.İlk gelen taksiye binip karakola gidicegimi söyledim.Gidene kadar babam 3 kez aramıstı okulda olmadıgımın mesajı gitmişti tabikide,okul babamındı okuldaki öğretmenlerin hepsi babamın bir kölesiydi adeta.Nihayet gelmiştim."Herşey burda bitti baba"dediğimde taksimetrede çıkan rakamı ödeyip arabadan indim.Havanın soğuğu adeta olacakların habercisiydi.Karakola yürüdüm hızla,içeri girdiğimde görmeyi asla istemediğim kişiyi gördüm,dedemi.

Annemi zorla,bir eşya gibi fırlatarak babamın önüne atan dedemi.Annem babamın yaptıklarına dayanamayıp babasına gittiginde ona kocasından daha çok zarar veren dedemi.Gözümden bir damla yaş kaydığında kendime gelebilmiştim.Yıllar sonra o adamı karşımda gördüğümde ne yapacagımı bilemedim hemen cıkmaya yeltenmiştim ki kolumdan tuttu"Eftelya biricik torunum dur lütfen"dedi.Tam bağıracakken polis memuru yanımıza gelip "bir sorun mu var" dedi .Ona birşey söyleyemedim. "Yok"deyip gönderdim polisi.Dedem konuşmaya devam etti "Sakin bir yere geçelim seninle konuşmam gerek torunum"dedi.O her böyle konuştuğunda midem bulanıyordu.Bunca yıl sonra ne söyleyeceğini merak etmiştim.Başımı sallayarak onay verdim sadece.Gülümsedi.Birlikte arabaya yürüdük.Telefonuma baktığımda Arzu'dan 3 cevapsız arama ve 5 mesaj görünce gulumsemeden edemedim.Arzu belkide bu dünyada beni annemden sonra düşünen tek kişiydi.Cocukluk arkadaşımdı.Okula neden gidemediğimi ve başıma ne geldiğini anlatan kısa bir mesaj yazdıktan sonra cama döndüm.Araba durmuştu.Nezih bir semtteki kafeye geldiğimizi görünce şaşırdım,dedem asla böyle biri değildi çünkü.Arabadan inip kafeye geçtik.Oturdugumuzda dedem bana gülümseyip duruyordu,ama bu hüzünlü bir gülümsemeydi hiç anlam verememistim.Garson siparişlerimizi aldığında nihayet konuşmaya başladı dedem."Bak kızım bu söylediklerimden sonra belki nefretin dahada katlanacak ama bunları öğrenmen gerek artık.Ben kanserim Eftelya sadece 1 yılım kaldı."dediğinde tam ağzımı açmıştım ki "Dur kızım bitirmeme izin ver"dedi.Hicbir şey demedim dinledim sadece"Bunca yıl annene ve sana yaşattıklarım için affet beni inan çok pişmanım ama elimde değildi kızım inan bana, o baban denen herif benim canımdan çok sevdiğim biricik karımı Asu'mu aldı elimden.Evet senin bir kere bile tanımaya fırsatın olmadığı anneanneni,annen çok yıpranmıştı kızım. O zamanlar üniversiteye gidiyordu annen, çok sevdigi bir sevgilisi vardı Yavuz Çevik."Duymuştum bu ismi babamın bir numaralı rakibiydi bu yüzden miydi babamın anneme olan nefreti. Dedem konuşmaya devam etti"Hergün birliktelerdi anneannenin ölümünden sonra annen ,o çocuk sayesinde toparlandı .Baban anneni daha önce hiç görmemişti.Babanın kumar oynattığı mekan vardı ben oradan hiç çıkmazdım oyüzden oldu bunlar,sırf o isteğime kapıldığım için.Bir gün yine borca battım eve geldiler tüm malımı alacaklardı,Asu'mdan kalan kolyeye varasıya. İzin vermedim onu almalarına. "dedi gözlerinden yaşlar akıyordu.Bense öfkeyle izliyordum sadece.Konuştum"sende o kolye yerine annemi o pisliğemi verdin" diye bağırdığımda herkes buraya bakmıştı.Dedem daha da şiddetli ağlamaya başladı."O zamanlar aklıma başka birşey gelmdedi ne bileyim ben düşünemedim,sonra olanlar oldu zaten beni sürekli tehdit etti canımla,kolyeyle,bana ev aldı araba aldı. Kızımın gelmesine taviz vermeyim diye. Aldandım bunların hepsine kızımı ateşe attım bilerek.Ama artık bitti Eftelya herşeyi ben itiraf ettim senden önce,sen yalnızca annene yapılan şiddeti anlat karakola ,kurtulacaksınız kızım .Sürünecek o pislik.Yavuz Çevik, buldu beni annenden sonra çok kötü bir adam olmuş. Babası gibi kötü işlere bulaşmaya başlamış, kurtulmak için evlenmek istemiş. Hayatına biri girmiş, evlenmiş. Sonra o kadınıda kaybetmiş yıllar önce, şimdi 23 yaşında bir oğlu varmış sadece. Anneni sordu bana, babanla evlendiklerinden beri haber alamamış ondan "Cebinden bir mektup çıkardı dedem" bunu annene ver kızım,şimdiden sonrası annende. "dedi. Alıp almamak arasında çok düşündüm ama artık annemde mutlu olmayı hak ediyordu. Mektubu aldım, telefonum çalmaya başlamıştı. Bilinmeyen numaraydı, açtım" Kızım aşk olsun o ölümle burun buruna olan dedeciğinle anlaşma mı yaptın, beni içeri tıktınız ama unutma bir elim hep yakanızda"dedi ve kapandı telefon. Kanım çekilmisti resmen. Dedeme kısaca teşekkür edip çıktım. Bundan sonra ne olurdu bilemiyorum.

Lütfen bölüm hakkında birşeyler yazarmısınıızzz💛

​​​​​​

​​​​

​​​​