O koskoca ay, birgün gelmişti. umutsuz, ışıksız ve yıldızsız kalmıştı.

Gökyüzünden epeydir hiçbir haber alamamıştı. Evet ay kocamandı, ama onunda küçücük bir kalbi vardı. Bu kadar acıya ay bile artık dayanamıyordu.

Artık her şeyden vazgeçmek üzereydi ki, onunla aynı gökyüzünden gelen bir güneşle karşılaştı. Güneş her gülümsediğinde, ay ışığını biraz daha kazanıyordu. Ama bu acımasız yeryüzü güneşi bile ağlatıyor du, ve güneş her ağladığında, o güzel ışığını kaybediyordu.

Ay, güneşin ağlamaması için elinden ne geliyorsa yapmaya hazırdı. Yeter ki güneş, umut dolu olup bir kez daha gülümsesin.

Yaşadığınız onca acıya rağmen, hala böyle gülümsediğiniz için teşekkür ederim.

Işık Veren Güneş

Yeşim Öğretmenim ☀️

Unutmayın! Sizi her zaman bir sürpriz bekleyecektir...

Hoşçakalın 🌸🤗

🌛

Ay'ın Hikayesi