Beni ilk kez umutlu olmaya, edebiyat öğretmenim ikna etmişti. şuan heyecanla benim kitabımı bekliyor, umut perim Ceyda hocam. onun şiiri ile başlayalım farkında değil! ama bu şiirden sonra hayatım çok değişmişti...

İşte o şiir;

Çok uzun zamandır boşluktayım

Yitirdiklerimin izinde sallanıyorum gündüz gece

Yolum izim karışmış birbirine

Bir gün son bulur bu da biliyorum

Karanlık, ışıksız bir yol şimdi bu

Lambalar patlamış, kaldırımlar yıkık dökük

Göremiyorum önümüde pek ama

Bir gün son bulur bu da biliyorum

Uzakta küçük bir ışıltı

Çağırıyor sanki beni kendine

Gitmekten korkuyorumda

Karşı koyamıyorum onada 

Varmak zor, yol uzun, ayaklar yorgun

Sonu belli olmayan her şey korkutucu biraz

Yine de umut dolu, hayat dolu

Bir gün aydınlığa çıkar yolum,

Biliyorum.

Ceyda A.

Umut, her zaman var hocam. hayat umut dolu, bir gün değil. Her gün aydınlığa çakacak yolunuz bende bunu biliyorum.

Ama bazen tercihlerimizi değiştirmek gerekiyor. Daha iyileri ile belki, belkide daha temizleriyle...

Biliyorum umudumuzu kıran insanlar daha çok bu dünyada, biliyorum hepimiz ışıksız kaldık. Ama ben bir tek şeye güvendim, her geceyi aydınlatan bir ay vardı, ve her insa

nı değiştiren bir yıldız.

🌛