Bölümün şarkısı: Aşk Eski Bir Yalan/ Kamuran Akkor

Güz'den...

Ellerimi nereye koyacağımı bilemez bir şekilde şu anda kapıdaydım. Hem İzem'in kalbinin hemde evinin kapısının önünde. Belki beni dinlemeden kovacak belki dinleyip kovacak belki de beni içeri alacaktı. Her ne olursa olsun o kapıyı çalmaya karar vermiştim.

Elim kapıyı tıklatmak için havalandı. "Tık tık tık." bu benim onun kalbine giden ilk sesimdi. O yüzden özeldi. Bir çift ayak sesi ve şarkı mırıldanması çalındı kulağıma. Bu İzem'in sesiydi. "Aşk eski bir yalan Adem ve Havva'dan kalan. Aşk eski bir yalan hayatıma dolan." kapıyı açtığında elimde mavi Unutmabeni çiçekleriyle beni görmeyi beklemiyordu sanırım ki gözleri şaşkınlıkla belirginleşmiş ve ağzı O şeklini almıştı. Gözlerine bakarak bende mırıldandım.

"Bir ses bir bakış bazen kalbime akan." onun sesi de bakışı da yıllardır unutamadığım tek şeydi. Belki adı silinmişti hafızamdan belki kokusu ama o gözlerin yumuşak hatları o cıvıltılı ses unutamayacağım şeyler arasında birinci sıradaydı.

Elimdeki unutmabenileri havaya kaldırdım. "Bir çiçek hatırlanan yılların ardından." evet hatırlamıştı. Beni hatırlamıştı. O eli yüzü kir içindeki çocuğu artık görmüştü. Elleri yüzüme gözlerimi görmek istermişçesine yaklaştı. Karamel gözlerimin içine bakarken bir şeyler arıyordu. Titreyen elleri ikna olmamışçasına omzuma gitti. Omzumdaki küçük kesik hala oradaydı.

"Sensin..?" fısıltısı havadaki boşlukta asılı kaldı.

"Benim." gözlerinin güzel parıltısına baktım. Hala hayat ışığını kaybetmemişti. O hala bana bakarken hızlıca sarıldı.

"Sensin Güz cidden sensin." bir anda ağlamaya başlayınca kabarmış kahve saçlarını okşamaya başladım. Bir anda göğsümü yumrukladığında geri çekti kendini. "Seni aradım. Seni cidden aradım. Neredeydin? Bu lanet yıllar boyunca neredeydin?" gözlerini gözlerime dikti. Kahve gözleri kırgınlıkla parlıyordu şimdiyse.

"Ailem onlar aldı beni. Yapabileceğim bir şey yoktu ki İzem." elleri titriyordu.

"Otobüs? Onu nasıl yaptın yani-" sesi titrerken lafını bölmek zorunda kalmıştım.

"O olay dershanelerin karşılıklı olması tarzı olaylar sadece tesadüftü İzem. Hayatın bizi bir araya getirme şekliydi."

İzem'in ağzından...

Unutmabeniler. Bu aramızdaki küçük bir sırdı. Eğer bir gün o giderse yada ben gidersem birbirimizi ilk gördüğümüz yerde Unutmabeni alacaktık. Birbirimizi unutmadığımızı göstermek için. "Neden ilk anda değilde şimdi Çınar? Neden ilk gördüğünde yada 2. yada 3. değilde neden şimdi? Neden?"

"Kalbinin kapılarını açtığında gösterecektim. Ama o kapıyı açmak yerine daha çok kapattığımda vaktinin geldiğini anladım İzem." lafı bittiğinde odama doğru koştum. İçimdeki Müzik kitabını açtığımda tam ortasında kurumuş bir unutmabeni vardı. Bu onunla tanıştığımız zamandandı. Yaklaşık 11 yıl olmuştu bu çiçeği buraya koyalı. Annemin en sevdiği kitaplardan biri olduğu için bende bunu orada yaşatmak istemiştim. Tiril tiril titreyen ellerimle kurumuş narin çiçeği ona uzattım.

"Bu da benim Unutmabeni'm. Sadakatin simgesi, içten bağlılığımın simgesi. Umarım bu çiçeği kaybetmezsin Güz yada Çınar. Çünkü bu çiçek benim duygularımın bir simgesidir." kapıyı kapattığımda arkasına oturdum. Gözlerim dolu dolu olduğunda bir şekilde benim kucağıma gelmiş mavi yeni açmış unutmabenilere baktım...

SELLAMLLARRRRRR! Nasılsınızzz? O keyifleriniz nasılmış bakalım? Benim keyfim çok yok. Biliyorsunuz 4-5 gündür bölüm gelmiyordu. İllaki fark etmişsinizdir ama kimin sınavı vardı bilin bakalım? Benim. Ayh çok yorucu bir hafta geçti. Şu anda evimde bir kupa kahve eşliğinde güneşu izleye izleye bölümü tamamladım. Güz yada Çınar'ı hatırlayan minik İzem'imize de hayırlı olsunn! Bundan sonra çok az daha sürünme aşaması var yani ya 1 yada 2 bölüm yazarım diye düşünüyorum sonra birleştireceğim. Kitabı çok uzatmak istemiyorum açıkçası hem kendimi hemde sizi sıkmak istememm. Her neysee bölüm hakkında sorunuz veya yorumunuz varsa bekliyorummmm! Görüşürüzzz!