Her gün aynı uyanış aynı sessizlik ve perdenin arkasındaki oyunlar.Hiç bir zaman final olmayan filimler.İşte insanların hayatlarıda böyledir.Bazıları acılarını ,bazıları yalan mutluluklarını anlatırlar bizim gibilere.Bizler ise sadece dinleriz ve onlara yol gösterici oluruz.Ama hiç biri bizim haytlarımıza perde açmaya cesaret edemez .Onlar için bizim hayatlarımız yoktur,biz sadece dinleriz ve yol gösericiler oluruz onlar için. biz ise sadece perdenin arkasındaki hiç bir şeye yaramayan kırılmış ugraşırsan belkide tamir olacak eşyalarız.Bizim sessizliğimiz her zaman onların kurtuluşu oldu biz ise"sessizliğin arkasındaki perdeler"olmaya başladik onlar için.İnsanların hayatı işte böyledir.sadece kendi istedikleri için yaşarlar ve bizim gibileri çıkarları için kullanırlar.Ama şunu anlamaları gerekir biz kullanıp kırılınca, bozulunca işe yaramayan oyuncaklar veya eşyaları değiliz .bizimde kalbimiz ,duygularımız var.Onlar gibi bizde acı çekiyoruz belkide yalandan gülüp eğleniyoruz ama onlar hiç bir zaman bize böyle bakmaya cesaret edemicekler.Biz sadece onlar için kullan at eşyalarız.